Antlaşmalar listesi

Antlaşmalar listesi. devletler, ordular, hükûmetler ve kabileler arasında tarih boyunca yapılmış antlaşma, pakt ve önemli sözleşmeleri içerir.

1200 öncesi
Yıl İsim Özet
y. MÖ 1285 Kadeş Antlaşması Kadeş Savaşı'nı sonlandıran, Mısır Firavunu II. Ramses ile Hitit Kralı III. Hattuşili arasında, bazı kaynaklara göre MÖ 1285[1], bazı kaynaklara göre MÖ 1280,[2] bazı kaynaklara göre ise MÖ 1286[3] yılında imzalanan ve Suriye topraklarının paylaşılması ile neticelenen[1][4] barış antlaşmasıdır.[5]
y. MÖ 450-449 Kallias Barışı Atina liderliğindeki Attik Delos Birliği ile Pers İmparatorluğu arasında imzalanan, Yunan-Pers Savaşlarını sonlandıran antlaşma.
628 Hudeybiye Antlaşması 628 Mart ayında Medineli Müslümanlarla Mekkeli paganlar arasında yapılan ve Mekkelilerin İslam Devleti'ni hukuken tanımasını sağlayan barış antlaşması.
638 İli Nehri Antlaşması Batı Göktürk Kağanlığı'nın On-ok ve Tuğluk urukları arasındaki iç savaşı sonlandıran boylar meclisi antlaşmasıdır. Bu antlaşmaya göre, kurucu boylar Batı Göktürk Devleti'nin konfederatif bütünlüğünü desteklemek ve garanti etmekle sorunlu tutulmuştur. Ancak buna bağlı olarak, On-oklar ve Tuğluklar, antlaşma uyarınca konfederasyona bağlı tam bağımsız iki devlet oluşturmuştur.[6]
815 Bizans-Bulgar Antlaşması Konstantinopolis'te Bulgar Hanı Omurtag ile Bizans İmparatoru V. Leo arasında Bulgarlar lehine imzalanan 30 yıllık barış antlaşmasıdır.
843 Verdun Antlaşması Karolenj İmparatorluğunun Dindar Ludwig'in üç oğlu arasında paylaşıldığı antlaşmadır.

1200 – 1299
Yıl İsim Özet
1215 Magna Carta Libertatum (Büyük Özgürlük Fermanı) Bu belge ile İngiltere Kralının yetkileri ilk kez kısıtlamış ve halka bazı hak ve özgürlükler tanınmıştır. Günümüzdeki anayasal düzene ulaşana kadar, tarihi sürecin en önemli basamaklarından biridir. Derebeyler büyük imtiyazlar elde ederken, halk serf olarak kalmıştır.[7]
1258 Oxford Şartları İngiltere Kralı III. Henry tarafından kabul edilen, İngiltere Krallığı'nın ilk anayasası sayılan metin.[8]

1300 – 1399
Yıl İsim Özet
1303 Paris Antlaşması 20 Mayıs 1303 tarihinde Fransa ile İngiltere arasında imzalanan ve her iki ülke arasındaki barışı 1337 yılındaki Yüz Yıl Savaşı'na kadar tekrar sağlayan antlaşma.[9]

1400 – 1499
Yıl İsim Özet
1411 First Peace of Thorn Lehistan Krallığı ve Litvanya Büyük Dükalığı ile Töton Şövalyeleri arasında Polonya-Litvanya-Germen Savaşını bitiren barış antlaşmasıdır.[10]
1416 Osmanlı-Venedik Antlaşması Osmanlı Devleti ile Venedik Cumhuriyeti arasında imzalanmış bir barış ve ticaret antlaşmasıdır.
1420 Osmanlı-Bizans Antlaşması Osmanlı sultanı I. Mehmed'in Bizans İmparatorluğu'yla yaptığı bir düzenleme antlaşması.
1444 Edirne-Segedin Antlaşması Osmanlı Devleti ve Macaristan arasında imzalanmış Osmanlı'nın ilk barış antlaşmasıdır.[11]
1454 İstanbul Antlaşması Osmanlı Devleti ile Venedik Cumhuriyeti arasında imzalanmış İstanbul'un fethinden sonraki ilk barış ve ticaret antlaşmasıdır.[12]
1479 Alcáçovas Antlaşması Portekiz Viseu düşesi Beatriz, Kral V. Afonso, oğlu II. João ile Kastilya kraliçesi I. Isabel arasında 4 Eylül 1479 tarihinde yapılan ve Kastilya İç Savaşı'nı sonlandıran antlaşma. Bu antlaşmayla Portekiz'in Kastilya üzerindeki hak iddiaları sona ermiştir.[13]
1479 Osmanlı-Venedik Antlaşması Osmanlı Devleti ile Venedik Cumhuriyeti arasında 1479 yılında imzalanmış bir barış ve ticaret antlaşmasıdır.[14]
1489 Medina del Campo Antlaşması İspanya ile İngiltere arasında imzalanan ve koşullarına her iki tarafın da tam olarak uymamasına karşın 15. yüzyılın sonlarıyla 16. yüzyılın başlarında İngiliz-İspanyol ilişkileri üzerinde belirleyici rol oynayan antlaşma.[15]
1494 Tordesillas Antlaşması Portekiz ve İspanya arasında Cabo Verde (Yeşil Burun) Adaları’nın 370 fersah (1550 km) batısında çizilen Kuzey-Güney meridyenini, Avrupa’nın haricindeki dünyayı Portekiz ve İspanya arasında iki imtiyazlı bölgeye ayıran antlaşması.[16]
1499 Basel Anlaşması Svabya Savaşı'ndan sonra, Svabya Ligi ve Eski İsviçre Konfedarasyonu arasındaki Dornach Savaşı'ndan sonra 22 Eylül 1499 tarihinde yapılan antlaşma.[17]

1500 – 1599
Yıl İsim Özet
1529 Zaragoza Antlaşması İspanyol İmparatorluğu ile Portekiz Krallığı arasında, V. Karl ile III. João tarafından 22 Nisan 1529 tarihinde imzalanan, Tordesillas Antlaşması'nın devamı niteliğindeki antlaşma.[18]
1533 İstanbul Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ve Avusturya Arşidüklüğü arasında 22 Temmuz 1533 tarihinde yapılan, yazılı olmayan barış antlaşması.[19]
1547 İstanbul Antlaşması Avusturya Arşidüklüğü ile Osmanlı İmparatorluğu arasında 19 Haziran 1547 tarihinde İstanbul'da imzalanan, Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'nun da dahil edildiği antlaşma.[20]
1551 Weißenburg Antlaşması Avusturya Arşidüklüğü ile Macaristan Krallığı arasında Alba Iulia'da (o dönemdeki Almanca adı Weißenburg, daha sonraları Karlsburg) 19 Temmuz 1551 tarihinde imzalanan antlaşma.[21]
1553 İstanbul Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Fransa arasında 1 Şubat 1553 tarihinde imzalanan ittifak antlaşması.
1555 Augsburg Barışı Lutherciler ile Katolikler arasında 25 Eylül 1555 tarihinde imzalanan barış antlaşması.[22]
1555 Amasya Antlaşması Kanuni Sultan Süleyman'ın çıktığı 3. Azerbaycan Seferi sonunda Osmanlı İmparatorluğu ile Safevî Devleti arasında imzalanan bir antlaşma.[23]
1559 Cateau-Cambrésis Barış Antlaşması İspanya ile Fransa arasında 3 Nisan 1559 tarihinde imzalanan barış antlaşması.[24]
1562 İstanbul Antlaşması .
