Polski opis
OPIS : Urodzili się w Irlandii, w Dundalk, w hrabstwie Louth. Zespół został założony w 1990 roku, przez najstarszego członka Jim'a, który wcześniej występował w innych kapelach. Początkowo zespołem nikt się nie interesował. W kwietniu 1994 roku rodzeństwo zostało zauważone podczas gry w dublińskim barze przez amerykańskiego ambasadora, któremu zespół bardzo przypadł gustu dlatego. Zaprosił ich do Stanów Zjednoczonych, gdzie The Corrs zagrali na otwarciu World Cup w Bostonie. Spotkali się z Davidem Fosterem, David był zachwycony The Corrs. Dzięki temu spotkaniu we wrześniu 1995 roku wyszedł pierwszy album The Corrs pt.Forgiven Not Forgotten. Album osiągnął ponad dwu milionową sprzedaż, a w Irlandii stał się jednym z najlepiej sprzedającuch się albumów. Po takim sukcesie, The Corrs w październiku 1997 roku wydali drugi album pt. Talk On Coners, dzięki któremu stali się znani na cały świat. Wyruszyli w pierwszą trasę koncertową. Byli zaskoczeni swoją wielką popularnością, zwłaszcza w Irlandii. Jednak największą sławę przyniósł album pt. In Blue, wydany w lipcu 2000 roku. Po trzech latach wielkiego sukcesu The Corrs wyjechali do Afryki aby zagrać koncert charytatywny na rzecz chorych na AIDS. Pod koniec maja 2004 roku wyszedł ich czwarty album pt.Borrowed Heaven, zadedykowany zmarłej matce Jean i ojcu Gerry'emu. Na płycie znalazł się utwór Time Enouch for Tears, którego współautorem jest Bono.(pl.wikipedia.org)
English description
DESCRIPTION : I don't know what was in the water where The Corrs' parents lived, but they should bottle it and sell it as guaranteed gorgeous potion - for if there was a better looking set of sisters and brother it would be a miracle.
They are not only stunning to watch, but they can sing like nightingales and are pretty darn good at playing their instruments. The Corrs: Unplugged, sits the Gorgeous Family down to a night of wowing an audience in the Ardmore Studios in Ireland - but, it has to be said, most are too spellbound to say a word.From the outset, the performers draw you into their tightly knit circle with an attitude that is more about come-in-and-have-a-good-time-while-we-just-happen-to-sing, rather than we-hope-you-enjoy-our-stuff. They are confident, relaxed and their presence suits the informality of the unplugged genre. Lead singer Andrea has a clear, strong voice and it gives gives the band some soul, she also plays a mean tin whistle.
I would challenge anyone with even the smallest drop of Celtic blood to not be set to dance a jig or a reel during her playing in Toss the Feathers or Lough Erin Shore.Likewise, the stylish violinist and vocalist, Sharon, absolutely shines with her bow - particularly during the folk instrumentals - and her backing vocals add a warmth and depth to the songs. Caroline, the drummer, seems to be the fun one of the group and is always smiling and having a laugh. Her rhythms are spot-on and her work on the bodhran drum is eye-catching and foot-tapping. In the duet, No Frontiers, which she sings with Sharon, she reveals a very fine voice. The only lad in the band, Jim, seems pretty intense while performing on the piano and guitar but seems pretty content to get on with the music out of the main spotlight.The performance is very informal and more than once you'll catch one of the group smiling or winking to another as a way of saying "You're doing well" or "Hey, I'm having fun."
Most of the concert is original Corrs' material, although they throw in the traditional Celtic folk music and some covers - REM's Everybody Hurts, Fleetwood Mac's Dreams and Jimi Hendrix's Little Wing. This chap never thought he ever say that anyone could outperform Stevie Nicks on Dreams but, boy, Andrea does it at a canter.(www.webwombat.com.au)
