Tortum

Tortum'un Gürcüce adı თორთომი / t’ort’omi, Ermenice adlandırması ise Թորթում / T’vort’um’dur. Osmanlı Türkçesi’nde karşılığı ise (تورتوم )‘dir.

İspir’den Erzurum’a giden yol ile Narman ve Oltu vadisini doğuya bağlayan bir kavşak konumunda olması sebebiyle önemli bir yere sahip olan Tortum'un, tarihi çok eskiye dayanmakta ancak yörede ilk yerleşimin ne zaman ve kimler tarafından yapıldığı hakkında kesin bilgi bulunmamaktadır. Bununla beraber Tortum yakınlarında yapılan Arkeolojik araştırmalar, yörenin Prehistorik bir yerleşme özelliği sergilediğini ve Karaz Kültürü'ne dahil olduğunu göstermektedir.

Antik kaynaklarda Tortum yöresi Taokhlar ülkesi sınırları içerisinde gösterilmektedir.[2] Ksenophon, Taokhlar'ı tüm yiyeceklerini içine depoladıkları müstahkem mevkilerde oturan topluluk olarak tasvir etmektedir.[3]. Bizans İmparatorluğu döneminde Theodosiopolis Theması'nın kuzey kısmını oluşturan Tortum yöresi, 662 yılında Arapların Erzurum ve çevresini fethiyle gündeme gelmiştir.

1080 yılında Bizans'tan alınan yerleşim Saltuklu topraklarına katıldı. Saltuklu Beyliği'nin yıkılmasından sonra yörede Gürcü beylerinin hakimiyeti başladı. 1284 yılında Anadolu Selçuklu Devleti egemenliğine girdi. Daha sonra yeniden Gürcü hakimiyeti görülen Tortum ve çevresinde Timurlular topraklarına katıldı. Timurlular'ın bir süre sonra çekilmesiyle bölge Karakoyunlu ve Akkoyunlu mücadelesine sahne oldu. 1458'de Akkoyunlu egemenliğine giren yerleşim, 1467 yılında ilk defa Osmanlı topraklarına katıldı. Ancak kısa süre sonra Gürcüler yeniden Tortum ve çevresinde hakimiyet kurdu. Daha sonra Gürcü beyleri ile Osmanlı arasında sıklıkla el değiştiren yöre, 1537 tarihinde Osmanlı tarafından tekrar ele geçirilmiştir. 1549 yılındaki Gürcistan seferi ile kesin olarak Osmanlı egemenliğine dahil olmuştur.

Osmanlı hakimiyetine giren Tortum, 17. yüzyıl sonlarına kadar Erzurum Eyaleti'nin sancağı oldu. 19. yüzyılda bazen İspir kazasına bağlı bir nahiye merkezi olan Tortum, bazen de Erzurum’a bağlı bir kaza olarak kaydedilmiştir. 19. yüzyıl sonlarında yapılan idari düzenleme neticesinde İspir kazasının bir nahiyesi olarak Bayburt sancağına bağlanmıştır ancak hemen sonrasında halkın talebi üzerine kaza statüsüne çıkarılarak Erzurum merkez sancağına bağlandı.

Tortum şehrinin merkezi önceleri Tortumkale mahallesi olup, daha sonra (Nihah) mahallesi olmuştur.[4] Tortum, adını aynı isimle anılan çaydan almaktadır.

İlçe Erzurum'un kuzeyinde Karadeniz bölgesinde 1467 km²'lik bir alana kurulmuş olup, Erzurum ili Oltu, Pasinler, Narman, İspir, Yusufeli ve Uzundere ilçeleriyle çevrilidir. Dar ve uzun bir vadi üzerine kurulan ilçenin arazi yapısı epey dağlık ve kırlıktır. İlçenin denizden yüksekliği 1450 metredir. Tortum, Karadeniz bölgesinin Doğu Karadeniz bölümü sınırları içinde Tortum Çayı vadisinde kurulmuş bir yerleşim alanıdır. Güney ve batısında karasal, kuzey ve doğusunda nispeten Karadeniz iklimi hüküm sürmektedir. Erzurum'a 52 km mesafededir. Dağlık bir arazi yapısına sahip olmasına rağmen Tortum Çayı çevresinde kurulan köyleriyle vadi içindeki cenneti andırır. Önemli iki sıradağı vardır. Bunlardan birisi Tortum Çayı vadisinin doğusunda uzanan ortalama 3000 metre yüksekliğinde olan Akdağ ve Mescit Dağı'dır. Tortum isminin kaynaklarda; "Tortomi", "T’orto’m", "Tortoman", "Tartum", "Torcon" benzer ama farklı yazılışlarda göze çarpmaktadır. Kelimenin kökü "Tor"’dur. Bu da Mesxiler ile birlikte Gürcü kaynaklarında zikredilen Tor kabilesinden, onların yerleştikleri bölge ve kale adı olarak günümüze kadar varlığını sürdürebilmiştir. Ayrıca "Tori", Tiflis bölgesinde "Qori" kazası’nda bir kentin adıdır. Osmanlı kaynaklarında ise "Sengistân" / dağlık-taşlık yer olarak kaydedilmiştir.

