Polski opis

Gatunek :	Industrial
Rok Wydania :	1992
Jakość :	MPC Insane (Q7)
Ripper :	Ambush

Opis:
Na dobrą sprawę trudno uważać to wydawnictwo za pełnoprawną pozycję w katalogu nagranych przez Nine Inch Nails płyt długogrających. Z prostej przyczyny. Broken trwa zaledwie trzydzieści trzy minuty i przez to Anglosasi zaliczają go do mało wyrazistej kategorii minialbumów. Jest jednak pozycją zbyt ważną, aby go z tego powodu pomijać. Chociażby dlatego, że to pierwsza porcja muzyki nagrana przez Trenta po konflikcie z jego firmą płytową, TVT. Konflikcie, który podobno o mało co nie doprowadził do końca Nine Inch Nails. Jak przyznawał w wywiadach sam Reznor, próba uwolnienia się od niewolniczego wręcz kontraktu kosztowała go wiele sił i nerwów. Podobno Trent bliski był całkowitego załamania nerwowego, a każdy, kto choć pobieżnie zapoznał się´ z jego tekstami, wie, że takie załamanie mogło się´ zakończyć czymś o wiele gorszym, niż tylko czasowy pobyt w jakimś uroczym, spokojnym pensjonacie z pokojami bez klamek. Szczęśliwie Reznor, co prawda za cenę pewnych kompromisów, wyzwolił się´ z dawnych zobowiązań i przystąpił do pracy...
Możliwe, że od czasów Pretty Hate Machine Trent rozwinął się´ muzycznie. W końcu pomiędzy nagraniem tamtej płyty a wydaniem Broken w muzycznym Świecie zmieniło się´ dużo. Naprawdę´ dużo. Możliwe jednak, że na kształt kompozycji z Broken wpływ miały raczej jego frustracje. Ţe postanowił tutaj wyrzucić tę wściekłość, która nagromadziła się´ w nim w wyniku problemów z szefami TVT. Całkiem prawdopodobne, że właśnie dlatego zamieszczone tu utwory emanują tak niezwykłą dawką agresji.
Tak naprawdę´ to właśnie tutaj zaczyna się´ to Nine Inch Nails, które dobrze znamy. Na Pretty Hate Machine dominowały brzmienia z okolic metalu, nowej fali i elektronicznej awangardy. Tu, na Broken, ostatecznie triumfuje industrial z lekką domieszką nieco gotyckich klimatów. Czego wyraźnym dowodem jest sam początek tej płyty. Najpierw króciutkie intro w postaci Pinion, a potem Wish. Bez wątpienia jedna z najsłynniejszych kompozycji Nine Inch Nails. A jednocześnie znakomita definicja stylu grupy. Niesamowity, nerwowo rwany riff. Trochę punkowa gra sekcji rytmicznej. Jazgot elektroniki. No i oczywiście histeryczny śpiew Trenta, którego głos staje się´ tu właściwie jeszcze jednym instrumentem...
Po takim ataku na wejściu trudno utrzymać tak wysoki poziom. Nine Inch Nails wybrnęło z tego zadania całkiem nieźle. Nastepujacy po Wish Last powala powolnym, miażdżącym niczym walec drogowy, prawie hardrockowym riffem. Help Me I Am In Hell zaskakuje delikatnymi, choć nieco chorymi i zakręconymi, brzmieniami gitary. Happines In Slavery, zgodnie ze swoim dość niepokojącym i kojarzącym się´ jednoznacznie z praktykami sadomasochistycznymi, tytułem atakuje jazgotem elektroniki. No a finałowy Gave Up to połączenie punkowego łomotu z zabawą przesterowanymi brzmieniami. A to jeszcze nie koniec. Są tu też dwa ukryte utwory. Jeden autorstwa Trenta i muzyków Pigface. Większe wrażenie robi jednak ten drugi, pochodzący z repertuaru... Adama Anta! Reznor w niesamowity sposób udowadnia tu, że nawet kompozycji pozornie tak odległej stylistycznie od tego, co robi na co dzień, potrafi nadać tak charakterystyczne dla swoich utworów, nieco chore, zabarwienie...
Źródło: ROBERT SANKOWSKI / terazrock.pl

 English description

Genre :	Industrial
Year :	1992
Quality :	MPC Insane (Q7)
Ripper :	Ambush

Description:
Broken (also known as Halo 5) is an EP by Nine Inch Nails released in 1992. Broken is the fifth official Nine Inch Nails release. Although it is an EP, it is usually considered to be the band's second major release because it consists of new material. It was preceded by Pretty Hate Machine and was followed later in 1992 by Fixed, a companion EP that is largely remixes of the same material.
Released in the autumn of 1992 on the heels of a major disagreement between Trent Reznor and his label, TVT Records, Broken was a major departure from Pretty Hate Machine. Trent said that during the long, arduous tour for his debut album, the songs became more aggressive when played by a band -- compared to when he created them in a studio -- and that things often turned violent on stage as a result of everyone releasing pent-up frustration and anger on their instruments. Thus, Broken sounds a lot more abrasive with disorted guitars being much more prominent than on Pretty Hate Machine.
The effect of Reznor's conflict with his former label (TVT Records) and its influence on Broken can be seen in the album's packaging. After a long list of credits the following appears: "no thanks: you know who you fucking are," followed by "the slave thinks he is released from bondage only to find a stronger set of chains." These comments are more than likely directed towards the TVT Records Steve Gottlieb who refused to let Trent out of his contract, sparking legal battles between the company and Trent.
The results of this natural progression were louder mixes and more distortion on every instrument, including a classic Mellotron MKIV (originally owned by John Lennon) for example, which can be heard most particularly on the track "Gave Up". The lyrics were less of a departure, for the most part, the themes of unhappiness and discontent remaining prominent.
The degree to which these feelings were present on Broken, however, were felt much more deeply within the ear canals. Reznor said he wanted the album to be "an ultra-fast chunk of death" for the listener, something that would "make your ears a little scratchy" when you listened.
The record reached number 7 on the Billboard 200 chart, while the second track, "Wish", even got Reznor a Grammy award. He later joked that his epitaph should read:
"REZNOR: Died. Said 'fist fuck' and won a Grammy."
Source: wikipedia.org