1568 Edirne Antlaşması .
1569 Lublin Antlaşması Jagiellon Hanedanının son kralı II. Zygmunt August'un çocuksuz olarak ölmesi üzerine iki devletin magnatlarının (soylular) 1 Temmuz 1569 tarihinde Polonya'nın Lublin kentinde bir araya gelerek iki devletin birleşerek Lehistan-Litvanya Birliği'nin oluşmasını sağlayan antlaşma. Bu tarihten sonra 1795 yılında parçalanmasına kadar Lehistan ve Litvanya tek kral, tek meclis ve tek senato tarafından yönetildi.[25]
1590 Ferhat Paşa Antlaşması III. Murad devrinde 21 Mart 1590 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu ile Safevî Devleti arasında imzalanmış barış antlaşması.[26]
1598 Nantes Buyruğu Fransa Kralı IV. Henri tarafından yayınlanmış ve çoğunluğu Katolik olan ülkede Kalvinci protestanlara önemli haklar verilen sözleşme.[27]

1600 – 1699
Yıl İsim Özet
1604 Londra Antlaşması 1585-1604 yılları arasında kesintili olarak devam eden İngiliz-İspanyol Savaşı'nı sonlandırmak için 28 Ağustos 1604 tarihinde imzalanan antlaşma.[28]
1606 Zitvatorok Antlaşması 11 Kasım 1606 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu ile Avusturya Arşidüklüğü arasında imzalanmış, 1593-1606 Osmanlı-Avusturya Savaşı'nı sona erdiren barış antlaşması.[29]
1612 Nasuh Paşa Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Safevî Devleti arasında 20 Kasım 1612 tarihinde imzalanmış antlaşma.[30]
1617 Stolbovo Antlaşması Rusya Çarlığı ile İsveç İmparatorluğu arasında İngria Savaşı'nı sonlandırmak için imzalanan barış antlaşması.[31]
1618 Serav Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Safevî Devleti arasında 26 Eylül 1618 tarihinde imzalanmış antlaşma.[30]
1618 Deulino Antlaşması Rusya ile Lehistan-Litvanya Birliği arasındaki 1605-1618 Lehistan-Rusya Savaşı sona erdirmek için, 11 Aralık 1618'de imzalanan ve 4 Ocak 1619'da yürürlüğe giren antlaşma. Lehistan-Litvanya Birliği bu antlaşma ile Smolensk ve Çernigiv'i kontrolü altına almıştır.[32]
1621 Hotin Antlaşması 1620-1621 Osmanlı-Lehistan Savaşı'nı sonlandırmak amacıyla 9 Ekim 1621 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu ile Lehistan-Litvanya Birliği arasında imzalanmış barış antlaşması.[33]
1639 Kasr-ı Şirin Antlaşması IV. Murad'ın Bağdat Seferi sonucunda 14 yıldır Safevîlerin elinde bulunan Bağdat'ın fethinden sonra Osmanlı İmparatorluğu ile Safevî Devleti arasında 17 Mayıs 1639'da imzalanan, 1623-1639 Osmanlı-Safevî Savaşı'nı sona erdiren ve bugünkü Türkiye - İran sınırını belirleyen barış antlaşması.[34]
1648 Vestfalya Antlaşması Münster Antlaşması, Osnabrück Antlaşması ve Pyrenees Antlaşması'nın da dahil olduğu Westphalia Barış Atlaşması, Otuz Yıl Savaşları ve Seksen Yıl Savaşları'nın sonunda 15 Mayıs ve 24 Ekim 1648 tarihlerinde Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu, diğer Alman prensleri, İspanya, Fransa, İsveç ve Hollanda Cumhuriyeti temsilcileri arasında imzalanmıştır.[35]
1654 Pereyaslav Antlaşması Ukrayna'daki Kazak Ordusu konseyinin Ukrayna'yı Rusya Çarlığı'na bağlama kararı alması ve Rus çarının temsilcileriyle 18 Ocak 1654 tarihinde yapılan antlaşma. Rusya Çarlığı ile Lehistan-Litvanya Birliği arasında 1654-57 yılları arasında sürecek bir savaşa yol açmıştır.[36]
1658 Roskilde Antlaşması 1655-1661 yılları arasındaki Kuzey Savaşları'nda Danimarka-Norveç Krallığı'nın aldığı yenilgi üzerine, 26 Şubat 1658 tarihinde Danimarka ve İsveç arasında imzalanan barış antlaşması.[37]
1664 Vasvar Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Avusturya Arşidüklüğü arasında 10 Ağustos 1664 tarihinde imzalanan ve 1663-1664 Osmanlı-Avusturya Savaşı'nı sona erdiren barış antlaşması.[38]
1672 Bucaş Antlaşması .
1676 İzvança Antlaşması .
1681 Bahçesaray Antlaşması .
1689 Nerçinsk Antlaşması Rusya Çarlığı ile Çin'deki Çing Hanedanı arasında imzalanan ve Rusya'nın Amur Havzasındaki ileri karakollarını kaldırarak doğuya doğru genişlemesini durduran barış antlaşması. Çin ile Rusya arasında imzalanan tarihteki ilk antlaşmadır.[39]
1697 Ryswick Antlaşması 20 Eylül 1697 tarihinde Hollanda'nın Rijswijk kentinde imzalanan ve Fransa'nın İngiltere, İspanya ve Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'na karşı savaştığı Dokuz Yıl Savaşı'na son veren antlaşmar.[40]
1699 Karlofça Antlaşması 26 Ocak 1699 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu ile Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu öncülüğündeki Kutsal İttifak devletleri (Avusturya Arşidüklüğü, Venedik Cumhuriyeti ve Lehistan-Litvanya Birliği) arasında imzalanmış barış antlaşması.[41]

1700 – 1799
Yıl İsim Özet
1700 İstanbul Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasında 14 Temmuz 1700 tarihinde imzalanan, 1686-1700 Osmanlı-Rus Savaşını sonuçlandıran, 1699'daki Karlofça Antlaşması'nın devamı niteliğindeki barış antlaşması.[42]
1711 Prut Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya Çarlığı arasında Osmanlı'nın Prut Savaşı'ndaki zaferi sonucunda 21 Temmuz 1711 tarihinde imzalanan antlaşma.[42]
1718 Pasarofça Antlaşması 1715-1718 Osmanlı-Avusturya-Venedik Savaşı'na son veren, yukarı Sırbistan, Belgrad ve Banat yaylasını Avusturya'ya; Dalmaçya, Bosna ve Arnavutluk kıyılarını Venedik'e veren, Mora'yı Osmanlılarda bırakan 21 Temmuz 1718 tarihinde imzalanan antlaşma.[42]
1724 İstanbul Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Rus İmparatorluğu arasında imzalanan ilk dostluk antlaşması.[42]
1727 Hemedan Antlaşması Osmanlı Devleti ile Safevî Devleti yönetimi arasında imzalanan ve 1723-1727 Osmanlı-İran Savaşı'nı sona erdiren barış antlaşması.
1732 Ahmet Paşa Antlaşması 10 Ocak 1732 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu ile Safevî Devletinin yönettiği İran arasında imzalanmış 1730-1732 Osmanlı-İran Savaşı'nı sona erdiren antlaşma.[43]
1736 İstanbul Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ve İran'da kurulan Afşar Hanedanı arasında, 17 Ekim 1736 tarihinde imzalanan ve 1735-1736 Osmanlı-İran Savaşını sona erdiren barış ve düzenleme antlaşması.[42]
1739 Belgrad Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu'nun 18 Eylül 1739 tarihinde Avusturya Arşidüklüğü, 3 Ekim 1739 tarihinde de Rus İmparatorluğu ile imzaladığı barış antlaşmaları.[42]
1739 Niş Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu'nun 3 Ekim 1739 tarihinde Rus İmparatorluğu ile imzaladığı Belgrad Antlaşması'nın eki niteliğinde 1735-1739 Osmanlı-Rus-Avusturya Savaşı'nı sona erdiren barış antlaşmalarının sonuncusudur. Bu sebeple bu antlaşmanın Belgrad Antlaşması kapsamında tutulduğu da olur.[44]
1746 Kerden Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Afşar Hanedanı'nın kurucusu Nadir Şah ve Raziya Sultan'ın yönetimindeki İran arasında Tahran ile Kazvin arasındaki "Karden" mevkiinde 14 Eylül 1746 tarihinde imzalanmış ve 1742-1746 Osmanlı-İran Savaşı'nı sona erdirmiş olan antlaşma.[42]
1763 Paris Antlaşması 10 Şubat 1763 tarihinde Büyük Britanya, Fransa ve İspanya ile Portekiz arasında, Büyük Britanya-Prusya ittifakının, Fransız-Avusturya ittifakına karşı zafer kazanması sonucu imzalanan ve Yedi Yıl Savaşı'nı sonlandıran barış antlaşması.[45]
1774 Küçük Kaynarca Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasındaki 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşını sona erdiren ve Osmanlı Devletinde önemli toprak kayıplarına yol açan antlaşma.[42][46]
1778 El Pardo Anlaşması 11 Mart 1778 tarihinde Portekiz Kraliçesi I. Maria ile İspanya Kralı III. Carlos tarafından imzalanan ve Portekiz ile İspanya arasında bazı küçük kolonilerin mübadelesi amacına yönelik bir anlaşma.[47]
1779 Aynalıkavak Antlaşması 21 Mart 1779 Osmanlı İmparatorluğu ile Rus İmparatorluğu arasında imzalanan bir düzenleme ve ticaret antlaşması.[48]
1783 Paris Antlaşması 3 Eylül 1783 tarihinde imzalanmış, Konfederasyon Kongresi tarafından 14 Ocak 1784'te, Büyük Britanya Kralı tarafından 9 Nisan 1784'te onanmış ve Britanya İmparatorluğu ile Kuzey Amerika'daki On Üç Koloni arasındaki Amerikan Bağımsızlık Savaşı'nı sona erdiren barış antlaşması.[49]
1783 Georgiyevsk Antlaşması Rus Çariçesi II. Katerina ile Kartli-Kaheti (Gürcistan'ın doğusu) Kralı II. İrakli arasında 24 Temmuz 1783 tarihinde imzalanan antlaşma.[50]
1787 Amerika Birleşik Devletleri Anayasası Amerika Birleşik Devletleri Anayasası 17 Eylül 1787 tarihinde Philadelphia, Pensilvanya'da Anayasa Konvansiyonu tarafından ve daha sonra her bir eyalet konvansiyonu tarafından "halk adına" kabul edildi.[51]
1790 Osmanlı-Prusya İttifakı Osmanlı İmparatorluğu ve Prusya Krallığı arasında 1790 yılında yapılan ittifak antlaşmasıdır.[52]
1791 Ziştovi Antlaşması Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'na bağlı Avusturya Arşidüklüğü ile Osmanlı İmparatorluğu arasında 4 Ağustos 1791 tarihinde imzalanan ve 1787-1792 Osmanlı-Rus Savaşı çerçevesinde gelişen 1787-1791 Osmanlı-Avusturya Savaşı'nı sona erdiren barış antlaşması.[53]
1792 Yaş Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu'nun, Kırım’ı geri almak amacıyla 19 Ağustos 1787’de Rus İmparatorluğu’na açtığı ve Avusturya Arşidüklüğü’nün de dahil olmasıyla Osmanlı aleyhine gelişen savaş sonucunda 10 Ocak 1792 tarihinde imzalanan, Özi, Kili, İsmail, Anapa ve Soğucak gibi kalelerin Rusların eline geçtiği Osmanlı-Rus barış antlaşması.[54]
1796 Trablus Antlaşması ABD ile Osmanlı İmparatorluğu arasında 4 Kasım 1796 tarihinde imzalanan yardımlaşma ve ticaret antlaşması.[55]
1797 Campo Formio Antlaşması Devrimci Fransa devletinin başkomutanı olan Napolyon Bonapart'ın İtalya'nın kuzeyini ele geçirmesi sonrası Avusturya Arşidüklüğü ile 18 Ekim 1797 tarihinde yapılan antlaşma.[56]
1797 Tunus Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu'na bağlı Tunus Beyliği valisi ile ABD arasında 28 Ağustos 1797 tarihinde imzalanan barış antlaşması.[57]

1800 – 1899
Yıl İsim Özet
1800 El-Ariş Sözleşmesi Fransa ve Osmanlı Devleti arasında 24 Ocak 1800 tarihinde imzalanmış ateşkes antlaşması. Fransa'nın Mısır Seferi çerçevesinde imzalanmış, Büyük Britanya'nın karşı çıkması nedeniyle uygulamaya konamamıştır.[58]
1801 Paris Barış Senedi Fransa ve Osmanlı İmparatorluğu arasında yapılacak olan barış anlaşmasına hazırlık niteliğindeki görüşmelerin sonucunda 9 Ekim 1801 tarihinde Paris'te imzalanan barış anlaşması. Fransa'nın Mısır Seferi'ni sona erdiren hukuki metinlerden biridir.
