Polski opis

Gatunek :	ambient
Rok Wydania :	1980
Jakość :	APE
Okładki :	Nie
Ripper :	ellery

Opis:
Wydana w kwietniu 1980 roku druga część serii ambient nie była już w pełni solowym dziełem briana eno. co więcej, śmiało możnaby było wysnuć tezę, iż jest to płyta raczej autorstwa harolda budda - wszak to on pełni tu rolę głównego kompozytora i wykonawcy. te wspaniałe, bardzo delikatne, przestrzenne utwory są właśnie wynikiem "budd'owskich" improwizacji, którym eno nadał odpowiedni klimat i brzmienie. jak sam mówił: intencją harolda było tworzenie muzyki, którą określał mianem "niezmiennie pięknej". poszczególne kawałki komponował na zasadzie dekonstrukcji - usuwając kolejne, zbędne jego zdaniem elementy. było to podejście bardzo minimalistyczne, i nic w tym dziwnego, harold "wychował się" przecież na minimalistycznej kalifornijskiej szkole: przed nagraniem pierwszej płyty dla obscure - "the pavilion of dreams" - robił naprawdę ekstremalne rzeczy. muzyka z "plateaux" opierała się w większości na improwizacjach harolda - ja tworzyłem jakieś brzmienie, do którego grał on. wszystko więc wyglądało tak, jak gdyby harold grał w świecie, który ja konstruowałem. bez wśtpienia jest to płyta warta poznania. idealna muzyka na długie, ciepłe wieczory, na noc, a sen - rzecz w całości spełniająca "warunki" muzyki ambient.

Źródło: torrenty.org

 English description

Genre :	ambient
Year :	1980
Quality :	APE
Covers :	No
Ripper :	ellery

Description:
he second in Brian Eno's ambient series, The Plateaux of Mirrors fuses the fragile piano melodies of Harold Budd and the atmospheric electronics of Eno to create a lovely, evocative work. In sharp contrast to the exaggerated pieces found on his debut, The Pavilion of Dreams, this record finds Budd delivering sharp shards of piano notes pregnant with meaning and minimal in the best sense of the word. Eno's unobtrusive electronics add a resonance and atmosphere that draw from the ambient textures found on Discreet Music, Music for Films, and Evening Star. The album's best moments evoke their subject matter efficaciously and effortlessly; "First Light" creates an audible early morning chill, "An Arc of Doves" employs flights of Frippertronics, "Not Yet Remembered" seesaws between sleep and consciousness, and so on. Although neither artist is a musician in the usual sense of the word -- Budd's piano playing is still somewhat limited here -- they excel as musical painters. The wisps of synthesizer that snake through the rattling percussion of "Wind in Lonely Fences," the wistful melody held at a remote distance in "Among Fields of Crystal," the unbounded edges of the piano notes on "Above Chiangmai" -- these wash over the listener in a suffusion of sound. The Plateaux of Mirrors remains a fascinating hybrid (as are many of Eno's collaborations), reflecting the uniqueness of both composers in a most flattering light.

Source: allmusic.com