Katja miała osiemnaście lat, kiedy pracodawca zaoferował jej sezonową posadę kelnerki w USA. Gdy trafiła za ocean, została zmuszona do tańca w erotycznym klubie - szesnaście godzin dziennie przez sześć dni w tygodniu. Zamknięta w jednym pomieszczeniu, była bita i gwałcona. Anja przybyła do Rosji skuszona obietnicą pracy dorywczej. Całymi miesiącami zmuszano ją do niewolniczego wysiłku na plantacji jabłek. Poddawana przemocy fizycznej i seksualnej, nie zobaczyła ani kopiejki z obiecanych pieniędzy.

Eugen był studentem akademii morskiej, kiedy przedstawiono mu umowę pracy na kutrze rybackim. Wraz z trzydziestoma innymi Ukraińcami został przewieziony do Japonii. Bez pieniędzy i godziwego wiktu, zrujnował sobie zdrowie przy pracy w nieludzkich warunkach.

To tylko kilka z historii ofiar handlu ludźmi. Szacuje się, że dwa i pół miliona innych pracuje dziś niewolniczo w różnych miejscach na całym globie. Można ich kupić przeciętnie za 90 dolarów "od głowy". Pozbawieni paszportu, głodzeni, maltretowani, kiedy przestają być potrzebni swoim ciemiężcom, bywają porzuceni na pastwę losu lub zwyczajnie zabici. Dla międzynarodowych organizacji przestępczych handel niewolniczą siłą roboczą generuje zyski liczone w dziesiątkach miliardów dolarów. Jedynie broń i narkotyki stanowią bardziej dochodowy towar. Odwrotnie proporcjonalna do rozmiarów tego współczesnego rynku niewolników jest reakcja wymiaru sprawiedliwości. W samym roku 2006 odbyło się niecałe sześć tysięcy postępowań przeciwko podejrzanym o podobne przestępstwa, z których nieco ponad połowę uznano winnymi. To oznacza, że na ośmiuset przeszmuglowanych ludzi zaledwie jeden oprawca został dosięgnięty przez sprawiedliwość.

Kontrowersyjny dokument "Zwodnicze obietnice" odsłania szokującą prawdę o handlu żywym towarem. Osobiste relacje ofiar oraz rozmowy z politykami i działaczami organizacji pozarządowych dobitnie ukazują, że rzeczywisty dramat ofiar nie wywiera wielkiego wrażenia na szastających pustymi deklaracjami prawodawcach.

Żródło: www.planete.pl