Type O Negative (nazwa zespołu oznacza grupę krwi 0 i współczynniku RH-) powstał w roku 1989 w Nowym Yorku z inicjatywy Petera Steele'a. Pochodzi on z rodziny polsko-ukrainskiej a właściwe jego nazwisko brzmi Ratajczyk. Zmienił je sobie jednak na cześć Stalina. Prawicowcy uważają ich za komunistów, lewicowcy za faszystów. Jedni oskarżają ich o satanizm, inni o wojujący katolicyzm. Jeszcze inni o rasizm i mizoginizm. Sami muzycy nie lubią się określać, ale jak sami twierdzą 'wszystkie te kłamstwa i oszczerstwa powodują wzrost naszej popularności'. W składzie zespołu znależli się również Josh Silver - klawiszowiec, gitarzysta Kenny Hickey oraz perkusista Sal Abruscato. Początków jego działalności należy się doszukiwać w grupie Carnivore, którą Steele założył z innymi muzykami. W jej repertuarze znalazły się utwory o charakterystycznym brudnym brzmieniu i bliskich wrzasku partiami wokalnymi, treść była zwykle bardzo kontrowersyjna i bulwersująca.
Drugi album Carnivore zaczynał się odgłosami rzygania (Jack Daniels & Pizza). Inny utwór z tej płyty, Jesus Hitler, to przemówienie Hitlera nałożone na średniowieczny chorał gregoriański. Z powodu licznych pogróżek a nawet wyroków śmierci ze strony Ku-Klux-Klanu Steele rozwiązał Carnivore.
Głowną tematyką utowrów Type o Negative jest niespełniona miłość.Jest ona również tematyką niektórych utworów z następnej płyty zatytułowanej Bloody Kisses i wydanej w 1993 r. Miłość przewija się praktycznie w każdym utworze. Miłość pojawia się w rożnych postaciach. W Christian Woman bohaterka pragnie fizycznego zbliżenia z Chrystusem, w Black No. 1 kobieta się umawia z wampirem-diabłem, w Blood & Fire bohater rozważa przyczyny porzucenia go przez kobietę i rozpacza, ze już nie będzie więcej nocy z 'krwią i ogniem'. Utwór tytułowy opowiada o samobójczej śmierci kobiety, a mężczyzna klęcząc u jej zastygającego ciała zastanawia się czy będzie miał na tyle odwagi by pójść w jej ślady. Jak twierdzi Steele bodźcem do napisania tego utworu był smutek z powodu śmierci ulubionej kotki..
Prowokacyjnym tekstom towarzyszy bardzo ciekawa muzyka. Bogatsza w brzmieniach i rytmie, łączy w sobie odmienne style - od metalu po rock gotycki. Utwory są kilkuczęsciowe, wielowątkowe, ze zmianami nastroju i tempa. Z muzyką doskonale współbrzmiewają partie wokalne.
źródło: (venco.com.pl) Plyta wyszla w roku 1993. W 1999 wyszedl digipack, nowe wydanie krwistych pocalunkow - jak dla mnie lepsze - mimo ze krotsze, gdyz calosc trzyma sie kupy. Poprzednio czesc utworow po prostu nie pasowala, a teraz jest zachowany swietny klimat.