1801 Lunéville Antlaşması Birinci Fransız Cumhuriyeti adına Joseph Bonaparte, hem Habsburg Monarşisi hem de Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu için İmparator II. Franz adına da Avusturyalı Dışişleri Bakanı Kont Ludwig von Cobenzl tarafından 9 Şubat 1801 tarihinde Fransa'nın Lunéville kentinde imzalanan antlaşma.[59]
1802 Amiens Antlaşması Fransız Devrim Savaşları'nı sona erdirerek Birinci Fransız Cumhuriyeti ile Birleşik Krallık arasındaki düşmanlığı geçici olarak sonlandıran 25 Mart 1802 tarihinde Amiens kentinde imzalanan antlaşma. Joseph Bonaparte ve Marki Charles Cornwallis arasında "Kesin Barış Antlaşması" olarak imzalanmasına rağmen 18 Mayıs 1803'e kadar yalnız bir yıl sürdü ve 1793 ile 1815 arasında 'Büyük Fransız Savaşı' olarak anılan yıllar içindeki tek barış dönemi oldu.[60]
1802 Paris Antlaşması Fransa'nın Mısır Seferi sonucunda Birinci Fransız Cumhuriyeti ile Osmanlı İmparatorluğu arasında 25 Haziran 1802 tarihinde imzalanan antlaşma.[61]
1803 Louisiana'nın satın alımı Mississippi Nehri havzasının batısındaki toprakların ABD tarafından Fransa'dan satın alınma antlaşması. Robert Livingston, James Monroe ve Barbe Marbois tarafından 30 Nisan 1803 tarihinde Paris'te imzalanan ABD tarihinin bu en büyük toprak alımında ,2,100,000 km²'lik bir alan için 15 milyon $'lık (hektar başına 7 centlik) ödeme yapılmıştır.[62]
1805 Pressburg Barışı Pressburg (günümüzde Bratislava, Slovakya) kentinde 26 Aralık 1805'te Fransa ile Avusturya arasında Ulm ve Austerlitz Muharebeleri'nde Avusturya'nın aldığı yenilgilerin sonucu olarak imzalanan barış antlaşması.[63]
1807 Tilsit Antlaşmaları Birinci Fransız Cumhuriyeti ile Rus İmparatorluğu arasında imzalanan, Rusya,'nın Avrupa'da Fransa'nın yanında yer alarak İngiltere'ye karşı kıta ablukası oluşturmayı, buna karşılık Fransa'nın da Rusya ile Osmanlı Devleti arasında arabuluculuk yapacağını karar bağlayan antlaşma.[64]
1809 Kale-i Sultaniye (Çanakkale) Antlaşması Osmanlı-İngiliz Savaşı'nın sonucu olarak 5 Ocak 1809 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu adına nişancı Mehmet Emin Vahat Efendi ile Birleşik Krallık adına Robert Adair arasında imzalanan barış antlaşması.[60]
1812 Bükreş Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ve Rus İmparatorluğu arasında bugünkü Romanya'nın Bükreş kentinde 28 Mayıs 1812 tarihinde imzalanan, 5 Temmuzda onaylanan ve 1806-1812 Osmanlı-Rus Savaşı'nı sona erdiren barış antlaşmasıdır.[65]
1813 Gülistan Antlaşması Rus İmparatorluğu ile İran'ı yöneten Kaçarlar arasında 12 Ekim 1813 tarihinde imzalanan antlaşmadır. Bu antlaşmayla ilk kez Azerbaycan Rusya'ya bağlandı, Güney Azerbaycan ise İran'da kaldı. Talış, Şirvan, Kuba, Bakü, Gence, Karabağ, Şeki hanlıkları Rusya'ya katıldı. İran, Doğu Gürcistan'a, Kazak ve Şemseddil sultanlıklarına ve Dağıstan'a olan iddialarından vazgeçti. Hazar Denizi'nde donanma bulundurma hakkı Rusya'ya ait olacaktı.[66][67]
1814 Paris Antlaşması Paris Antlaşması, 30 Mayıs 1814 tarihinde imzalanmış ve Napolyon Savaşları'nın bir parçası olan Altıncı Koalisyon Savaşı'nı sona erdiren barış antlaşmasıdır.[68]
1814 Gent Antlaşması 24 Aralık 1814'te Gent'te (günümüzde Belçika) imzalanan ve ABD ile Birleşik Krallık arasındaki 1812 Savaşı'nı sona erdiren barış antlaşmasıdır. Antlaşma genel olarak iki ülke arasındaki ilişkileri status quo ante bellum (savaş öncesi statükonun aynen korunması) durumuna getirdi. Barış antlaşmasının ABD'ye ulaşması haftalar aldı ve onaylanana kadar geçen süre içinde 8-18 Ocak 1815'te New Orleans Savaşı gerçekleşti.[69]
