Polski opis

Gatunek :	Pop
Rok Wydania :	2007
Jakość :	VBR ~188 kbps JointStereo
Okładki :	Nie
Ripper :	uF

Opis:
Lily Allen należą się podziękowania. To bowiem autorka przeboju "Smile" odkryła Kate Nash. Wokalistkę tyleż nurtującą, co urokliwą. Z drobnym poślizgiem doczekaliśmy się w Polsce jej debiutanckiego albumu, "Made of Bricks". Warto jednak było czekać.

Kate Nash to taka Björk i Mike Skinner w jednej, ubranej w kolorowe sukienki osobie. Z koleżanką po fachu łączy ją głos, a raczej maniera wokalna. Nash podobnie jak Islandka ma śpiewne, szerokie samogłoski. Potrafi też wydobyć z siebie dźwięki niesłychanie kruche, by za chwilę krzyknąć pełną mocą płuc. Z liderem The Streets Kate dzieli natomiast umiłowanie do prostych historii z życia wziętych. Oto zwyczajna dziewczyna opowiada o tym, że pije dużo herbaty, lubi oglądać "Zagadki kryminalne", miewa problemy w związkach i marzy o tym, co każda z nas.

Z jednej strony młoda Angielka to słodka, urocza dziewczynka, z głosikiem idealnym do piosenek o pachnących kwiatkach i ćwierkających ptaszkach. Z drugiej strony, gdy rzuca "fuckami" i innymi bardziej wymyślnymi brytyjskimi przekleństwami pokazuje, że jest kobietą, która czasem ma ochotę skopać jakiś męski tyłek. A że poczucia humoru jej nie brakuje, wsłuchiwanie się w teksty okraszone londyńskim akcentem staje się bardzo przyjemne.

Te właśnie kontrasty sprawiają, że płyta "Made of Bricks" na swój sposób staje się wyjątkowa. Muzycznie bowiem mamy do czynienia z ładnymi, ale zwykłymi kompozycjami zaaranżowanymi głównie na fortepian. Gdzieś czasem przebijają się dźwięki skrzypiec czy tamburyna, wszystko niemniej stanowi raczej tło dla pełnej przeciwieństw 20-latki. Dziewczyny, która nawet gdy wyzywa facetów od dupków, robi to z wdziękiem, który byłby w stanie rozpromienić całe pochmurne Zjednoczone Królestwo.

Źródło: emuzyka.pl

 English description

Genre :	Pop
Year :	2007
Quality :	VBR ~188 kbps JointStereo
Covers :	No
Ripper :	uF

Description:
The knives are out as Kate Nash, another graduate of the 'Brit School' is foisted upon the general public. If you need a start in the Music Business at the Brit School you're guaranteed plenty of mediocre A&R types beating a path for your door where you'll probably join, the odd Kook, Athlete, Katie Melua, Amy Winehouse, Leona Lewis and the already over-hyped Adele as a product of this 'Fame Academy'.

However listen more closely to Kate Nash and you may be surprised, whilst there are a few duff tracks like Play, Shit Song and the final hidden track there are also some really tender beautiful tunes, noticeably Nicest Thing which is as much a parent / rejected child relationship as it is a boy / girl one.

Whilst most should be familiar with Pumpkin Song, Mouthwash & Foundations other tracks are so stripped down you could class them as a dub, tedious in places We Get On is a mix of the Streets and every female comedy chav character doing the rounds on TV. Sometimes it feels too repetitive but that's what makes Kate Nash quirky, it works! Skeleton Song encapsulates Kate, the subject matter and the lyrics; with her vocal delivery and her harmonies all painting those interesting vignettes in your mind. The follow up album should be interesting!

Source: play.com