Philippe Pétain

Pétain bir köylü ailesinden geliyordu. Saint-Cyr Askerî Akademisi'nde öğrenim gördü. Bir süre askeri akademide ders veren Pétain, bu görevi sırasında ordunun üst kademelerince savunulan taktik kuramlarına karşı çıktığı için oldukça yavaş yükseldi ve tuğgeneralliğe ancak 1914'te 58 yaşındayken getirildi.

1916'da Verdun kentine yönelik Alman saldırısını durdurmakla görevlendirildi. Durumun umutsuzluğuna karşın cephe ve ikmal sistemini yeniden düzenleyerek, topçu birliklerini akıllıca kullanarak ve birliklerine büyük bir moral gücü vererek Verdun'da tarihe geçecek bir zafer kazandı. Başkomutan General Robert-Georges Nivelle'in başarısızlıkla sonuçlanan saldırılarının ardından Fransız ordusunda ciddi ayaklanmalar baş gösterince Nivelle'in yerine başkomutanlığa getirildi.[1]

Orduda disiplini tekrar kuran Pétain, 1918'de İtilaf Orduları komutanı General Ferdinand Foch'un zaferle sonuçlanan saldırısına katıldı. Kasım 1918'de Fransa mareşalliğine yükseltildi. Daha sonra da Yüksek Savaş Konseyi başkan yardımcılığı ve ordu genel müfettişliği gibi önemli görevlere atandı.

II. Dünya Savaşı sırasında Almanların Mayıs 1940'ta Fransa'ya saldırmalarının ardından, Başbakan Paul Reynaud tarafından başbakan yardımcılığına getirildi.16 Haziran'da başbakan oldu. Kısa bir süre sonra Fransa'nın yenilgisinin kaçınılmaz olduğunu öne sürerek ateşkes çağrısında bulundu. Ateşkesin imzalanmasından sonra Vichy'de toplanan Temsilciler Meclisi ve Senato tarafından devlet başkanı ilan edilerek olağanüstü yetkiler verildi.

Pétain-Hitler görüşmesi (arkalarında Paul-Otto Schmidt, Joachim von Ribbentrop, 24 Ekim 1940, Montoire-sur-le-Loir, Loir-et-Cher)

Almanlarla iş birliği yaparak saldırının yol açtığı yıkımı onarabileceğini ve savaş tutsaklarını kurtarabileceğine inanan Pétain, ateşkes antlaşması uyarınca Alman işgali dışında kalan ve ülke topraklarının yalnızca üçte birini oluşturan Güney Fransa'da İş, Aile ve Vatan sloganıyla otoriter bir yönetim kurdu. Mason localarını kapattı ve Yahudilerin belirli mesleklere girmelerini yasaklayan yasalar çıkardı.

Aralık 1940'ta, Almanya'yla yakın iş birliğine gidilmesini savunan Başbakan Pierre Laval'i görevden alarak yerine Amiral François Darlan'ı getirdi. Bu tarihten sonra tarafsız bir politika izleyerek zaman kazanmaya çalışan Pétain Londra'ya gizlice bir elçi gönderdi. İspanya diktatörü Francisco Franco ile buluşarak ondan Hitler'in ordusunun Kuzey Afrika'ya geçmesine izin vermemesini istedi ve Aralık 1942'ye değin ABD'nin Vichy büyükelçisi olan William Leahy ile iyi ilişkiler kurdu.

Laval'i Almanların baskısıyla yeniden başbakanlığa getirmek zorunda kaldığı Nisan 1942'den sonra yönetim üzerindeki etkisini kaybettiyse de, Hitler'in bütün Fransa'yı Alman yönetimi altına sokacağından çekinerek istifa etmemekte direndi. Müttefiklerin Kasım 1942'de Kuzey Afrika'ya çıkmalarında sonra, bir yandan Afrika'daki Fransız kuvvetlerinin Müttefiklere katılmalarını sağlamak için o sırada Cezayir'de bulunan Amiral Darlan'a gizlice emirler gönderirken, öte yandan da çıkarmayı protesto eden mesajlar yayımladı.

Ağustos 1944'te General Charles de Gaulle'ün Paris'i kurtarmasından sonra iktidarın barışçı bir biçimde devredilmesini sağlamak amacıyla de Gaulle'e bir elçi gönderdiyse de de Gaulle elçiyi kabul etmedi. Ağustos sonunda Almanlar tarafından Vichy'den Almanya'ya götürülen Pétain daha sonra Fransa'da yargılandı. Ağustos 1945'te idama mahkûm edildiyse de cezası sonradan ömür boyu hapse çevrildi. Portalet Kalesine hapsedildi ve 95 yaşında orada öldü.

• Maréchal, nous voilà !