Polski opis

Gatunek :	Hard Rock, Heavy Metal
Rok Wydania :	1994
Jakość :	WavPack
Okładki :	Tak
Ripper :	mitay

Opis:
Czas na kolejną płytę legendy brytyjskiego heavy metalu - Black Sabbath. Tym razem na tapetę trafia krążek pt. Cross Purposes. Jest to płyta, która dla Sabbath zrobiła wiele dobrego - bardzo mocno zaakcentowała pobyt Tony'ego Martina w kapeli i potwierdziła, że wizerunek zespołu uzależnionego od Ozziego jest mocno przesadzony. Jest to poza tym płyta, która lekko odbiega od charakterystycznego dla całej twórczości Sabatów metalowego okultyzmu na rzecz rock'n'rollowego żalu i niepewności.

Cross Purposes to jedna z najlepszych płyt BS. Trudno znaleźć w historii tej kapeli drugi równie wyrównany krążek. Z tym wydawnictwem na dobrą sprawę równać może się tylko Dehumanizer i Sabbath Bloody Sabbath. Jak więc widzicie, są to albumy nagrane z trzema różnymi wokalistami. Każdy z nich wyrobił własny styl i każdy nadaje się do całkiem innych utworów. Jeśli chodzi jednak o tę właśnie płytę, jest to jedna z nielicznych, które oparły się przynajmniej w małym stopniu "syndromowi sabatów" - czyli nierównego nagrywania płyt. Jest tutaj bowiem np. bardzo energetyczny i świetny kawałek "Psychophobia". Trzy razy chłopcy z BS zmieniają w tym utworze tempo i za każdym razem robią to po prostu doskonale. A na dodatek tekst:

"Tell me that you don't see what I'm seeing
And I will let you go"

To nie koniec. Jest na tej płycie bowiem jeszcze kawałek "Cardinal Sin" - obie te piosenki stały się wielkimi przebojami, kolejnymi zresztą w karierze Black Sabbath. Jest także bardzo dobra ballada "Dying For Love" z otwierającą gitarą a'la Santana. Wszystko to zebrane do kupy sprawia, że Cross Purposes staje się płytą nie tylko dobrą, ale bardzo dobrą. Jest to krążek, którym powinno otwierać się bytowanie z całą twórczością tego legendarnego zespołu. Inne płyty bowiem, np. The Eternal Idol mogą tylko zniechęcić do Sabatowej lektury. Jeśli natomiast nakarmimy się Cross Purposes, Sabbath Bloody Sabbath i Dehumanizer to możemy być pewni, że:

- rozpoczniemy przygodę z Black Sabbath od ich najlepszej strony;
- będziemy chcieli więcej i więcej;
- zobaczymy jak należy tworzyć muzykę, aby wszystko w niej zachwycało i porywało;
- poznamy prawdziwego ducha heavy metalu - ducha zróżnicowanego i bardzo niespokojnego.

I z tych właśnie powodów należy po tę płytę sięgnąć w trybie natychmiastowym.

Źródło: metal.pl

 English description

Genre :	Hard Rock, Heavy Metal
Year :	1994
Quality :	WavPack
Covers :	Yes
Ripper :	mitay

Description:
Cross Purposes could have been the ultimate Black Sabbath album. That may be a bold claim, but it combines members from several different eras together for perhaps the most promising lineup since Ronnie James Dio's days with the band. Geezer Butler is there to represent the classic '70s version, Tony Martin returned to the fold to be the '80s representative, new drummer Bob Rondinelli brings the '90s flavor to everything, and Tony Iommi is the never-say-die (no pun intended) original member who never left the flock. But instead of crafting Sabbath's masterful return to grace, they made a weird mishmash of power metal and stoner rock that works more often than not. At least Butler seems to have Iommi attempting memorable riffs again, something he couldn't quite get the hang of until the album previous to this. "I Witness" opens with a classic guitar part, while the drums drive the song along and the bass chugs away with a newfound energy. But this energy is offset by the increasingly soulful vocals of Martin, who simply cannot muster the creepy wail that Ozzy Osbourne brought to the band. In fact, he puts in a performance that is even below the standards he set on albums like The Eternal Idol. The minute his voice starts on the first track, it's as if Sabbath had to adjust to not make him sound out of place. Why the band couldn't have found a suitable replacement is a mystery, unless Iommi had simply given up on bringing in yet another singer after so many had come after Osbourne. "Virtual Death" is the brutally heavy shocker that suddenly appears in the middle of the album; it goes to show how they could have incorporated Martin much more effectively and is also the best slow crawl Iommi had worked on since 1983's "Zero the Hero." Butler does seem to have a good influence on Iommi whenever they work together, and their interplay becomes quite interesting as the album goes on. For whatever reason, most of the filler is at the beginning, leaving the better material to hang back for the second half. "Immaculate Deception" contains another good riff, although keyboardist Geoff Nichols spews inappropriate new age nonsense all over it. "Back to Eden" improves matters again with more wonderful interaction between Butler and Iommi, while "Cardinal Sin" is yet another good song that goes to show how misused Martin had been during his first run with the band. Many might disagree, but Cross Purposes is the first album since Born Again that actually sounds like a real Sabbath record. And it is probably the best thing they'd released since The Mob Rules, even with the filler tracks and keyboards. Of course, the lineup completely dissolved as Iommi perpetuated the band's downward spiral, but for a brief moment it seemed like Sabbath could have really shaped up into something special.

Source: allmusic.com