Kamp Armen

1950’li yıllarda Gedikpaşa Ermeni Protestan Kilisesi’nin alt katı, Anadolu’dan gelen kimsesiz ya da yoksul Ermeni çocukların barınması amacıyla yetimhane olarak düzenlenmişti. Çocukların sayısının artmasıyla yazları barınmaları ve tatil yapmaları için bir yer ihtiyacı doğdu. Kilise yöneticileri 1962 Kasım ayında, Tuzlalı Sait Durmaz’dan bir arazi satın alarak kilise adına tescil ettirdiler. 8-12 yaşlarında, aralarında Hrant Dink'in de bulunduğu 30 çocuk başlarında bir kalfa ile kampın yapımında çalışmaya başladı.[1][2]

1936 Beyannamesi gerekçe gösterilerek devlet tarafından ilk sahibine iade edilen kampa, 1987’de Yargıtay’ın yerel mahkeme kararını onaylamasıyla el kondu.

Kampın iadesi için hukuki yollar denendi, boş alınan arazide yapılan tesisler için tazminat ödenmesi amacıyla açılan davalar da sonuçsuz kaldı.

2011 yılında Vakıflar Kanunu’nda yapılan değişiklikle azınlık vakıflarının el konan mülklerinin iadesi süreci başlayınca, yeniden başvuru yapıldı ancak bir tazminat ödenmedi.

6 Mayıs 2015’te kamp tesislerinin yıkılmaya başlanmasına tepki gösterildi.[3] İade görüşmeleri sürerken yıkıma karşı Nor Zartonk[4] ve Kamp Arman Dayanışması yıkıma karşı kampta nöbete başladı.[5] İade için imza kampanyası [6] ve yürüyüş düzenlendi.[7] Tapuda sahibi olarak görünen Fatih Ulusoy tarafından, direnişin 175. gününde Gedikpaşa Ermeni Protestan Kilisesi Vakfı’na bağışlandı.[8][9] Kampın Tuzla Belediyesi tarafından kamulaştırılan geri kalan kısmının iadesi istendi.[10]

Yıkılan Kamp Armen'in yeniden inşası için gerekli imar değişikliği 8 Nisan 2017'de İstanbul Büyükşehir Belediye Meclisi'nde oybirliğiyle kabul edildi.[11]

• Kamp Armen tarihi 8 Temmuz 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.