| Opowieści z Dzikich Pól - Jacek Komuda [Książki] | |
|---|---|
 Dodano: Język: |
„Opowieści z Dzikich Pól” to zbiór siedmiu opowiadań, różniących się długością, ale nie formą – wszystkie bowiem można zaliczyć do, bardzo popularnego w zachodniej Europie i za Oceanem w XIX wieku, gatunku opowieści niesamowitych (czyli „weird stories”). Gatunek ten największy rozwój przeżywał w pierwszej połowie następnego stulecia, kiedy na krótko rozbłysła gwiazda Stefana Grabińskiego. Po wojnie natomiast udanie do „opowieści z dreszczykiem” nawiązywał zmarły przed kilku laty Jerzy Gierałtowski, autor nowel, na podstawie których powstały między innymi filmy „Wilczyca” i „Karczma na bagnach”, oraz wydanej po kilkunastu latach milczenia, tuż przed śmiercią pisarza, powieści „Pomarlica” (której akcja rozgrywa się w czasie powstania listopadowego). Gdybyśmy mieli doszukiwać się źródeł pisarstwa Komudy, należałoby w równym stopniu co do Sienkiewicza, odnieść się także do Grabińskiego i Gierałtowskiego (z tą różnicą, że ten drugi penetrował przede wszystkim wiek XIX).
Akcję swoich opowiadań Komuda umieścił w wieku XVII. Oj, działo się wtedy w Rzeczypospolitej, działo! Niemal cały wiek upłynął Polakom na prowadzeniu wojen – jak nie ze Szwedami, to z Rosjanami, jak nie z Turkami i Tatarami, to z Kozakami bądź Prusakami, a gdy brakowało wrogów zewnętrznych, wybuchały rokosze i wojny domowe. Oduczyli się Polacy żyć w pokoju i spokoju. Czasy sprzyjały wszelkiemu hultajstwu i nadużyciom. Na dodatek wysoko podnosili głowę konserwatywni katolicy, szalała kontrreformacja, a wraz z nią pleniły się przeróżne zabobony. Gdy w zachodniej Europie wygasały stosy, na których palono czarownice, w Polsce wciąż je na nowo rozpalano. Nie powinien nas więc dziwić fakt, że nasi przodkowie cztery wieki temu zupełnie poważnie traktowali przesądy, a echo tych właśnie przesądów – tyle że przetransponowanych na język literacki – odnajdujemy na kartach opowiadań Komudy. opis: www.esensja.pl Linki: Kupuję... |