Polski opis

Gatunek :	Progressive Rock
Rok Wydania :	2005
Jakość :	MPC Q8
Ripper :	K@ji

Opis:
Recepta na sukces? Weź czterech doświadczonych muzyków, znajdź wspólną płaszczyznę porozumienia, graj muzykę, która jest jednocześnie niszowa, ale i otoczona swoistym kultem, wnieś do tych dźwięków serce, świeże spojrzenie i nową jakość. Postępując według tego przepisu, warszawskiej grupie Riverside udało się nieźle zamieszać za pomocą debiutanckiego albumu "Out Of Myself". Zespół zdobył naprawdę liczną grupę fanów, pojawił się w popularnych ogólnopolskich rozgłośniach i zdobył sławę największego, obok Collage i SBB, progresywno-rockowego zjawiska w historii polskiego rocka. Ale - jakby tego nie było dość - z drugim albumem warszawski kwartet (po zmianie na stanowisku klawiszowca - Jacka Melnickiego zastąpił Michał Łapaj) poszedł za ciosem. I to dosłownie. Po krótkim mariażu z wytwórnią Laser Disc, zespołowi udało się podpisać dwa znakomite kontrakty - krajowy z prężną firmą Mystic Productions, światowy zaś z niewątpliwym potentatem w dziedzinie progresywnego grania, zrzeszającą największe sławy wytwórnią InsideOut.

"Nasi" są więc pośród największych, Mike Portnoy ciepło się o nich wypowiada, chłopaki odrzucają propozycję nagrywania płyty ze Stevenem Wilsonem, decydując się nadal działać z dotychczasowym współpracownikiem, Robertem Srzednickim, słowem - wielki świat. W tym momencie rodzi się pytanie - "o co tyle krzyku?", zaś odpowiedzią jest druga duża płyta Riverside, "Second Life Syndrome", która pokazuje, że zespół nie tylko nie musi mieć żadnych kompleksów wobec sporej części wykonawców ze wspólnej, insideoutowej, stajni, ale wręcz kasuje ich w przedbiegach.

Po naprawdę dobrym debiucie na zespole spoczywała duża odpowiedzialność. Na szczęście udało się nie zawieść oczekiwań fanów. Riverside AD 2005 to zespół o wypracowanym już na debiucie charakterystycznym stylu, ale zdecydowanie bardziej dojrzały i "okrzepły". Znak rozpoznawczy grupy to znakomity śpiew Mariusza, muzyka obdarzonego niezwykłą wrażliwością i talentem do wymyślania porywających melodii. Potrafi on zaśpiewać delikatnie, jak w singlowym "Conceiving You", ale i porządnie wydrzeć gardło (np. "Volte-Face"). Perkusja Piotra Kozieradzkiego dodaje muzyce Riverside motoryki (nawet w spokojnych fragmentach słychać jednak metalowe korzenie artysty), partie gitarowe Piotra Grudzińskiego to nadal ten sam piękny klimat - od anathemowych melodii, poprzez orientalizmy, aż po solidne, progmetalowe, łojenie. Nową jakość w muzyce grupy stanowią klawisze Michała Łapaja. W przeciwieństwie do swojego poprzednika, preferującego syntezatorowe dźwięki, obecny klawiszowiec Riverside to zwolennik brzmień tradycyjnych - oprócz typowych dla takiej muzyki barw smyczkowych i "plam" (w utworze tytułowym niemal jak z "Wish You Were Here" Pink Floyd), znalazło się także miejsce dla organów Hammonda, dodających drapieżności do grania zespołu.

Mocną stroną Riverside jest także to, że choć to rock "neoprogresywny", to jednak pozbawiony większości wad tej estetyki. Jest piękno, brak nadętego patosu. Są melodie, bardzo mało "lukru". Kiedy ma byc mocno - jest faktycznie ostro, a nic bardziej nie irytuje niż prog-rockowcy udający metalowców. Pod tym względem Riverside nie muszą martwić się o szczerość przekazu. To zapewne zasługa nie tylko różnorodnego muzycznego rodowodu artystów, ale też (czy może przede wszystkim?) szerokich inspiracji. A do tego "Second Life Syndrome", mimo wyraźnego podziału na kompozycje, stanowi zwartą i przemyślaną całość. Dla mnie to druga najlepsza płyta polska w 2005 roku, a w swojej kategorii gatunkowej zdecydowanie numer jeden.

