| Lipali - Pi (2004) (192kbps) [Muzyka polska] | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Dodano: Język: |
OPIS: Płyty zespołu Illusion zawsze były dla mnie produkcjami, które, w odróżnieniu od koncertów, trochę męczyły. Tymczasem powrót Lipy do grania, w ogólnym zarysie właśnie "illusionopodobnego" okazał się bardzo trafiony. Odnoszę wrażenie, że Tomek, wyzwolony z okowów swojego poprzedniego zespołu, po krótkim flircie z elektroniką, wrócił do tego, co lubi najbardziej. Czyli ostrego grania, wzbogaconego różnymi ciekawymi elementami. Początek płyty to utwory zbudowane wokół masywnych, grungeowych riffów (progresja akordów w refrenie "Kantata" to prawie Soundgarden). Później robi się coraz ciekawiej. Jeszcze "Mama" ma dość konkretny charakter, ale już "The Walkers" ukazuje fascynację psychodelią. Uwypukla zdolności muzyków w koloryzowaniu struktury kompozycji, sprowadza puls do skradających się paroksyzmów rytmu, kumulujących się w ekstatycznym refrenie. Okazuje się także przy okazji, że Lipa potrafi znakomicie, melodyjnie śpiewać, pozbywając się swojej zduszonej, wyreżyserowanej maniery. Podobnie jest w "Alterego", gdzie za nieco rozchwiany czy wręcz jazzujący klimat odpowiedzialny jest niejaki Jerzy Mazzol (klarnet). Z kolei utwór tytułowy (do którego nakręcono świetny teledysk) to lekki powiew hard core’a (motoryka) i znakomity śpiew Lipy, przy którym aż chce się skakać. Końcówka tego utworu zaskakuje także swego rodzaju otwartą formą, co prowokuje przypuszczenie, że w wersji koncertowej możemy się spodziewać czegoś w rodzaju improwizacji… Ostatnie trzy utwory to tchnący elektro–techno-industrialną atmosferą "I.N.D.S.T", kolejny psychodeliczny odjazd "Ściany" z transową grą instrumentów i "Starynowy" – spokojnie, klasycznie, balladowo, z czadowymi refrenami i klarnetem w tle. Do zobaczenia na koncertach… Tyle statystyk. Przyznam się, że musiałem kilka razy odsłuchać materiał, by się do niego przekonać. Wiem już na pewno, że jeśli ktoś nie mógł strawić Lipowych tekstów i śpiewu nie musi po płytę sięgać bo i tak się nie przekona. Chwała należy się Lipie za to, że potrafił się odnaleźć i napisać utwory, które mimo, że nawiązują do lat minionych, nie są w żadnym razie odcinaniem kuponów od dawnej popularności. Osobiście jednak uważam, że dużo ciekawsza jest druga połowa płyty. Więcej się dzieje, więcej jest dynamicznych kontrastów, kolorów i nastrojów. Słychać pracę włożoną w te kompozycje, które są dopieszczone pod względem brzmieniowym. Słychać wreszcie, że Lipali to zespół z prawdziwego zdarzenia a nie projekt solowy. To wszystko powoduje, że można polecić płytę jako doskonały suplement działań Tomka Liopnickiego podczas minionej dekady i mentalny wyznacznik na przyszłość. /Metal Hammer/ SPIS UTWORÓW: 01. Niezatapialni 02. Kantana 03. Mama 04. The Walkers 05. Ludzie Kopiejki 06. Alterego <- Uszkodzony ;( 07. Pi 08. I.N.D.S.T. 09. Ściany 10. Starynowy |
||||||||||||||