Eski İstanbul Sinemaları: Düş Şatoları
Eski İstanbul Sinemaları: Düş Şatoları, gazeteci ve sinema yazarı Burçak Evren'in 1998 tarihinde yayımladığı sinema kitabıdır.(ISBN 975-325-481-4)
 | |
| Yazar | Burçak Evren |
|---|---|
Kapak sanatçısı | Reyhan G. Kırmacı |
| Ülke |
Türkiye  |
| Konu | Sinema |
| Tür | Araştırma |
| Yayım | Mart 1998, 1. baskı |
| Yayımcı | Milliyet Yayınları |
| Sayfa | 215 |
| ISBN |
9753254814 (Türkçe) |
Milliyet Yayınları tarafından ilk baskısı Mart 1998'de yapılan bu kitap Burçak Evren'in 9. 'sinema' kitabıdır. (13. kitabı). Hakkı Devrim'in genel yayın yönetmenliğinde yayımlanan kitap yüksek gramajlı kuşe kağıda basılmış, sert karton kapaklı, ciltli ve şömizlidir. Bol renkli ve siyah beyaz resimle desteklenmiş olan kitap bu formatıyla, özenli baskısı ve modern sayfa düzeniyle bir prestij kitabı olarak tasarlanmış gibi durmaktadır.[1]
Bu kitapta, "ev sineması", "şifreli kanallar" ve "dev televizyon ekranları" gibi günümüzün gelişen teknolojisinin albenili ürünlerine yenik düşerek artık çoğu kapanmış olan, en azından yerlerini daha küçük sinema salonlarına bırakmış gözüken bir zamanların İstanbulunun görkemli, büyülü sinema salonlarının, yani yazarın deyimiyle düş şatolarının öyküsü anlatılmaktadır. Şimdi birçoğunun yerinde yeller esen ya da başka amaçlarla kullanılmakta olan geçmişin bu keyifli mekanlarına nostaljik bir ziyaret yapılmaktadır.
Beş bölümden oluşan kitabın ilk bölümünde Beyoğlu'ndaki ünlü 'düş şatoları'ndan en önemlileri tek tek ele alınmıştır. Emek, Majik, Elhamra, Lale, İpek, Atlas gibi o dönemin görkemli sinema salonlarının tarihçeleri, vizyona giren filmleri ele alınırken, arka planda buna paralel olarak semtin ve şehrin sosyo kültürel yapısı da irdelenmiştir. Bolca kullanılan tarihi belge nitelikli fotoğrafın yanı sıra, sinema afişleri, sinema fenerleri, film tanıtım broşürleri, sinema biletleri, hisse senetleri gibi efemera malzemelerinin renkli ve siyah beyaz fotoğraflarına da yer verilmiştir. Kitabın ikinci bölümü yazlık bahçe sinemalarına, üçüncü bölümü ise bu sektörü destekleyen bazı özel elemanlara, gişelere, localara ve sinema fenerlerine yani kısaca düş şatolarının bekçilerine ayrılmış. Dördüncü bölüm Beyoğlu semti, sinema müzesi ve sinema kitaplığı ilgili yazıları barındıryor. Son bölümde de Türkiye'nin sinema salonlarıyla ilgili istatistik bilgilerini içeren yazılar bulunmaktadır.
Kitabın arka kapağında şunlar yazmaktadır:[1]
| « Sinema salonları ya da diğer bir deyişle düş şatoları, yalnızca filmlerin izlendiği sıradan mekanlar değil, onun da ötesinde sinemaya gitmeyi bir ritüele dönüştüren, topluca film izleme alışkanığını kazandıran, benzer keyif ve güzellikleri paylaşmayı kendi tercihleri doğrultusunda yapan insanların birlikte soluduğu bir başka mekanlardır. Kimi zaman unutulmaz filmler bu mekanlarla, çoğu zaman da bu mekanlar kimi filmlerle öylesine örtüşürdü ki, filmi sinemadan, mekanı anılardan, filmlerden, tek bir kareden ayıramazdınız. İşte birlikte film izlemenin büyüsü ve sinema salonlarının önemi burada başlar. Sinemaya gitmek, basit bir eylemin değil, adeta bir merasimin başlangıcıdır. Kimi salonlar vardır ki, filmlerden öte, kendileri birer tercih nedenidir. Şu ya da bu filme gidelim yerine, Emek'e, Konak'a gidelim mi, sorusu tercihin de ötesinde, sinema salonunun varlığının, saygınlığının, hadi açıkça itiraf edeyim büyüsünün kanıtlanmasıdır » |
Kaynakça
- Evren, Burçak (1998). Düş Şatoları, Eski İstanbul Sinemaları. Milliyet Yayınları. ss. sayfa 144*145.