Öncü Gençlik

Öncü Gençlik, birinci görevinin Türkiye gençlik hareketine ideolojik, stratejik, politik ve pratik önderlik yaparak gençliği ülkenin, emeğin ve insanlığın büyük değerleri etrafında birleştirmek olduğunu addeder. Öncü Gençlik kadroları ve üyeleri, parti çalışmalarına katılmanın yanı sıra, esas olarak üniversite toplulukları ve gençlik kitle örgütleri içerisinde faaliyetler yürütürler. "Tam bağımsız ve gerçekten demokratik Türkiye!" sloganı ile siyasi programını en geniş gençlik kitleleri içerisinde, üniversite ve liselerde yaymayı hedefler. Bağımsızlıktan, aydınlanmadan ve emekten yana bir halk iktidarının demokratik devrimler yoluyla arasız devrimler sürecinden geçerek kurulabileceğini savunur. Tarihsel köklerini Jön Türkler ile başlayan, Atatürk’ün önderliğindeki Cumhuriyet Devrimi ile somutlaşan, ara kuşaklarla ve atılımlarla bugüne uzanan Türkiye’nin 200 yıllık demokratik devrim mücadelesine (Mithat Paşa, Namık Kemal, Mustafa Kemal, Şefik Hüsnü, 27 Mayısçı Kuşak, 1968 Hareketi vd.) ve insanlığın devrimci birikimine (Fransız Devrimi, Rus Devrimleri ve ezilen uluslardaki anti emperyalist devrimler) dayandırır. Bu çerçevede, en geniş gençlik kitleleriyle birleşebilmek ve farklı yurtsever siyasal öznelerin gençlik tabanlarıyla ve örgütleriyle de birlikte mücadele edebilmek adına, üyelerini kitle örgütü çalışmalarına yönlendirir.

Öncü Gençlik, herkesin kampüslerde özgür siyaset yapma hakkını savunur. Eğitim hakkının engellenmesine karşı, "Öğrenci kimliği olan herkes okula" şiarını ortaya atar. Öncü Gençlik, konferans ve eylemler düzenleyen, kendi ifadeleriyle "mücadeleyi örgütleyen" bir çizgiyi savunmaktadır. Üniversitelerdeki "Bağımsız Türkiye", "Aydınlanma" ve "Bağımsızlık, Devrim, Sosyalizm" mücadelesinin önder gençlik örgütü olduğunu ilan eder.[2]

Öncü Gençlik’in İP döneminden bir afişi: "Avrupa Birliği’ne Hayır"

Öncü Gençlik’in tarihi, Aydınlık hareketinin tarihiyle birlikte ele alınmalıdır. Çoğu '68 gençlik hareketi içerisinden gelen kadroların, Doğu Perinçek önderliğinde, 1969 yılında Türkiye İhtilalci İşçi Köylü Partisi’ni (TİİKP) kurmasının ardından, Aydınlık hareketinin bu ilk partisi, gençliği "İhtilalci Gençlik Birliği"nde (İGB) örgütlemeye girişti. Özellikle 12 Mart darbesinin ardından, önemli kadroları hapse düşse de örgütsel çalışmasının sürekliliğini koruyan İGB, 74 affına kadar her örgütten devrimci gençlerin desteğini aldı. Bu arada İGB önderlerinden Kerim Öztürk’ün, Bora Gözen’in de aralarında bulunduğu 8 TİİKP’liyle birlikte, 1973’te Filistin’de öldüğünü de belirtmek gerekir.

1974 affı sonrası süreçte, yasal Türkiye İşçi Köylü Partisi (TİKP) kurulana dek gençlik içerisindeki kadrolarını da geniş ölçüde kır ve kent emekçilerini örgütleme çalışmasına yönelten Aydınlıkçılar, TİKP’nin kuruluşuyla birlikte "Devrimci Gençlik Birliği"ni (DGB) kurarak bir kez daha gençlik kadrolarını gençlik içerisinde örgütsel çalışmaya yönlendirdiler. 12 Eylül darbesine dek üniversitelerdeki ve sokaklardaki anarşiye karşı, her ne taraftan gelirse gelsin kararlı tavır alan DGB, gerek ülkücü grupların, gerekse kendi deyimleriyle "sahte sol"un saldırılarına uğradı. "Silaha silahla yanıt verme" politikasını reddetti, saldırganları parti yayınları üzerinden teşhir etmeye yöneldi, "en geniş gençlik kitlesiyle birleşme" hedefi doğrultusunda çalışma yürüttü.