İlçede 3 farklı etnik grup mevcuttur. Nüfus piramidi sırasıyla;

• Türkler
• Hemşinliler
• Çerkesler[5]

İlçede nüfusun etnik köken dağılımı ise şöyledir. İlçe genelinde nüfus çoğunluğunu bölgenin yerli halkı olan Türkler oluşturmaktadır.[6] Geri kalan nüfus ise Rize ilinin İkizdere ve Çamlıhemşin ilçelerinin dağlık kesimlerinden 1850'li ve 1920 yılları arasında göç edip ilçenin özellikle kuzey batı kesimindeki; Peynirli, Serdarlı-Ödhük, Çataldere-Korker, Uzunkavak, Gökdere, Yağcılar, ve Karlı-Norxşen gibi köylerine yerleşen Hemşinliler'den oluşmaktadır.[7][8][9]

Norşin Şapeli,Serdarlı,Ödük

Kültürel anlamda Tortum çok renkli bir yapıya sahiptir. İlçede, Kafkas kültürü, Erzurum (Dadaş) kültürü ve Doğu Karadeniz (Hemşin) kültürü ve yaşam tarzı hakimdir. İlçe merkezi ve köylerinde davul, zurna, tulum ve kaval gibi yöresel enstrümanlar çalınır. Geleneksel halk oyunları ise Bar oyunları ve horondur. Yörede yapılan yemek kültüründe ise Kafkas ve Karadeniz kültürünün yoğun etkisinden dolayı hamur işi ön plandadır (Tandır kete'si, Hemşin ketesi, sini ketesi, kuymak, gaygana, hıngel, seron, kavod),gibi.

Kültürel eğlenceler, özellikle 1980 ve 1990'lı yıllara kadar Hemşinliler'in yaşadıkları köylerde; Noel ve Yılbaşı kutlama, (Bubulik) oynatma, Karakoncoloz oynatma ve Yayla'ya göç şenlikleri gibi, geçmiş kültürlerine özgü adet ve gelenekler yöredeki Hemşinliler tarafından yaşatılmıştır. Günümüzde bu eski kültürel değerler kentlere göçten sonra yok olmuştur.

Her yıl ilkbahar döneminde Tortum un Pehlivanlı beldesi (Vihik)'de ve Tortum merkezde festival havasında yapılan Türk ata sporu Karakucak güreşi'de yöre halkından yoğun ilgi görmektedir ve yörede yıllardır yapılan bu spor etkinliği birçok güreşçinin yetişmesine sebep olmuştur.

Unutulmaya yüz tutsa da yöredeki Türk kültürü'nde ise bir kuşak öncesine kadar varlığını koruyan, ziyaret yerlerinde dilek tutmak, bazı kutsal sayılan ağaçlara bez bağlamak, aynı şekilde bazı yerlerdeki sulara madeni eşya ve para atıp dilek tutmak gelenekleri de eski Türk kültürünün izlerini taşımaktadır.

Son yıllarda Cağ kebabı adı verilen (eski ismi Bico) keçi ve koyun etinden yapılan et yemeği ise Tortum yöresine ve Artvin/Yusufeli) Kafkas kültürüne has bir lezzettir. İlçede belli başlı mevcut tarihi eserler şunlardır; Tortum Kalesi, Hahuli Manastırı, Öşvank kilisesi, tarihi su kemerleri ve hâlen daha kazı çalışması yapılmamış Neolitik döneme ait höyükler ve yörede sıkça rastlanılan şapeller ve köprülerdir.

İlçe Karadeniz bölgesinde olması sebebiyle, Doğu Karadeniz iklimi görülür. İlkbahar yağışları boldur, sıkça sel felaketi yaşanmasına sebep olur, ayrıca yüksek kesimlerde karasal iklim de mevcuttur. İlçedeki önemli akarsular ise şunlardır: Tortum Çayı ve kaynağını Mescid Dağları'nda bulunan göllerden alan Ödük Deresi'dir. Bu iki akarsu da Çoruh-(çorohi) nehrine karışmaktadır. Vadiler boyunca yer alan köyler, ormanlık alanlar ve meyve bahçeleri eşsiz güzelliklere sahiptir. Tortum Çayı'nda yapılan Rafting organizasyonları ve ilçe'nin en kuzey ucunda yer alan Tortum Gölü ve Tortum Şelalesi eşsiz doğal güzelliğiyle yerli ve yabancı turistlerin uğrak yeridir.

Tortum Cağ kebabı / Eski adı ile (Bico)

Erzurum'un en iyi yeşil ve ormanlık alanları burada yer almaktadır. Geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Hayvancılık başta gelir. Özellikle yaylacılık yöre halkı için önemlidir. Tarım ise meyve bahçelerinde meyve üretimi yaparak gerçekleştirilir. Vadi tabanlarında yer alan kesimlerde meyvecilik ve sebze ekimi yapılır. Son yıllarda modern usullerle yapılan meyvecilik gelişme kaydetmiştir. Son yıllarda seracılık da artış göstermiştir. Arıcılık da önemli bir paya sahiptir.

Tortum son 25 yıldır yoğun bir şekilde dışarıya göç vermiştir. Arazi şartlarının uygun olmaması, ilçe halkının büyük çoğunluğunu gurbetçiliğe zorlamıştır. Tortumlular genellikle İstanbul, Bursa,İzmir,Kemalpaşa) ve Erzurum merkeze göç etmiştirler. Kentlerde; resmî kurumlarda memurluk ve işçilik, esnaflık olarak da tesisatçılık, Fırıncı'lık, restaurant, vb. sektörlerde iş yapan Tortum insanı çok çalışkandır, örneğin; Erzurum'un Cumhuriyet Caddesi'ndeki 1920 yılından beri hizmet veren meşhur (Tufan-Restaurant) ve Kongre caddesinde bulunan meşhur (Hemşin-Karafırını) Tortumlulara aittir. Erzurum ve Türkiye'deki birçok ünlü Cağ kebabı yapan salon ve lokantaların büyük bir kısmı Tortumlular'ın işletmesindedir.

• Tortum Belediyesi 24 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Tortum Kaymakamlığı 26 Nisan 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.