1814 Kiel Antlaşması .
1814 Moss Sözleşmesi .
1814 Fontainebleau Antlaşması .
1814 Fort Jackson Antlaşması .
1815 Viyana Kongresi .
1823 Erzurum Antlaşması .
1826 Akkerman Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Rus İmparatorluğu arasında Romanya'nın Akkerman kentinde 7 Ekim 1826 tarihinde imzalanmış bir düzenleme ve ticaret antlaşmasıdır.[70]
1827 Londra Antlaşması Birleşik Krallık, Rusya ve Fransa arasında 6 Temmuz 1827 tarihinde imzalanan, Yunanistan'ın kurulmasını ve bağımsızlığını esas alan antlaşma.[71]
1828 Türkmençay Antlaşması Rus İmparatorluğu ile Kaçar Hanedanı yönetimindeki İran arasında 10 Şubat 1828 tarihinde imzalanan barış antlaşması.[72]
1829 Edirne Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ve Rus İmparatorluğu arasında 14 Eylül 1829 tarihinde Edirne şehrinde imzalanıp 1828-1829 Osmanlı-Rus Savaşı'nı sona erdiren ve Yunanistan'ın bağımsızlığını kazandığı antlaşma.[73]
1832 İstanbul Antlaşması Yunanistan'ın Osmanlı İmparatorluğu'ndan tamamen ayrılarak resmen bağımsızlığını kazandığı 7 mayıs 1832 tarihinde imzalanan antlaşmadır.[74]
1833 Kütahya Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Mısır Valisi Kavalalı Mehmet Ali Paşa arasında 14 Mayıs 1833 tarihinde imzalanan, 1831-1833 Osmanlı-Mısır Savaşı'nı sona erdirip Şam, Girit ve Adana vilayetlerinin yeni statüsünü belirleyen bir barış ve düzenleme antlaşmasıdır.[75][76]
1833 Hünkâr İskelesi Antlaşması İstanbul'un Hünkâr İskelesi semtinde Osmanlı İmparatorluğu'nun Rus İmparatorluğu ile 8 Temmuz 1833 tarihinde imzaladığı bir karşılıklı yardımlaşma ve saldırmazlık antlaşmasıdır.[76]
1838 Baltalimanı Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu'nun Birleşik Krallık ile İstanbul'un Baltalimanı semtinde, 16 Ağustos 1838 tarihinde imzaladığı ticaret antlaşması.[77]
1840 Waitangi Antlaşması İngiliz Kraliyeti ve yerli halk Maorilerin ileri gelen şeflerinin Yeni Zelanda'nın kuruluş belgesi olarak da adlandırılan 6 Şubat 1840 tarihinde yapılan anlaşma.[78]
1840 Londra Antlaşması 15 Temmuz 1840 tarihinde bir tarafta Osmanlı İmparatorluğu, diğer tarafta Mısır Hidivliği, Birleşik Krallık, Avusturya İmparatorluğu, Prusya ve Rusya devletleri arasında imzalanan ve 1839-1841 Osmanlı-Mısır Savaşını sona erdiren barış ve düzenleme antlaşması.[79]
1841 Boğazlar Sözleşmesi Avusturya İmparatorluğu, Fransa Krallığı, Birleşik Krallık, Prusya, Rus İmparatorluğu ve Osmanlı İmparatorluğu'nun 13 Temmuz 1841'de Londra'da imzaladığı uluslararası sözleşme.[80]
1842 Nanking Anlaşması 29 Ağustos 1842 tarihinde Birleşik Krallık ile Çing Hanedanı arasında Afyon Savaşı'nı bitiren anlaşmadır.[81]
1848 Guadalupe Hidalgo Antlaşması Amerika Birleşik Devletleri ile Meksika arasında Méksiko yakınlarında 2 Şubat 1848 tarihinde imzalanan ve Meksika-Amerika Savaşı'nı sona erdiren antlaşma.[82]
1850 Olmütz Antlaşması Prusya ile Avusturya arasında 29 Kasım 1850 tarihinde yapılan bir antlaşma. Bu antlaşmayla Prusya Erfurt Birliği'nden vazgeçmiş ve Avusturya liderliğindeki Alman Konfederasyonu birliğine katılmayı kabul etmiştir.[83]
1854 Kanagava Antlaşması ABD ve Japonya delegeleri arasında Kanagava'da 31 Mart 1854 tarihinde imzalanan Japonya'nın Batılı bir ülkeyle yaptığı bu ilk antlaşmayla Japonya'nın dış dünyaya kapalı olduğu dönem (1639-1854) sona erdi.[84]
1855 Shimoda Antlaşması Rus İmparatorluğu ile Tokugawa şogunluğu arasında yapılan 7 Şubat 1855 tarihinde imzalanan antlaşma.[85]
1855 Bowring Antlaşması Siyam Krallığı (Tayland) ile Birleşik Krallık arasında Bangkok kentinde 18 Nisan 1855 tarihinde imzalanan ticaret antlaşması. Britanya, daha önceki girişimlerinde ulaşamadığı ticari ve siyasi hedefleri gerçekleştirmiş, Siyam'ı Batı'nın etkisine ve ticaretine açmıştır.[86]
1856 Paris Antlaşması Rusya ile Kırım Savaşı'nı kazanan Osmanlı İmparatorluğu, Birleşik Krallık ve Fransa arasında 30 Mart 1856 tarihinde imzalanmış bir barış antlaşmasıdır.[87]
1864 1864 Viyana Antlaşması Avusturya İmparatorluğu, Prusya Krallığı ve Danimarka Krallığı arasında 30 Ekim 1864 tarihinde Viyana'da imzalanan ve İkinci Schleswig-Holstein Savaşı'nı sonlandıran barış antlaşması.[88]
1866 Prag Barışı Prag'da 23 Ağustos 1866 tarihinde imzalanan ve Avusturya-Prusya Savaşı'nı sonlandıran barış antlaşması.[89]
1867 Alaska'nın satın alımı ABD'nin toplam büyüklüğü 1.518.800 km² olan Alaska topraklarını Rus İmparatorluğu'ndan 30 Mart 1867 tarihinde 7,2 milyon dolara satın alması.[90]
1877 1877 Londra Protokolü Tersane Konferansı'nda istediklerini alamayan Rusya'nın ve bir Rus-Osmanlı savaşı çıkmasını istemeyen İngiltere'nin ön ayak olduğu ve Balkan sorununun çözümüne yönelik protokoldür. Birleşik Krallık, Fransa, Almanya, Avusturya-Macaristan, İtalya ve Rusya Londra'da düzenledikleri konferansta anlaşarakk 31 Mart 1877 tarihinde protokolü Osmanlı İmparatorluğu'na göndermişler, Osmanlı'nın olumsuz yanıtı üzerine Rusya 93 Harbi'ni başlatmıştır.[91]
1878 Ayastefanos Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu'nun Rusya karşısında yenilgisiyle sonuçlanan 93 Harbi (1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı) sonunda 3 Mart 1878 tarihinde imzalanan ateşkes ve barış antlaşmasıdır. Rusya, barış esaslarının ateşkesle birlikte görüşülmesi şartıyla Osmanlı'nın ateşkes isteğini kabul etti ve İstanbul'un Yeşilköy semtinde Osmanlı Devleti açısından ağır koşullar içeren bu antlaşma imzalandı, ancak Berlin Antlaşması nedeniyle kâğıt üzerinde kaldı.[92]
1878 Kıbrıs Sözleşmesi 4 Haziran 1878 tarihinde imzalanan ve Berlin Konferansı'nda Birleşik Krallık'ın Rus İmparatorluğu karşısında Osmanlı İmparatorluğu'na destek çıkması için Kıbrıs adasının yönetiminin geçici olarak Birleşik Krallık'a verilmesini öngören gizli antlaşma.[93]
1878 Berlin Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu, Rus İmparatorluğu, Büyük Britanya, Alman İmparatorluğu, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu, İtalya Krallığı ve Fransa arasında 13 Temmuz 1878 tarihinde Berlin'de imzalanan barış antlaşmasıdır.[94]
1882 Üçlü İttifak Almanya, Avusturya-Macaristan, ve İtalya arasında yapılanan ve 1882'den 1914'te I. Dünya Savaşı'nın başlamasına kadar süren askeri ittifaktır. Antlaşmaya göre eğer bir üye diğer büyük güçlerden biri tarafından saldırıya uğrarsa diğerleri ona yardım edecektir.[95]
1883 Ancón Antlaşması Peru ile Şili arasında, Peru'nun Lima şehrinin Ancon ilçesinde 20 Ekim 1883 tarihinde toprak sorunlarının giderilmesi amacıyla imzalanmıştır.[96]
1885 İstanbul Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ile Büyük Britanya arasında Mısır konusunda imzalanmış bir düzenleme antlaşmasıdır. Büyük Britanya'nın İskenderiye'yi topa tutması ve Mısır'ı ele geçirmesi sonrasında yapılan bu antlaşma ile Osmanlı ve Büyük Britanya hükümetlerinin Mısır’a birer yüksek komiser göndermeleri ve bu komiserlerin seçilecek hidivin belirlemeleri üzerinde anlaşıldı. Bu antlaşmayla Büyük Britanya'nın Mısır'daki varlığı resmiyet kazanmış oldu.[97]
1886 Bükreş Antlaşması Bulgaristan Prensliği ile Sırbistan Krallığı arasında Romanya'nın başkenti Bükreş'te 3 Mart 1886 tarihinde imzalanan ve Sırp-Bulgar Savaşı'nı (13–28 Kasım 1885) sona erdiren antlaşma. Bulgaristan'a hukuken egemen olan Osmanlı Padişahı II. Abdülhamid adına Bulgaristan Komiseri Abdullah Macit Paşa da antlaşmaya imza koydu.[98]
1886 Bern Sözleşmesi İsviçre'nin Bern kentinde 9 Eylül 1886'da imzalan Edebi ve Sanatsal Eserlerin Korunması için Bern Konvansiyonu, telif hakları hakkında uluslararası bir antlaşmadır.[99]
1895 Şimonoseki Antlaşması Japon İmparatorluğu ile Çing Hanedanı arasında Japonya'nın Şimonoseki kentindeki Shunpanrō salonunda 17 Nisan 1895 tarihinde yapılan ve Birinci Çin-Japon Savaşı'nı sona erdiren antlaşmadır.[100]
1897 İstanbul Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ve Yunanistan Krallığı arasındaki 1897 Osmanlı-Yunan Savaşının sonunda 4 Aralık 1897 tarihinde imzalanmış olan barış antlaşması.[101]
1899 1899 ve 1907 Lahey Sözleşmeleri Hollanda’nın Lahey kentinde gerçekleşen bir dizi uluslararası toplantılar ve bildiriler serisinin adıdır. İlki 1899 yılında, ikincisi de 1907 yılında gerçekleşmiştir. Cenevre Sözleşmeleri ile birlikte bu sözleşmeler, savaş ve savaş döneminde işlenen suçlarla ilgili düzenlenmiş ilk laik uluslararası dokümanlar arasındadırlar.[102]

1900 – 1999
Yıl İsim Özet
1902 Vereeniging Antlaşması .
1904 1904 Barış Antlaşması .
