Nasırü'd Devle

Nasırü'd Devle, asıl adı Ebû Muhammed Nâsırüddevle el-Hasen b. Ebi’l-Heycâ Abdillâh b. Hamdân (ö. 969), Hamdânîler’in Musul kolunun kurucusu (929-967); Hamdânî egemenliğini Diyar-ı Rabia'dan Suriye içlerine kadar yayan hükümdar.

Hayatı

Abbasilerin Musul valisi Ebu'l-Heyca Abdullah'ın oğluydu. 920'den sonra zaman zaman babasına vekalet etti; 926 yılında, Musul babasına vekâlet ederken Musul ve Tarîk-i Horasân’da anarşi çıkaran Bedevî Araplar’la Kürt gruplarını itaat altına aldı.^[1] Babası ölünce de 929'da bütün yetkilerini devralarak Musul valisi oldu. Bağımsız bir hükümdar gibi davrandı ve 942'de Abbasi halifesi Mutteki'den Nasırü'd-Devle sanını aldı. 945'te Bağdat'a gidip Abbasileri denetim altına almış olan Büveyhilere karşı savaştıysa da, sonunda onlara haraç vermek zorunda kaldı. 957'de Büveyhi hükümdarı Muizzü'd-Devle'nin İran'da olmasından yararlanarak Bağdat'a yürüdü, ama başarılı olamadı. Bu arada Halep'e egemen olan kardeşi Seyfü'd Devle'nin Büveyhilerle anlaşması üzerine bütün nüfuzunu yitirdi. 967'de kardeşinin ölümünden sonra yeniden güçlenme şansı doğduysa da, bu kez karısının ve oğullarının muhalefeti ile karşılaştı. Mal varlığına el koyan karşıtlarınca Erdamuşt Kalesi'ne kapatıldı, ertesi yıl zehirlenerek öldürüldü.^[2]

Kaynakça