Hacegan

Hâcegan (kısaltılmış/tekil: Hâce, Khvâce veya Khwâca), "Efendiler" manasına gelen Farsça unvan. Hacegan sık sık 10. yy. ila 16. yy. Orta Asya'lı sufiler ağına değinerek kullanılır.[1] Yeseviler gibi diğer sufi gruplar ile birlikte çoğu zaman sonraki Nakşibendi hiyerarşilerine dahil edilmiştir.[2]

 
|Fıkhî, İtikadî mezhepler ile ilgili bir dizindir

Sünni İslam
İmân ve İtîkâd
İslâm'ın beş şartı
Dört Halife
İslam mezhepleri

Eski fıkıh mezhepleri
İtikadî mezhepler
Dini-Siyasî hareketler
Hadis külliyatı
İslam portalı

Firdevsi'nin Şehname'sinde Hacegan kelimesi birçok kez bazı kadim İran'ın hakimleri ve kahramanları için kullanılmılştır.

Hacegan'ın özel zikirine "Hatmi Hacegan" denir.

İlginin Doğması

Hâcegan'a karşı ilgi 20. yy.'da Hasan Lütfi Şuşud'un (ö. İstanbul, 1958) "Hacegan Hanedanı" adlı kitabı ile yeniden uyanmıştır. Kaynakları arasında:

  • Reşahat Ayn el-Hayat, derleyen Mevlana Ali Bin Huseyin Safi, H. 993.
  • Nefahat el-Uns min Hazerat el-Kuds, A.H. 1289, Nureddin Abdurrahman Cami, H. 881.
  • Risale-i Bahaiyye, Rifat Bey.
  • Semerat el-Fuad, Sari Abdullah.
  • Enis ut-Talibin ve İddet us-Salikin Makamat-i Muhammed Bahaeddin Nakşibend, Salahaddin İbni Mubarek el-Buhari, İstanbul, H. 1328.

Orta Asyalı Hacegan

Önde gelen Orta Asya'lı Hâcegan arasındakiler:

Kaynakça
  1. The Secret Order of the Ancient Khwajagan
  2. Hacegan Nedir?
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.