Polski opis

Typ :	Album
Gatunek :	NuMetal
Rok wydania :	1999
Jakość :	MPC Q8 (BrainDead)
Okładki :	Nie
Ripper :	BCM

Opis:
Istnieją od 1995 roku i pochodzą ze stanu Massachusets. W 1996 roku zarejestrowali własnym nakładem płytę, którą próbowali opychać w trakcie występów - jej tytuł brzmiał: "Tormented". Na pierwszy koncert z okazji wydania płyty przyszło 900 osób i rozeszło się 200 kopii kompaktu, co było wielkim sukcesem. Jednak przełomem dla grupy stał się występ przed Limp Bizkit w Hartford w 1997 roku. Po koncercie Fred Durst podszedł do Staind i powiedział, że są najlepszym zespołem jaki słyszał od ostatnich dwóch lat. A że Fred Durst jest również poszukiwaczem talentów jednej z wytwórni fonograficznych, tak więc oczywiście dał im swój telefon aby mogli się z nim skontaktować. Muzycy Stainda podsyłali Durstowi dema aż w końcu zaprosił ich do zarejestrowania materiału. Sam pomagał muzykom w osiągnięciu jak najlepszego brzmienia. Owoce tej współpracy można było ocenić już na początku 1999 roku, kiedy ukazał się debiut fonograficzny Stainda - płyta "Dysfunction". W tym samym roku Staind znalazł się m.in. obok Korna, Limp Bizkit i Filtra na wielkiej trasie Family Values 1999.

Tracklist:
1. Staind - Suffocate
2. Staind - Just Go
3. Staind - Me
4. Staind - Raw
5. Staind - Mudshovel
6. Staind - Home
7. Staind - A Flat
8. Staind - Crawl
9. Staind - Spleen

 English description

Type :	Album
Genre :	NuMetal
Release Date :	1999
Quality :	MPC Q8 (BrainDead)
Covers :	Nie
Ripper :	BCM

Description:
At the beginning of the '90s, "metal" was a dirty word. A few bands, such as Metallica, had enough weight to appear as heirs to the metallic crown, but for the most part, it was the province of lightweight pop-metal mavens. How times change. By the end of the decade, metal was ultra-serious, with the typical band tackling somber, even morose, subjects without humor either in their lyrics or music; it was nothing but a constant grind. Staind is very much emblematic of its era, as much as Poison was of its -- which isn't meant to be a slam, actually. It's just that the band's debut album, Dysfunction, is a product of the times. Staind shows a lot of promise on Dysfunction, but you'd forgive a casual observer for thinking that it's an average alt-metal record, because in many ways it is. Unlike Korn or Limp Bizkit (who fervently endorsed Staind, so much so that LB's lead singer, Fred Durst, co-produced the album), Staind doesn't really have a distinct image or musical style, but the band does summarize '90s underground metal, from Alice in Chains to Tool to Korn. This is hookless, solo-less music where the sonic texture serves as coloring for the bleak words. Not necessarily an easy listen for the uninitiated, but anyone who's grown up on alt-metal will find familiar touchstones throughout the record and will be pleased at how the band easily shifts tempos and sonic colorings, while Aaron Lewis actually sings on much of the record. These are subtle pleasures, the kinds that aficionados will appreciate. Other listeners, however, will likely find Dysfunction a little tedious, since there isn't a wide variety of songs on the record, nor is there anything catchy. That, of course, is a signature trait of alt-metal and helps make the record a sign of the times -- but that doesn't mean it's an easy record to enjoy for anyone outside of the cognoscenti.

Source: www.allmusic.com

Tracklist:
1. Staind - Suffocate
2. Staind - Just Go
3. Staind - Me
4. Staind - Raw
5. Staind - Mudshovel
6. Staind - Home
7. Staind - A Flat
8. Staind - Crawl
9. Staind - Spleen