Polski opis

Gatunek :	Hip-Hop
Rok Wydania :	2000
Jakość :	VBR 180 kbps JointStereo
Ripper :	butiler

Opis:
Rytmy godne polecenia szczególnie młodym słuchaczom wchodzącym w świat hip-hopu w rytm beatów generowanych przez uzbrojonych po zęby gangsterów. Otóż jeszcze zanim pojawiły się wykreowane przez modę kukły pokroju Eminema czy 50 Centa, hip-hop naprawdę miał coś do powiedzenia. De La Soul są nie tylko kawałkiem historii gatunku, ale też reprezentantami jego pierwszoligowego poziomu.
De La Soul to propozycja zupełnie inna od tego, co obecnie dzieje się w hip-hopie. Przynajmniej tym mainstreamowym: robionym przez bandytów, lansowanym przez bandytów i skierowanym do bandytów, a do których m.in. i polska młodzież - z niewiadomych powodów - czuje olbrzymią sympatię.
Jest powrotem do czasów, kiedy takie załogi jak Public Enemy, A Tribe Called Quest czy Jungle Brothers stanowiły hip-hopową awangardę. I to awangardę bardzo zróżnicowaną: od politykujących Public Enemy do eklektycznych, bawiących się stylami i słowem De La Soul. I taki właśnie jest wybór utworów, które znalazły się na tej kompilacji. Doskonale pokazują one źródła inspiracji De La Soul leżące gdzieś pomiędzy post hippisowskimi, popowymi klimatami lat '80 a bardziej klasycznymi stylami, z których muzycy czerpią całymi garściami, żeby wspomnieć chociaż soul, funky, reggae, jazz, a nawet szczyptę psychodelii. Rzecz na bardzo wysokim poziomie.
W 2000 r. De La Soul rozpoczęli coś co miało być obietnicą trzy albumowej serii. Pierwsza częścią był: „Art Official inteligence: Mosaic Thomb”, drugi, wydany rok później „AOI: Bionix”, Chociaż albumy otrzymały różnorodne recenzje, zostały bardzo ciepło przyjęte przez fanów oraz debiutowały na Top Ten.

 English description

Genre :	Hip-Hop
Year :	2000
Quality :	VBR 180 kbps JointStereo
Ripper :	butiler

Description:
The first of their three-album Art Official Intelligence series, Mosaic Thump is a likable album, full of inspired moments. It's also the closest thing De La Soul have ever come to making a less-than-stunning LP. Maybe it's the contemporary production style that weakens songs like "U Can Do" and "I C Ya'll." Maybe it's the (far too) many cameos by bigwigs like Busta Rhymes and Redman and not enough by dark-horse newcomers like Indeed (who comes off nice on "Set the Mood"). De La haven't muzzled their intellectual bite on songs like "Declaration" and "View," and they can still get that rear in rotation with groovers like "With Me," and the funkalistic "Thru Ya City." But where they once left no doubt as to their status as hip-hop's brightest and most innovative group, De La now seem less extraordinary and more merely mortal. --Oliver Wang