12 Eylül darbesinden sonra, 1988’de Sosyalist Parti’yi kuran Aydınlıkçılar, esas olarak 1994’e dek gençlik çalışmasına parti çalışması dışında özel bir görev olarak bakmadılar. Dönemin koşulları gereği bir ölçüde anlaşılabilir olan bu tarz, yer yer Yeni Olgu dergisi, Gökyüzü dergisi veya "Sosyalist Gençler Derneği" gibi deneylerle kesintiye uğrar gibi görünse de, İşçi Partisi dönemine dek sürdürüldü. 1994 yılıyla birlikte gençlik kadrolarının önüne bir kez daha kampüs merkezli çalışmanın konulmasına karar veren Aydınlıkçılar, bu çerçevede İşçi Partisi’ne bağlı olarak "Öncü Gençlik"i kurdular.

Kuruluşundan bu yana, gerek üniversite ve liselerde, gerekse okul dışında geniş gençlik kitlelerine bağımsızlık, devrim ve sosyalizm mücadelesinde önderlik etmeyi başat hedef olarak önüne koyan Öncü Gençlik'in eylemlerinin başında, dönemin başbakanı Tansu Çiller’i çeşitli biçimlerde protesto etmek, 28 Şubat döneminde batı işbirlikçisi olarak nitelendirdikleri şeriatçılığa karşı mücadelede gençlik kitlelerine önderlik, Samsun-Ankara, İstanbul-Ankara bağımsızlık yürüyüşleri, NATO’yu protesto, Kemal Derviş ve dönemin AB Türkiye Temsilcisi Karen Fogg'u bulundukları her alanda protesto etmek ve kendi politikalarını açıklamak bunların başında gelir.

18 Nisan 1998 tarihinde Adana Öncü Gençlik, Ankara’dan İncirlik Üssü’ne gelen ABD Savunma Bakanı William Cohen’i protesto etti. Protesto sonunda İP Adana İl Başkanı ve Öncü Gençlik Adana İl Başkanı dahil 9 kişi gözaltına alındı.[3] Aynı gün İstanbul Öncü Gençlik; Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği, Atatürkçü Düşünce Derneği, Pir Sultan Abdal Derneği’nin de aralarında bulunduğu 206 sivil toplum kuruluşunun temsilcilerinden oluşan 5000 kişilik bir grupla "Devrim Yasalarına Saygı" konulu açık hava toplantısı düzenledi.[4]

İP ayrıca 2009'da, kır ve kent işçisi gençliği örgütlemek amacıyla, "Emekçi Gençlik" adlı bir gençlik örgütüne tüzüğünde yer verdi lakin bu statü yaratılamadı. Çünkü üniversiteden sonra çalışma hayatına girenler direkt parti üyeliğine geçti. Okumayan gençler ise partide tutunamadı. Bundan dolayı kaldırıldı.

2011 yılı içerisinde yaptığı eylemler nedeniyle medyada sıkça yer aldı. Doğu Perinçek’in hücreye koyulmasının ardından AK Parti Ankara il binası işgali, İstanbul ve Denizli’de AK Parti ilçe bina işgallerini gerçekleştirdi. 19 Ağustos 2011 tarihinde İşçi Partisi, Aydınlık gazetesi ve Ulusal Kanal’a yapılan baskının ardından İstanbul’da vapur, AK Parti ilçe binası ve Avrupa Birliği Bakanlığı işgali, Ankara'da ABD Konsolosluğunun duvarına yazılama eylemi ve İzmir'de AK Parti ilçe bina işgali eylemlerini gerçekleştirdi.

Öncü Gençlik, 2014 yılında kurulan Dünya Antiemperyalist Gençlik Birliği’nin (World Antiimperialist Youth Union) kurucu üyeleri arasındadır.[2]