1905 Portsmouth Antlaşması .
1912 Uşi Antlaşması İtalya Krallığı ile Osmanlı İmparatorluğu arasında Trablusgarp Savaşı sonunda 18 Ekim 1912 tarihinde Lozan'ın "Ouchy" (Uşi) semtinde imzalanan antlaşmadır. Antlaşma gereğince, Trablusgarp ve Bingazi'ye tam bir özerklik tanındı. Osmanlı İmparatorluğu, buradaki askerlerini geri çekecekti. Bu İtalya'ya, Trablusgarp ve Bingazi'yi serbestçe işgal edebilme fırsatını veriyordu. Buna karşılık İtalya, elinde tuttuğu Rodos ve çevresindeki On İki Ada'yı bir süre sonra Osmanlı İmparatorluğu'na geri verecekti. Ancak adaların Osmanlı İmparatorluğu'na teslimi hiçbir zaman gerçekleşmedi. II. Dünya Savaşı'ndan sonra da adalar Yunanistan'a verildi.[103]
1912-13 Londra Konferansı ve Antlaşması .
1913 Bükreş Antlaşması II. Balkan Savaşı'nda beş ülkeyle birden savaşmak zorunda kalan Bulgaristan savaştan yenik çıkarak antlaşma imzalamak zorunda kaldı. Yapılan görüşmeler sonucunda Bükreş Antlaşması imzalandı.
1913 Atina Antlaşması .
1913 İstanbul Antlaşması .
1914 Alman-Osmanlı ittifak antlaşması I. Dünya Savaşı'na girerken Osmanlı yönetimi üzerinde artan Alman etkisini ittifakla sonuçlandıran, Osmanlı Devleti'ni resmen İttifak Devletleri safında savaşa girmesine neden olan 2 Ağustos 1914 tarihinde İstanbul'da imzalan gizli ittifak antlaşması.[104]
1914 Yeniköy Antlaşması Osmanlı İmparatorluğu ve Rus İmparatorluğu arasında 8 Şubat 1914 tarihinde Said Halim Paşa ve Gulkeviç arasında İstanbul'da imzalanan bir düzenleme antlaşmasıdır. Bu antlaşmayla Osmanlı Vilâyat-ı Sitte olarak anılan doğudaki Ermenilerin yoğun yaşadığı illerinin yönetimini fiilen yabancı müfettişlerin idaresine bırakmıştır. Osmanlı'nın I. Dünya Savaşı'na girmesinin ardından 31 Aralık 1914'te yayınlanan bir fermanla müfettişlikler kaldırıldı.[105]
1915 Londra Paktı .
1916 Sykes-Picot Anlaşması 16 Mayıs 1916 tarihinde Britanya ve Fransa arasında yapılan ve aynı yılın Ekim ayında Rusya tarafından onaylanan, Osmanlı Devleti'nin Orta Doğu'daki topraklarının paylaşılmasını öngören gizli antlaşmadır.[106][107]
1917 Erzincan Mütarekesi Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti arasında 15 Aralık 1917 tarihinde imzalanan ve Kafkas Cephesindeki savaşları sona erdiren mütareke antlaşması. Sonrasında Ruslar ile İttifak Devletleri ve Osmanlı İmparatorluğu arasında 3 Mart 1918 tarihinde Brest Litovsk Barış Antlaşması imzalanmıştır.[108]
1917 Brest Litovsk Barış Antlaşması .
1918 Bükreş Antlaşması .
1918 Batum Antlaşması .
1918 Mondros Mütarekesi .
1918 11 Kasım 1918 Ateşkesi .
1919 Saint-Germain Antlaşması .
1919 Versay Barış Antlaşması .
1919 Neuilly Antlaşması .
1919 Faysal-Weizmann Anlaşması .
1919 Ravalpindi Antlaşması .
1920 Rapallo Antlaşması .
1920 Tartu Antlaşması .
1920 Trianon Antlaşması .
1920 Sevr Antlaşması .
1920 Gümrü Antlaşması .
1921 Türkiye-Afganistan İttifak Antlaşması .
1921 İngiliz-İrlanda Antlaşması .
1921 Moskova Antlaşması .
1921 Kars Antlaşması .
1921 Ankara Anlaşması .
1922 Türkiye-Ukrayna Dostluk ve Kardeşlik Antlaşması .
1922 Washington Denizcilik Antlaşması .
1922 Rapallo Antlaşması .
1922 Mudanya Mütarekesi Türk Kurtuluş Savaşının sonunda imzalanan mütareke antlaşması. Osmanlı İmparatorluğu bu mütareke ile hukuken sona ermiştir.[109]
1923 Lozan Antlaşması .
1924 Roma Antlaşması .
1925 Türkiye-SSCB Dostluk ve Tarafsızlık Antlaşması Türkiye ile SSCB arasında 7 Aralık 1925 tarihinde Paris'te imzalanan antlaşma.[110]
1925 Locarno Antlaşması .
1926 Ankara Antlaşması Türkiye ve Irak arasındaki siyasi sınırları belirlemek ve komşuluk ilişkilerini düzenlemek amacıyla Birleşik Krallık ve Türkiye tarafından 5 Haziran 1926 tarihinde Ankara'da imzalanan anlaşma.
1928 Kellogg-Briand Paktı .
1929 Laterano Antlaşması .
1934 Balkan Antantı Türkiye, Yunanistan, Yugoslavya ve Romanya arasında 9 Şubat 1934 tarihinde Atina'da imzalanan anlaşmadır.[111]
1936 Montrö Boğazlar Sözleşmesi .
1937 Sadabat Paktı Türkiye, İran, Irak ve Afganistan arasında, 8 Temmuz 1937 tarihinde Tahran'da Sadabat Sarayı'nda imzalanan dörtlü saldırmazlık paktı.[112]
1938 Münih Antlaşması .
1939 Alman-Sovyet Saldırmazlık Paktı .
1939 Çelik Pakt .
1941 Moskova Barış Antlaşması .
1944 Bretton Woods Anlaşması .
1944 Chicago Konvansiyonu .
1945 Birleşmiş Milletler Antlaşması .
1947 Gümrük Tarifeleri ve Ticaret Genel Anlaşması .
1947 Paris Barış Antlaşması .
1948 Soykırım Suçunun Önlenmesi ve Cezalandırılması Sözleşmesi .
1949 Kuzey Atlantik Antlaşması .
1951 San Francisco Barış Antlaşması .
1951 ANZUS .
1954 Güneydoğu Asya Antlaşması Teşkilatı .
1955 CENTO (Merkezi Antlaşma Teşkilatı) 1955-1959 arasındaki adıyla Bağdat Paktı olan CENTO, Türkiye, İran, Irak, Pakistan ve Birleşik Krallık arasında, Sovyetler Birliği'nin Ortadoğu'da nüfuz kurmasını önlemeye yönelik olarak kurulan güvenlik ve savunma örgütü. 1979'da önce İran'ın ardından da Pakistan'ın çekilmesiyle CENTO'nun varlığı sona erdi.[113]
1955 Bandung Konferansı .
1955 Varşova Paktı .
1957 Roma Antlaşması .
1957 Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu .
1959 Zürih ve Londra Antlaşmaları 11 Şubat 1959 tarihinde Birleşik Krallık, Türkiye ve Yunanistan devletleri ile Kıbrıs'taki Rum ve Türk toplumları arasında imzalanan Zürih antlaşması ile, bağımsız bir devlet olarak Kıbrıs halklarının durumunu belirleyen ve Kıbrıs Cumhuriyeti anayasasını onaylandı. Rum tarafını Başpiskopos Makarios, Türk tarafını ise Fazıl Küçük temsil etmekte idi. Bunu takip eden 19 Şubat 1959 tarihli Londra Antlaşması ile Kıbrıs Cumhuriyeti'nin bağımsız bir devlet olarak 16 Ağustos 1960 tarihinde kurulması sağlanmış oldu.[114]
1960 ALADI .
1961 Diplomatik İlişkiler Hakkında Viyana Sözleşmesi .
1963 Ankara Anlaşması 12 Eylül 1963 tarihinde Ankara'da, Türkiye ile Avrupa Ekonomik Topluluğu (AET) arasında imzalanan ortaklık anlaşması.[115]
1963 Kısmi Nükleer Deneme Yasağı Antlaşması .
1964 Kalkınma İçin Bölgesel İşbirliği (Regional Cooperation for Development-RCD) Türkiye, İran ve Pakistan arasında bölgesel işbirliğini güçlendirmek amacıyla kurulan uluslararası örgüt. 1985'te RCD'nin bir uzantısı olarak Ekonomik İşbirliği Teşkilatı (ECO) kuruldu.[116]
1965 Brüksel Antlaşması .
1967 Dış Uzay Anlaşması .
1968 Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Antlaşması .
