Polski opis

Gatunek :	Jazz
Rok Wydania :	1988
Jakość :	APE
Okładki :	Tak

Opis:
Ten solowy koncert fortepianowy, który odbył się w tokijskim Suntory Hall, nie jest utrzymany w znanynym nam, luźnym tonie Jarrett'a. Brzmi raczej jak formalny recital złożony z poszczególnych kompozycji, po których nastepują brawa (w odróżnieniu od improwizowanych występów, gdzie słychać oklaski na końcu). Keith czesto jest w introspektywnym, a nawet mrocznym nastroju, czemu towarzysza 'groźne pomruki' niskich dzwięków m. in. w minutach więńczących utwór 'Opening'. Czasem brzmi też mocniej i wyraziściej, zawsze jednak jak muzyk/wirtuoz który nie epatuje techniką bez wyraźnego powodu. Z ośmiu kawałków, tylko 'Fire Dance' ma coś z jazzowej werwy nasuwajacych na myśl koncerty solowe. Wielbiciele Jarrett'a z pewnością docenią ten album, a pozostali - powinni podchodzić do niego z dystansem.

 English description

Genre :	Jazz
Year :	1988
Quality :	APE
Covers :	Yes

Description:
This live solo piano concert at Tokyo's Suntory Hall is not a solo concert in the usual freewheeling Jarrett sense. Rather, it sounds like a formal recital of individual compositions, each followed by applause (unlike the improvised concerts where applause only comes at the end of a set). Keith is often in an introspective, even dark mood, with deep growling in the lower bass regions in the closing minutes of "Opening." Yet he can also be quietly affirmative and devotional, always the musician/virtuoso who doesn't flash his technique for its own sake. Of the eight tracks, only "Fire Dance" has some of the jazzy verve associated with the solo concerts. The Jarrett devotee will want this; others should use caution.