Polski opis
Friends don't let friends...Alice in Chains to amerykański zespół rockowy założony w 1987 roku przez wokalistę Layne'a Staley'a i gitarzystę Jerry'ego Cantrella. Był to obok Nirvany i Pearl Jam kolejnym grunge'owym zespółem wywodzącym się ze Seattle, który osiągnął sukces komercyjny. Sami artyści zdecydowanie odcinali się od nurtu grunge'owego i stwierdzali, ze grają heavy metal. Stworzona przez nich muzyka jest wyjątkowa i niepowtarzalna, mroczna i ciężka, lecz bardzo melodyczna.
Ktoś, kto był pomysłodawcą programów „Unplugged“ w MTV, chyba wyczuł dobrze bogactwo tej puszki Pandory. Raz otwarta, sypnęła wieloma płytami. Co ważniejsze, wieloma bardzo ciekawymi momentami muzycznymi, które nieraz w zaskakujący sposób definiowały styl zespołów, dotąd kojarzonych głównie z elektrycznym graniem. W przypadku Alice In Chains ten koncert jeszcze bardziej potwierdził - jak dla mnie - bardzo silny związek stylistyki zespołu z amerykańskim folk rockiem. Charakterystyczne, nieco dysonansowe harmonie wokalne, surowość brzmienia i luz w grze zespołu idą tu w parze z nietuzinkową wyobraźnią kompozytorską i wykonawczą. Przypomina to bardziej schyłek lat sześćdziesiątych niż nasze przesycone elektroniką i przekomercjalizowane czasy. Na repertuar Unplugged złożyły się głównie nowe wersje utworów z poprzedniej płyty. Pojawiły się tu też utwory z Dirt i Jar Of Flies. Brak repertuaru z Facelift jest chyba znaczącym komentarzem...
Płyta dowodzi, że w okrojonej aranżacji emocjonalna i muzyczna istota stylu Alice pozostaje nietknięta. W związku z tym ich dotychczasowa twórczość wydaje się tym bardziej szczera. Bardzo udane są wielogłosowe fragmenty, które w otoczeniu akustycznych gitar i charakterystycznych dysonansów... znów przypominają poczynania artystów pokroju Crosby’ego i reszty. Ostrzejszy śpiew, bliski Neila Younga, słychać w Down In A Hole. It tak chyba powinno być. Nowy świat mocno ściska rękę staremu i okazuje się, że ich dusze są jednak pokrewne. Utwór Frogs jest tu bodaj najciekawszy. Fajne falsetowe zakończenia leniwych fraz Staleya, wyszukany gitarowy przerywnik i udana zmiana barwy głosu na koniec... Dołączony do płyty komentarz Alice głosi to jest najlepszy koncert, jaki zagraliśmy od dwóch lat... Chyba rzeczywiście.
pl.wikipedia.org / Krzysztof Celiński
English description
Friends don't let friends...MTV's Alice in Chains Unplugged will always stand as a testament to how great this band was, and having viewed it recently for the first time in years, I almost forgot how heart wrenching it was. From the beginning of the concert, you can plainly see that Layne Staley is high, even as the rest of the band jokes around and plays it off, it still comes off as tragic, but that didn't stop Layne from delivering a booming vocal performance. This Unplugged session was undoubtadly one of, if not the, best Unplugged's that MTV has ever put together. The rest of the band, including Jerry Cantrell, Sean Kinney, Mike Inez, and special guest Scott Olsen, is unbelieveably tight knit. The set list is just about perfect (except there are no songs from "Facelift") including renditions of "Got Me Wrong", "Would?", "Rooster", "Frogs", "Heaven Beside You", "Nutshell", and "Brother", but the best here are the heart wrenching "Sludge Factory", "Angry Chair" (both of which Layne messes up, even though with "Sludge Factory" it is kind of humerous), and "Down in a Hole" and "Over Now" are enarly impossible not to draw a tear over. All in all, this is an absolute must have for any and every Alice in Chains fan. This is music with real emotion and soul; take that Staind.
amazon.com