1969 Her Türlü Irk Ayrımcılığının Ortadan Kaldırılmasına İlişkin Uluslararası Sözleşme .
1971 Ramsar Sözleşmesi .
1973 Nesli Tehlike Altındaki Türlerin Ticaretine İlişkin Sözleşme .
1973 Paris Barış Anlaşması .
1974 Cenevre Antlaşması 25-30 Temmuz 1974 tarihleri arasında Birleşik Krallık, Türkiye ve Yunanistan'ın dışişleri bakanları aracılığıyla Kıbrıs Harekâtı ve Kıbrıs Sorunu'na yönelik müzakerelerde bulundukları Cenevre'de imzaladıkları antlaşma.[117]
1975 Osimo Antlaşması .
1978 Camp David Sözleşmesi .
1979 İsrail-Mısır Barış Antlaşması .
1979 Ay Anlaşması .
1985 Schengen Anlaşması .
1985 Kükürt Emisyonu Azaltma Protokolü .
1990 Avrupa'da Konvansiyonel Silahlı Kuvvetler Antlaşması .
1990 İki Artı Dört Antlaşması .
1991 Brioni Antlaşması .
1992 Maastricht Antlaşması .
1992 Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi .
1992 Açık Semalar Antlaşması .
1992 Kolektif Güvenlik Antlaşması Örgütü .
1992 Karadeniz Ekonomik İşbirliği Örgütü 25 Haziran 1992 tarihinde İstanbul'da düzenlenen zirvede imzalanan anlașma ile kurulan ve Karadeniz havzasındaki ülkelerin ekonomik işbirliğini amaçlayan uluslararası kuruluş.[118]
1993 Oslo Anlaşması .
1993 Kimyasal Silahlar Sözleşmesi .
1994 Kuzey Amerika Serbest Ticaret Anlaşması .
1994 İsrail-Ürdün Barış Antlaşması .
1994 Bişkek Protokolü .
1994 Birleşmiş Milletler Çölleşme ile Mücadele Sözleşmesi .
1995 Dayton Anlaşması .
1996 Kapsamlı Nükleer Deneme Yasağı Antlaşması .
1997 Amsterdam Antlaşması .
1997 Ottawa Antlaşması .
1997 Kyoto Protokolü .
1998 Hayırlı Cuma Anlaşması .
1999 Uyarlanmış Avrupa'da Konvansiyonel Silahlı Kuvvetler Antlaşması .

2000 – günümüz
Yıl İsim Özet
2000 Cotonou Anlaşması 2000 yılında Benin'in en büyük şehri Cotonou'da Avrupa ülkeleri ve Afrika, Karayip ve Pasifik Ülkeleri arasında imzalanan bir ekonomik işbirliği anlaşmasıdır.[119]
2001 Nice Antlaşması Fransa'nın Nice kentinde gerçekleştirilen Avrupa Devlet ve Hükûmet Başkanları Konseyi sırasında Avrupa Birliği'nin iki kurucu antlaşmasının koşullarını iyileştirmek ve düzenlemek için kabul edilmiş bir antlaşmadır.[120]
2001 Ohri Çerçeve Anlaşması Makedonya hükümeti ile bu ülkede yaşayan Arnavut temsilcileri arasında 13 Ağustos 2001 tarihinde imzalanan barış antlaşmasıdır.[121]
2001 Sanal Suçlar Sözleşmesi Bilişim suçlarını gözeten ilk uluslararası sözleşmedir. Ulusal kanunların harmonisini sağlayarak, araştırma tekniklerini geliştirerek ve ülkeler arası kooperasyonu arttırarak bunu sağlamayı hedeflemektedir.[122]
2003 2003 Katılım Antlaşması Avrupa Birliği üyesi ülkeler ile Çek Cumhuriyeti, Estonya, Kıbrıs Cumhuriyeti, Letonya, Litvanya, Macaristan, Malta, Polonya, Slovenya, Slovakya arasında imzalanmış olan katılım antlaşmasıdır.[123]
2005 2005 Katılım Antlaşması Avrupa Birliği üyesi ülkeler ile Romanya ve Bulgaristan arasında imzalanmış olan katılım antlaşmasıdır.[124]
2007 Lizbon Antlaşması Fransa ve Hollanda'nin halk oylaması ile redderek düşürdügü AB Anayasasını temelde koruyan ve ufak değişikliklerle tekrar ülkelerin onayına sunulan AB Temel Antlaşmasıdır.[125]
2010 Türkiye-Azerbaycan Stratejik İşbirliği Antlaşması Azerbaycan ve Türkiye arasında, Azerbaycan adına Cumhurbaşkanı İlham Aliyev ve Türkiye adına eski Cumhurbaşkanı Abdullah Gül tarafından imzalanan işbirliği ve karşılıklı destek antlaşması.[126]

Devam eden antlaşmalar

Dış bağlantılar

Dipnotlar
  1. Dünya Tarihi, 2010, s.34.
  2. Sameh M. Arab. "Ramses and the first Peace Treaty in History". Arab World Books. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2017.
  3. Mahfi Eğilmez. "Kadeş savaşını kim kazandı?". ntvmsnbc.com. Erişim tarihi: 12 Nisan 2017.
  4. "Peace Treaty between Ramses II and Hattusili III". reshafim.org. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2017.
  5. "Şark Eserleri Müzesi Eserler - Kadeş Antlaşması". İstanbul Arkeoloji Müzeleri Resmi Sitesi. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2017.
  6. Lev Nikolayeviç Gumilev: Eski Türkler (çeviri: D. Ahsen Batur), Selenge Yayınları, İstanbul, 2002, ISBN 975-7856-39-8, s.273-275
  7. Nurşah Aksoy, Tarihe Yön Veren Olaylar, s. 40-41, Karma Kitapları, İstanbul.
  8. Ortaçağ-Yeniçağ Avrupa Tarihi, Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Ders Kitabı s.32.
  9. Excerpt of Queen Isabaella
  10. Turnbull, Stephen (2003). "Tannenberg 1410: Disaster for the Teutonic Knights". Campaign Series. Londra: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-561-7.
  11. Imber, Colin (Temmuz 2006). "Introduction" (PDF). The Crusade of Varna, 1443–45 (PDF). Ashgate Publishing. ss. 9-31. ISBN 0-7546-0144-7. Erişim tarihi: 19 Nisan 2007.
  12. "Venetian Consuls in Egypt and Syria in the Ottoman Age", Maria Pia Pedani.
  13. Bailey W. Diffie; George D. Winius (1985). Foundations of the Portuguese Empire: 1415-1580. University of Minnesota Press. s. 152.
  14. The Encyclopedia of World History 5 Temmuz 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 2001, Venice.
  15. Weir, Alison (1991). The Six Wives of Henry VIII. Ballantine Books. ss. 15-25. ISBN 0-345-38072-X.
  16. Chardon, Roland (1980). "The linear league in North America". Annals of the Association of American Geographers. Cilt 70. ss. 129-153 [pp. 142, 144, 151]. doi:10.1111/j.1467-8306.1980.tb01304.x. JSTOR 2562946.
  17. Oechsli, Wilhelm; Paul, Eden; Paul, Cedar (1922). "III, Mercenary Campaigns in Italy". History of Switzerland, 1499-1914 (1922). Cambridge historical series. Ed. by Sir George Walter Prothero. Cambridge: Cambridge University Press. s. 26. OCLC 2884964. Erişim tarihi: 6 Kasım 2010.
  18. R. A. Donkin, "Between east and west: the Moluccas and the traffic in spices up to the arrival of Europeans", s.29, Sayı 248, Memoirs of the American Philosophical Society, DIANE Publishing, 2003, ISBN 0-87169-248-1
  19. Iorga, Nicolae (2009). Gescchiste des Osmanichen. II. cilt. Yeditepe Yayınları. ss. 350-351.
  20. Sandler, Stanley (2002). "Austro-Turk Wars (1529-1739)". Ground Warfare: An International Encyclopedia (İngilizce). I.. ABC-CLIO. s. 79. ISBN 1-57607-733-0.
  21. Setton, Kenneth M. (1984). The Papacy and the Levant (1204–1571), Volume IV: The Sixteenth Century from Julius III to Pius V (İngilizce). Philadelphia: The American Philosophical Society. ISBN 0-87169-162-0.
  22. "britannica.com". 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2017.
  23. Conflict and Conquest in the Islamic World: A Historical Encyclopedia, Sayı 1., Alexander Mikaberidze, ABC-CLIO, 31 Temmuz 2011, ISBN 1598843362, s.698.
  24. Catherine de Medici, Robert Jean Knecht, Longman, 1997, 54.
  25. Dybaś, Bogusław (2006). "Livland und Polen-Litauen nach dem Frieden von Oliva (1660)". Willoweit, Dietmar; Lemberg, Hans (Edl.). Reiche und Territorien in Ostmitteleuropa. Historische Beziehungen und politische Herrschaftslegitimation. Völker, Staaten und Kulturen in Ostmitteleuropa (Almanca). 2. Munich: Oldenbourg Wissenschaftsverlag. ss. 51-72,109. ISBN 3-486-57839-1.
