Polski opis

Gatunek :	Electronic, Indie
Rok Wydania :	2006
Jakość :	VBR ~211 kbps JointStereo
Okładki :	Nie
Ripper :	RNS

Opis:
Sądząc po nazwie (Brazilian Girls), każdy kto z tą nietypową formacją nie miał styczności, sięgając po tę płytę zapewne stwierdzi, że ma do czynienia z grupą tworzoną przez kobiety. W rzeczywistości na żeńską część tego zespołu składa się tylko jedna niewiasta, a pozostały skład to trzech młodzieńców. „Talk To La Bomb” to już drugi album tych lubujących się w elektronicznych brzmieniach członków zespołu.

Nie jestem wielką miłośniczką fuzji elektroniki z rytmami z pogranicza bossa-novy, electro czy jazzu, gdzie przewagę stanowi ta pierwsza, ale wydaje mi się, że proporcje te dużo lepiej zachowane były na debiutanckiej płycie.

„Talk To La Bomb” niestety za bardzo kojarzy mi się z kiczowatymi rytmami niemieckiego techno i stylistyki lat 80. Mniej tu nawiązań do brazylijskich rytmów i charakteru Thievery Corporation, do którego BG często byli przyrównywani. Oczywiście można ich muzykę rozpatrywać w kategoriach „dobrego humoru” i naśmiewania się z prymitywnych rytmów poprzedniej muzycznej epoki. W takiej sytuacji zespół z pewnością uplasowałby się na wysokiej pozycji.

Co się tyczy tekstów, tylko i wyłącznie ratuje je ponętny głos wokalistki, Sabiny Sciubby. Mimo jej wokalnych wygłupów, w takich utworach jak na przykład "Never Met a German" czy „Nicotine”, odtwórczyni tych dziwacznych tekstów wypada całkiem znośnie. Przypuszczam, że założeniem Brazilian Girls było stworzenie karykatury muzyki, która wielka popularnością cieszyła się dwadzieścia lat temu. I rzeczywiście. Wyszło im to znakomicie. Tylko, że przy okazji skarykaturyzowali samych siebie.

Ich muzyka ma bowiem mało wspólnego zarówno z elektroniczno/klubowymi rytmami jak i stylem oscylującym między jazzem i bossa-novą. Jednak kto lubi elektroniczne popisy z domieszką tzw. „free form improvisation” z pewnością odnajdzie wiele ciekawych momentów w muzyce tej amerykańskiej grupy.

Źródło: infomusic.pl

 English description

Genre :	Electronic, Indie
Year :	2006
Quality :	VBR ~211 kbps JointStereo
Covers :	No
Ripper :	RNS

Description:
In a few words, Talk To La Bomb initially conjures up a musical and lyrical picture of satirical sass but at closer listen, a truer mosaic forms that is redemptively beautiful. Especially given the former impression, the comparisons the Brazilian Girls are going to get, without question, are of that with Fischerspooner, Scissor Sisters, and their forefathers Frankie Goes to Hollywood. But there's a bit more to these New Yorkers than the aforementioned groups. Yes, there is that common ground of the flamboyant carnival projection but there's more lyrical depth and much more skillfully-crafted songs in the Brazilian Girls' fiesta. Lead singer's Sabina Sciubba's voice is small and childlike without being anemically annoying like many of the artists that play up androgyny to the point a schmucky 'dandy diva' might come off sometime to certain ears.
And the child's voice is perfect for the child's eyes that seem to be writing the playful, observational and hopeful poetry that narrates the journey that is Talk To the Bomb. At times, one can imagine the St. Pepper era John Lennon as the listener's tour guide, especially in tracks like "Never met a German", where after stating the song's title, follows with "Never even seen one! /I read it on a newsstand that day the tanks were rolling/Next thing I remember is that I'm walking in the army/following instructions/it isn't very charming!"

Like the inclusion of several different languages amongst the lyrics, the musical styles touched upon are many, from jazz to house to French café to Latin, etc., which the big bed of electronica always has room for. The album starts off with the aggressive electro "Jique" that seems to dare anyone to like it, while it's followed by the jumpy "AlI About Us", that could pass for an outtake from Bjork's Debut album and "Last Call" is close behind, crooning like an Gavin Friday march. There's punk explosions and rock 'n rock sprints throughout but lullabies abound all around the entire record like a mother picking up the listener after the mentioned jolts.

For those looking for a great album proper like we've seen this year from Dark Globe and last year's Imogen Heap and Goldfrapp, Brazilian Girls will be a glad welcome.

Source: dancemusic.about.com

 Deutsche beschreibung

Musikart :	Electronic, Indie
Editionsjahr :	2006
Qualität :	VBR ~211 kbps JointStereo
Umschläge :	Nein
Ripper :	RNS

Beschreibung:
Ist "Talk To La Bomb", das zweite Album des New Yorker Quartetts Brazilian Girls, der Soundtrack zum Weltuntergang oder die Platte, die die Errettung des Planeten einleiten wird? Ziemlich dicker Anfang für den Pressetext einer hier noch weitgehend unbekannten Band. Was steckt dahinter?

Die Brazilian Girls sprechen viele Sprachen, das konnte man ahnen: allein der Text des Openers "Jique" enthält deutsche, englische, italienische, französische und spanische Elemente. Das klingt zwar beim ersten Hören ungewohnt, gehört aber scheinbar zum Konzept der Band, die ihr Album nach eigener Aussage überwiegend erst während der Aufnahmesessions komponiert hat.

Auch stilistisch decken die Brazilian Girls eine große Bandbreite ab, von Electro-Clash-Sound ("Jique") über Lounge-Klänge ("All About Us") bis zu Stereo Total - sound-a-likes ("Problem") reicht das Spektrum. Alles in Allem ein bunter Mix, der gut zu meiner Vorstellung von der Stadt New York als hektischem Schmelztiegel unterschiedlichster Sprachen, Ideen und Kulturen passt. Erst schnell, dann langsam, mal verträumt, dann wieder straight, auf Englisch, Deutsch und Französisch, "Talk To La Bomb" hat viele Seiten, was fast zwangsweise Brüche im Fluss des Albums verursacht. Die Brazilian Girls klingen unbestimmbar, meist ein bisschen zu hektisch, mir dabei aber trotz aller Genre-Sprünge zu uninspiriert. Trotzdem ist manch nettes Stück dabei und ich mutmaße, dass diese Musik auf der Bühne besser wirkt als auf der heimischen Anlage.

Quelle: bloom.de