Polski opis

Gatunek :	NuMetal
Rok Wydania :	1997
Jakość :	FLAC
Okładki :	Nie
Ripper :	LynxDaftPunk

Opis:
Zawsze istnieli ortodoksyjni fani hip hopu i ortodoksyjni fani rocka. Pojawili się również fani mieszania tych gatunków. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych pojawiły się projekty łączące oba nurty, rap i rock. Drzwi na świat zwany nu metalem czy crossoverem otworzyła współpraca Run - DMC z Aerosmith w utworze "Walk This Way". Potem pojawił się Anthrax z Public Enemy, w mocnej przeróbce utworu "Bring The Noise" z repertuaru tych drugich. Współprace te przetarły wtedy szlak powstałym nowofalowym zespołom. Machina ruszyła. Rage Against The Machine, Deftones czy Korn to tylko niektóre powstałe wtedy formacje. Wkrótce dołączył do nich Limp Bizkit (śmieszna nazwa - Utykający Hirbatnik) dowodzony przez Freda Dursta.

Pewnego razu na Florydzie Fred wręczył Fieldy'emu - basiście Korna - demo Limp Bizkit. Ten z kolei przekazał je znanemu kalifornijskiemu producentowi Rossowi Robinsonowi. Wkrótce Korn zaprosił Bizkitów na wspólną trasę koncertową i... zespół zyskał popularność. Prócz Freda udzielają się w nim również: Wes Borland - gitara, Sam Rivers - bass, John Otto - perkusja oraz były członek House Of Pain DJ Lethal - gramofony. Dzięki Fieldy'emu producentem debiutanckiego krążka Bizkita został Robinson (wcześniej wyprodukował m.in. Deftones i Korna) i tak pojawił się "Three Dollar Bill Y'all"

Na początku pojawia "Intro", a później nieźle zakręcony, mocny "Pollution". Fred rapuje i drze mordę jak najmocniej potrafi. Już pierwszy utwór, jak i każdy następny pokazuje, że LB posiada swój niepowtarzalny styl i choć należą do nowofalowców, to od nikogo nie zrzynają. No może jedynie w środku "Nobody Loves Me" Fred naśladuje śpiew Maynarda Jamesa Keenana (Tool), a w części "Stalemate" pobrzmiewa nieco Korna.

Nigdy jeszcze żaden z zespołów nie wykorzystał gramofonów jako drugiej gitary. DJ Lethal nie tylko używa prostych skreczy, spełnia on również funkcję drugiego wiosłowego. Lee przepuszcza sequencery i gramofony przez efekt wah wah i filtr envelope, używa przestera pieca. Brzmi to genialnie. "Próbuję wprowadzić nowe dźwięki (...) To jest inne od wszystkiego co słyszałeś wcześniej. Chcę być jak drugi gitarzysta" - tłumaczył DJ Lethal w serwisie internetowym Wall Of Sound. W niektórych momentach naprawdę nie można rozpoznać gdzie gra didżej, a gdzie gitarzysta, choćby w "Leech". Oczywiście Wesa rozpoznamy w kilku utworach za sprawą użycia ciekawych sztuczek. W "Stalemate", "Sour" i "Indigo Flow" gra obiema rękami: jedna melodię, druga akordy. Borland jest istnym mistrzem gitary. W znaki daje się także mocna sekcja rytmiczna n.p. w "Stink Finger". Zdecydowanie najbardziej wyjechanym (co nie znaczy, że najlepszym) numerem na "Three Dollar Bill Y'all" jest przeróbka hitu George'a Michaela "Faith". Akustyczną gitarę i spokojne dźwięki zmieniono na ciężkie riffy z mocną perkusję oraz świetną końcową partię didżeja. Ciekawostką jest kończący album, nastrojowo zaimprowizowany "Everything".

Zespół poznałem dzięki ich drugiemu albumowi - "Significant Other" (1999). Wkrótce poznałem i debiutancki krążek. Kiedyś Limp Bizkit pochłonął mnie całkowicie. Teraz nie budzi już we mnie takich emocji jak dawniej, ale nadal wierzę głęboko, że zespół trwale zapisze się w historii muzyki rockowej.

Źródło: gery.pl

 English description

Genre :	NuMetal
Year :	1997
Quality :	FLAC
Covers :	No
Ripper :	LynxDaftPunk

Description:
Rap metal has been around ever since 1986 when Run-DMC and Aerosmith joined forces for a remake of "Walk This Way," but it took nearly a decade for Rage Against the Machine to bust the floodgates wide open. Soon after, a stream of percussive hellraisers including Korn, Downset, and Deftones infiltrated the metal market, and they, in turn, sired a new breed fronted by acts like Snot and Limp Bizkit. Three Dollar Bill Y'All, Limp Bizkit's debut album, is a tempestuous collection of divergent styles. Unlike metal acts that try to get "dope," but lack the hip-hop background to legitimately fuse the two genres, Limp Bizkit--which features Wes Borland and House of Pain member DJ Lethal--have the know-how to groove and grind. And instead of launching a one-dimensional Blitzkrieg, Limp Bizkit mixes up its rhythms and tempos to keep its listeners guessing.

Source: amazon.com