  26. As, Efdal. "XVI. YY. dan Cumhuriyetin İlk Yıllarına Kadar Türk-İran Sınır Sorunları ve Çözümü" (PDF). Ankara Üniversitesi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2017.
  27. Coexister dans l'intolérance, Michel Grandjean and Bernard Roussel, Cenevre, 1998.
  28. Ulm, Wes: The Defeat of the English Armada and the 16th-Century Spanish Naval Resurgence: A More Detailed Look at the Spanish Armada, its Immediate Results, its Long-Term Effects, and its Lesser-Known Aftermath 15 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Harvard University, 2004.
  29. Setton, Kenneth M. (1984). The Papacy and the Levant (1204–1571), Volume IV: The Sixteenth Century from Julius III to Pius V (İngilizce). Philadelphia: The American Philosophical Society. s. 1097, n.191. ISBN 0-87169-162-0.
  30. Osmanlılar ile Safeviler Arasında Nasuh Paşa (1612) ve Serav (1618) Antlaşmaları, Doç. Dr. Remzi Kılıç, Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim ve Bilim Dergisi, S.2, Niğde, ss.124-134.
  31. W. Bruce Lincoln (1981). Romanovs -Autocrats of All the Russias. Anchor Books. s. 33. ISBN 0385279086.
  32. George J. Lerski; Jerzy Jan Lerski; Piotr Wróbel; Richard J. Kozicki (1996). Historical Dictionary of Poland, 966–1945. Greenwood Publishing Group. s. 110. ISBN 0313260079.
  33. Mehmet Saray (2006). Türkiye ve yakın komşuları. AKDTYK Atatürk Araştırma Merkezi. s. 34.
  34. Remzi Kılıç (2001). XVI. ve XVII. yüzyıllarda Osmanlı-İran siyası̂ antlaşmaları. Michigan Üniversitesi. s. 193-196.
  35. Osiander,Andreas 'Sovereignty, International Relations, and the Westphalian Myth' International Organization, Vol. 55 Issue 2 (Spring 2001) pp.251-287.
  36. "Pereyaslav Agreement". 20 Temmuz 1998.
  37. Stiles, Andrina (1992). Sweden and the Baltic, 1523 - 1721. Hodder & Stoughton. ISBN 0-340-54644-1.
  38. Kunt M., Akşin S., Ödekan A., Toprak Z., Yurdaydın H.G. Türkiye Tarihi 3. Osmanlı Devleti 1600-1908, Sayfa:30 Cem Yayınevi, İstanbul 1988
  39. Alexis Sidney Krausse (1899). Russia in Asia: a record and a study, 1558-1899. G. Richards. ss. 330-331. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2011.
  40. "Haiti Ülke ve Devrim Tarihi". City of Miami. 19 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2017.
  41. İsmail Hakkı Uzunçarşılı (2003). Osmanlı Tarihi, III. Cilt 1. Kısım: II. Selim'in Tahta Çıkışından 1699 Karlofça Andlaşmasına Kadar 6. Baskı. Ankara: Türk Tarih Kurumu. ss. 585-595. ISBN 9751600138.
  42. Uzunçarşılı, İsmail Hakkı (1955 Son baskı:5.bas.) Osmanlı Tarihi IV. Cilt 1. Kısım: Karlofça Antlaşmasından XVIII. Yüzyılın Sonlarına Kadar Ankara:Türk Tarih Kurumu ISBN 975-16-0015-4
  43. Prof.Yaşar Yücel-Prof Ali Sevim:Türkiye tarihi vol.III, AKDTYKTTK Yayınları, 1991, pp. 282-290
  44. Treaty of Nis (1739), Conflict and Conquest in the Islamic World: A Historical Encyclopedia, Vol. I, ed. Alexander Mikaberidze, (ABC-CLIO, 2011), 647.
  45. Daniel Marston (2002). The French-Indian War 1754-1760. Osprey Yayınları. s. 84. ISBN 0415968380.
  46. Metin Bezikoğlu (Eylül 2001). The Deterioration of Ottoman Administration In the Light of the Ottoman-Russian War of 1768-1774 (PDF). Bilkent Üniversitesi. s. 43.
  47. Nicholas Henderson, "Charles III of Spain: An Enlightened Despot", History Today, Kasım 1968, Bölüm:18, Sayı:10, s.673-682 ve Sayı:11, s.760–768.
  48. Prof.Yaşar Yücel-Prof Ali Sevim:Türkiye tarihi vol.IV, AKDTYKTTK Yayınları, 1991, s. 69.
  49. ABD Dışişleri Bakanlığı (2007). "Karşılıklı Antlaşma ve Diğer Anlaşmalar (U-V)" (PDF). Yürürlükteki Antlaşmalar. s. 16. 29 Ekim 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2009.
  50. Treaty of Georgievsk, 1783 16 Mart 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. PSRZ, vol. 22 (1830), pp. 1013-1017. Translated from the Russian by Russell E. Martin, Ph.D., Westminster College.
  51. WikiSource: Constitution of the United States of America.
  52. Uluslararası İlişkiler Tarihi (Diplomasi Tarihi) 1.Kitap.
  53. Uğur Kurtaran (2009). Osmanlı diplomasi tarihinden bir kesit: Osmanlı Avusturya diplomatik ilişkileri, 1526-1791. Ukde. ss. 264-277.
  54. Oktay Aslanapa (2003). Kırım. Yeni Türkiye Yayınları. ss. 118-119.
  55. Yale Üniversitesi Hukuk Fakültesi. "The Barbary Treaties : Tripoli 1796 - Barlow's Receipt of Goods". 21 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2007.
  56. Selim Aslantaş (2007). 19. yüzyılın şafağında Balkanlar: Osmanlıda Sırp isyanları. Kitap yayınevi. ss. 57, 84, 90.
  57. Tunus Antlaşmasının metni 20 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  58. İsmail Soysal (1987). Fransız ihtilâli ve Türk-Fransız diplomasi münasebetleri (1789-1802). Türk Tarih Kurumu basımevi. ss. 195-318.
  59. İsmail Soysal (1987). Fransız ihtilâli ve Türk-Fransız diplomasi münasebetleri (1789-1802). Türk Tarih Kurumu basımevi. s. 306.
  60. Mustafa Bıyıklı; Alâeddin Yalçınkaya (2008). Türk dış politikası: Osmanlı dönemi. 2. Gökkubbe Yayınları. s. 108. ISBN 9789944275149.
  61. Kahraman Sakul (2009). An Ottoman Global Movement: War of Second Coalition in the Levant PhD diss (PDF). Georgetown University. ss. 431-460.
  62. "Primary Documents of American History: Louisiana Purchase". Library of Congress. 29 Mart 2011. 23 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2017.
  63. Orhan Melih Kürkçüer (1964). Siyasi tarih, 1789-1945. Ankara İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi. s. 24.
  64. Hüner Tuncer (2008). Osmanlı-Avusturya ilişkileri, 1789-1853. Kaynak Yayınları. ss. 40-44. ISBN 9753435436.
  65. Andrew Robarts; Gábor Ágoston; Bruce Masters (2008). Encyclopedia of the Ottoman Empire. Treaty of Bucharest. Facts On File. s. 94. ISBN 9780816062591.
  66. L. Batalden, Sandra (1997). The newly independent states of Eurasia: handbook of former Soviet republics. Greenwood Publishing Group. s. 98. ISBN 978-0-89774-940-4. 13 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2017.
  67. Sedat Laçiner; Hacı Ali Necefoğlu (2009). Türk dış politikası: uluslararası III. Türk dış politikası sempozyumu tebliğleri. 24. USAK yayınları. s. 155. ISBN 6054030116.
  68. Büsch, Otto (1992). Handbuch der preußischen Geschichte. Walter de Gruyter. ss. 72,73. ISBN 3-11-008322-1. (Almanca)
  69. Avalon Project – British-American Diplomacy – Treaty of Ghent 11 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
  70. Ankara University review of Centre for Research Studies in Ottoman History. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi. 2009. ss. 100-102.
  71. Veysel Usta (2007). Başlangıçtan Günümüze Pontus Sorunu. Serander Yayınları. ss. 20-311. ISBN 9944374040.
  72. Sedat Laçiner; Hacali Necefoğlu; Hasan Selim Özertem (Nisan 2009). Türk Dış Politikası - Uluslararası III. Türk Dış Politikası Sempozyumu Tebliğleri. USAK. ss. 153-156.
  73. Erdal Çetintaş (2009). Ankara University review of Centre for Research Studies in Ottoman History. Ankara Üniversitesi Basımevi. s. 105.
  74. "1830 Londra Protokolü". Avrupa Batı Trakya Türk Federasyonu. 20 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2017.
  75. Kutluoğlu, Muhammed Hanefi (1997). "1833 Kütahya Antlaşmasının Yeni Bir Değerlendirilmesi" (PDF). Osmanlı Araştırmaları Dergisi, 17. Enderun Kitabevi. ss. 265-287. Erişim tarihi: 8 Nisan 2017.