Adam "kalisz" Kaliszewski - rockmetal.pl

 English description

Genre :	Progressive Rock
Year :	2005
Quality :	MPC Q8
Ripper :	K@ji

Description:
After Riverside's amazing debut album Out of Myself was released, the band's vocalist and bassist Mariusz Duda made the following statement on their website: "We know that we're not discovering new lands in our playing, but we do hope that we're doing it our own way, and, sooner or later, we will work out our own distinctive style.". Well, judging by the music on their new release, also their InsideOut debut, Second Life Syndrome, it should be noted that they have achieved their goal to a great extent. Forget about the ever-present Opeth, Porcupine Tree, and later day Anathema references made regarding their first disc. Second Life Syndrome not only surpasses it, but it also presents a distinct Riverside sound that, despite some subtle influences, shows the band developing into a darker musical realm, while retaining the core stylistics of their debut album.

From a lyrical point of view, Second Life Syndrome expands on the concept started with their first album, forming the middle chapter of the band's trilogy. The overall brooding tone is carried over and is often coterminous with the storyline in that the protagonist refreshes the listener's memory about his inner turmoils and psychological problems. The album begins with cathartic whispers by Duda where he briefly gives us an insight into his state of mind in his "second life". The song very slowly builds as brush drums are heard distantly together with a lucid keyboard line that blankets the whole song delicately before waves of guitar sounds emerge and repeat themselves until the second track "Volte-Face" kicks in. New keyboardist Michal Lapaj's style is rather different than the one who played on Out of Myself. Lapaj opts for a more textural statement, reaching certain atmospheres and mostly underlying the bass and guitar chords. He often builds complex textures, perhaps a bit reminiscent of Marillion's post-Brave period, in order to help portray the protagonist's restlessness. His contribution to the album has created an emotional sphere that thoroughly surrounds the album, pushing it into darker areas. As with the debut, the guitar work is exceptional. Most of the riffs and themes are repeated continuously until the band is sure the melodies have sunk in and absorbed the listener in their lachrymose churning. "Volte-Face" has a pretty long build-up, from steady 4/4 drum beats to melodic guitar and bass arpeggios, and then to more riff-oriented guitar tracks. Duda's vocals finally enter the song with smooth shifts between his traditional clean vocals and somewhat angrier or even semi-growled aggressive passages. Things quieten down with the arrival of a fine bass solo and psychedelic guitar lines that are then replaced by a pretty piano interlude and soft string arrangements. Finally, the drums speed up and the riffs become more structured as the song reaches its incensed resolution. By now the tone of the disc has been set and the musical direction defined.

Duda's vocals on the melancholic ballad "Conceiving You" are emotive and expressive, and things hit atmospheric heights when Piotr Grudzinski lays down an elegiac guitar solo, showing incredible growth in his phrasing and note choices since the debut album. He is simply the biggest driving force of Second Life Syndrome with his strange juxtaposition of grooves and textures on the 15-minute title track, where cutting riffs are side by side with analog synths. This song is highlighted by a great bass and guitar combination where Duda uses some more growled vocals, before he ventures into a dramatic passage laced with a slow bass solo accompanied by his most vulnerable vocals to date. He whispers incoherently personifying the main character of the story, supported by eloquent keys and another amazing guitar lead at the end. On "Artificial Smile", besides the very heavy bass and drum workout, what comes to the fore is the lyrical message, conveyed through an impressive prog metal assault and manic screams. Perhaps the most vocal-driven track, it is amazing how great the dynamics are on this piece. "I Turned You Down" also marries heavy guitar riffs with grey synth motifs, bringing out excellent vocal melodies and acoustic guitars. So far, Second Life Syndrome proves to be a very unique piece of work apart from its lyrical content. However, the band also forms a musical link between this and their previous release, with the third part of their instrumental saga "Reality Dream". Sparse key melodies conjure up images of Porcupine Tree, but the song is lightyears ahead of the first two parts on the debut. Multi-textured arrangements, extremely heavy guitar work, and fragile Hammond leads abound the song with an undercurrent of passion. This is easily the most progressive track on the album, given its complex yet utterly beautiful ending. Another lengthy song, "Dance with the Shadow", comes next where Lapaj's keys are at their most prominent phase. After several listens, noticing all those subtle complexities happening at the end, with frequent shifts of tempo and rhythm, will be a great experience for many.

The album ends with "Before", a sad song driven by ethnic percussion work, electronic sequencing, soft and heavy guitar exchange (where Grudzinski really plays his heart out), and dynamic vocals. However, the piano towards the end with an underlying ominousness suggests the story has not concluded, and we should wait for Riverside's final part of the trilogy patiently. Till then, this disc will more than please any prog rock fan.

Murat Batmaz - www.seaoftranquility.org