Daksil

Daksil veya düzeltme sıvısı metindeki hataları maskelemek için kağıta uygulanan, genellikle beyaz, opak bir sıvıdır. Kuruduktan sonra üzerine yazılabilir. Tipik olarak küçük şişelerde paketlenir ve kapak, şişeye daldırılan ekli bir fırçayı (veya üçgen biçimli bir köpük parçasını) içerir. Fırça, sıvıyı kağıda uygulamak için kullanılır. Birçok amaç için kullanılabilir. Kelime işlemcilerinin icadından önce, düzeltme sıvısı, daktilo ile yazılmış belgelerin üretimini büyük ölçüde kolaylaştırdı. İlk düzeltme sıvısı formlarından biri, 1956'da Liquid Paper'ın kurucusu sekreter Bette Nesmith Graham tarafından icat edildi. Ofis / yazım / fotokopi makinesi kullanımına yönelik renkli kağıt stoklarının ortaya çıkmasıyla, düzeltme sıvısı üreticileri ürünlerini, özellikle kırmızılar, maviler ve sarılar olmak üzere çeşitli renklerde üretmeye başladılar.[1]

Tiner başlangıçta toksikliği nedeniyle yasaklanan toluen içerir. Daha sonra, Montreal Ozon Tabakasını Tüketen Maddeler Protokolü kapsamında geniş çapta yasaklayan bir cilt olan 1,1,1-trikloroetan ve daha hafif trikloretilen içeriyordu. Halen düzeltme sıvısı ile kullanılan tinerleri bromopropan içerir.[2] Organik çözücüler (uçucu organik bileşikler) içerdiğinden, kullanılmayan düzeltme sıvısı uçucu çözücüler havaya kaçarken zamanla kalınlaşır. Kullanımı çok kalın olabilir ve bazen tamamen katılaşır. Bu nedenle, bazı üreticiler birkaç damlalıkta düzeltme sıvısını orijinal sıvı durumuna geri getirecek olan solvent şişelerini "inceltici" olarak da satarlar. Organik çözücülerin rahatsızlıklarını önlemek için, bazı sıvı markaları su bazlıdır. Bununla birlikte, bunlar daha uzun kuruma sürelerinin dezavantajlarına ve bazı mürekkeplerle uyumsuzluğa sahiptir.[3]

Paslanmaz çelik tanklar, 3,000 ABD galonu (11,000 l; 2,500 imp gal) veya daha fazlasını tutmak için kullanılır. Uzmanlar, mikser ve sıcaklık kontrol sistemini ve aynı zamanda formül talimatlarını, doğru tipleri ve belirtilen miktardaki ham madde miktarlarını bilgisayar kontrollerini kullanarak dikkate almalıdır. Bu işlem 3 yöntemden oluşur: ilk önce, partinin birleştirilmesi; ikincisi, kalite kontrol kontrolü; ve üçüncüsü, doldurma ve paketleme.[4]