  76. Gencer, Fatih (2015). Hünkâr İskelesi Antlaşması’nın Osmanlı-İngiliz İlişkilerine Yansımaları (PDF). Bitlis Eren Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü. ss. 648-649.
  77. Şevket Pamuk (2008). Osmanlıdan Cumhuriyete. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. ss. 33-36. ISBN 9944885169.
  78. "Treaty of Waitangi – Te Tiriti o Waitangi". Archives New Zealand. 6 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2017.
  79. William Cargill (1841). Büyük Britanya, Avusturya, Prusya, Rusya ve Osmanlı Devleti arasında Ortadoğu'yu Barışa Kavuşturmak İçin Antlaşma (yeni tıpkı basım 2008). The Foreign Affairs of Great Britain. s. 222. ISBN 0559255519.(İngilizce)
  80. Numan Özdalga (1965). Türk boğazlarının tarih içindeki önemi. Deniz basimevi. ss. 14-18.
  81. "Nanking Anlaşması". Tarih ve Toplum. 37 (217). İletişim Yayınları. 2002. s. 72. 12 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2017.
  82. Michael F. Holt (2003). The Rise and Fall of the Crazy American Whig Party: Jacksonian Politics and the Onset of the Civil War. Oxford University Press. ss. 310-11.
  83. Taylor, s. 101 (Bölüm 5).(İngilizce)
  84. Matthew Calbraith Perry (1856). Narrative of the expedition of an American Squadron to the China Seas and Japan, 1856.. 19 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2017.
  85. Yesaki, Mitsuo (2003). Sutebusuton: A Japanese Village on the British Columbia Coast. Peninsula Publishing Company. s. 6. 14 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2017.
  86. "Ode to Friendship, Celebrating Singapore-Thailand Relations: Introduction". National Archives of Singapore. 2004. 3 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2017.(İngilizce)
  87. A.W. Ward, G.P. Gooch (1970). "The Cambridge History of British Foreign Policy 1783–1919". Cambridge U.P. ss. 390-391. 14 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2017.
  88. Tarih: Yeni ve yakın zamanlar. Kaynak Yayınları. 2000. s. 271. ISBN 9753433212.
  89. Potyemkin, Vladimir (Eylül 2009). Uluslararası İlişkiler Tarihi (Diplomasi Tarihi). 1. İstanbul: Evrensel Basım Yayın. s. 560. ISBN 6053312878.
  90. Welch, Richard E., Jr. (1958). "American Public Opinion and the Purchase of Russian America". American Slavic and East European Review. 17 (4). ss. 481-494. JSTOR 3001132.
  91. Osmanlı tarihi 1876-1918. Anadolu Üniversitesi Yayınları. ss. 19,20. ISBN 978-975-06-1702-7.
  92. Holland, Thomas Erskine (1885). The European Concert in the Eastern Question and Other Public Acts - The Preliminary Treaty of Peace, signed at San Stefano, 17 March 1878. Clarendon Press. ss. 335-348. Erişim tarihi: 11 Nisan 2017.
  93. Günay, Nejla (Kış 2007). "Kıbrıs'ın İngiliz İdaresine Bırakılması ve Bunun Anadolu'da Çıkan Ermeni Olaylarına Etkisi" (PDF). Akademik Bakış Dergisi, Sayı 115. Gazi Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılâp Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2017.
  94. Stephen D. Krasner (1999). Sovereignty: Organized Hypocrisy. Princeton University Press. s. 31. ISBN 069100711X.
  95. "Expanded Version of the Triple Alliance". The World War I Document Archive. wwi.lib.byu.edu. 20 Mayıs 2009. 8 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2017.
  96. Ronald Bruce St John (1994). The Bolivia-Chile-Peru Dispute in the Atacama Desert. 1. International Boundaries Research Unit. s. 17. ISBN 1897643144. 11 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2017.
  97. Mehmet Tosun (2003). 21. yüzyılda Sultan II. Abdülhamid'e bakış. Acar Matbaacılık. s. 309. ISBN 9759364417.
  98. Emine Şam (2011). "Prens Alexandre Battenberg'in İttihat Beyannamesi ve Doğu Rumeli'nin Bulgaristan'a İlhâkı" (PDF). History Studies. 3 (1). ss. 235-251. Erişim tarihi: 8 Nisan 2017.
  99. Brian F. Fitzgerald; Sampsung Xiaoxiang Shi; Cheryl Foong; Kylie M. Pappalardo (2011). "Country of Origin and Internet Publication: Applying the Berne Convention in the Digital Age". Journal of Intellectual Property (NJIP) Maiden Edition. ss. 38-73.
  100. Şimonoseki Antlaşması, Taiwanbasic.com.
  101. Toplumsal Tarih. Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı. 2006. s. 451.
  102. Serdar Sarısır (2006). Sürgün, 1919-1923: Demografik Oyun. Kültür Sanat Yayıncılık. ss. 363-366. ISBN 9752550916.
  103. "Uşi (Ouchy) Antlaşması". Bildirmen.com. 31 Mayıs 2009. 10 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2010.
  104. Danişmend, İsmail Hami (1972). "Almanya ve Avusturya-Macaristan imparatorluklarıyla ittifak etmiş olan Osmanlı devletinin «İ'tilâf-ı Müselles» denen İngiltere, Fransa ve Rusya devletlerine harb ilân ederek hiçbir lüzum olmadığı halde Birini Cihan Harbine atılıvermesi". İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi. 4. İstanbul: Türkiye Yayınevi. ss. 411-412.
  105. Bardakçı, Murat (2 Şubat 2014). "Yeniköy'de imzalanan uğursuz bir anlaşmanın unutulan yıldönümü". Erişim tarihi: 29 Nisan 2017.
  106. Fromkin, David (2009). A Peace to End All Peace: The Fall of the Ottoman Empire and the Creation of the Modern Middle East (İngilizce). Macmillan. ss. 286, 288. ISBN 9780805088090.
  107. Furtado, Peter (2008). 1001 Days that Shaped the World (İngilizce). Cassell Illustrated. s. 648. ISBN 1844036154. Erişim tarihi: 8 Nisan 2017. The Sykes-Picot agreement was a diplomatic deal between France and Britain.
  108. Nurcan Yavuz (Nisan 2017). "Erzincan Mütarekesi'nin Türk Tarihindeki Yeri ve Önemi" (PDF). Ankara Üniversitesi Dergisi. 18 (24).
  109. Eraslan, Cezmi (2005). "Mudanya Mütarekesi". TDV Diyanet İslam Ansiklopedisi. 30. İstanbul: Türkiye Yayınevi. ss. 357-358.
  110. Enver Hasanoğlu (Şubat 2005). "Yeniden Biçimlenen Dünyada Türkiye-Rusya İlişkileri". Başkent Üniversitesi Stratejik Araştırmalar Merkezi. 17 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2017.
  111. İsmail Soysal, Tarihçeleri ve Açıklamaları ile Birlikte Türkiye'nin Siyasal Andlaşmaları, I. Cilt (1920-1945), Basımevi, Ankara, 1989, s. 433-463.
  112. League of Nations Treaty Series. 190. ss. 22-27.
  113. "Bağdat Paktı". Diyanet Islam Ansiklopedisi. 11 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2017.
  114. Treaty of Guarantee of Republic of Cyprus
  115. Duzenli, Esra, "Free Movement of Turkish Workers in the Context of Turkey's Accession to the EU", Middle East Technical University,
  116. Yeşilbursa, Behçet Kemal (22 Temmuz 2009). "The Formation of RCD: Regional Cooperation for Development". Middle Eastern Studies. 45 (4). ss. 637-660. doi:10.1080/00263200903009759.
  117. Gönlübol, Mehmet (1987).Olaylarla Türk dış politikası, 576. sayfa, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi.
  118. Permanent International Secretariat. "About BSEC". Black Sea Economic Cooperation (BSEC). 28 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2009. With the accession of Serbia and Montenegro in April 2004, the Organization’s Member States increased to twelve.
  119. Cotonou Anlaşması.
  120. Nice Antlaşması 8 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 10 Mart 2001. (İngilizce)
  121. "The Spectre of Territorial Division and the Ohrid Agreement" 3 Ocak 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Eben Friedman, ECMI Brief # 9, July 2003. (İngilizce)
  122. Convention on Cybercrime 11 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Budapeşte, Avrupa Konseyi web sitesi, 23 Kasım 2001. (İngilizce)
  123. An Overview of the Treaty of Accession 19 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Madalina Ivanica, Maastricht Üniversitesi, Haziran 2003. (İngilizce)
  124. 2005 Katılım Antlaşması tam metni. (İngilizce)
  125. Lizbon Anlaşması 25 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. (İngilizce)
  126. Abbasov, Şahin. "Azerbaijan-Turkey Military Pact Signals Impatience with Minsk Talks -- Analysts". Eurasia.net. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2011. Antlaşmanın bir şartına göre, Türkiye ve Azerbaycan ülkelerinden birine karşı askeri saldırı veya saldırı durumunda saldırıya uğramayan ülke "tüm imkanlarını kullanarak" saldırıya uğrayan ülkeyi destekleyecektir.(İngilizce)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.