Zeynelâbidîn

Bu maddenin veya maddenin bir bölümünün gelişebilmesi için konuda uzman kişilere gereksinim duyulmaktadır.
Ayrıntılar için maddenin tartışma sayfasına lütfen bakınız.
Konu hakkında uzman birini bulmaya yardımcı olarak ya da maddeye gerekli bilgileri ekleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Zeynelâbidîn
Ali el Asgar
Ali bin Hüseyin
Doğum 659
Medine, Emevi Devleti
Ölüm 712
Medine
Diğer ad(lar)ı Ali bin Hüseyin
Meslek Şiiliğin 4. imamı
1926'da tahrib edilen tarihi Al-Baqi', Ali Zeyn el-Âb’ı-Dîn orada gömülü olan dört imâmdan biriydi.

Zeynelâbidîn[1] (Arapça: زين العابدين), Ali bin Hüseyin veya Ali el-Asgar (659-713) İslam peygamberi Muhammed'ın torunu olan Hüseyin bin Ali'nin oğlu, İsnâaşeriyye’nin dördüncü ve İsmâiliyye’nin üçüncü imamı kabul edilen tâbiîn.

Ailesi

Zeynelâbidîn, İslam peygamberi Muhammed'in damadı Ali'nin oğlu olan Hüseyin'in iki oğlundan birisidir. Diğer oğlu Ali (el-Ekber) ile aynı isme sahip olup karışmaması için literatürde Ali el-Asgar ismiyle daha çok da Zeynelâbidîn lakabıyla anılır. 'Zeynelâbidîn' Arapçada 'ibadet edenleri süsü, değerlisi' anlamına gelir.

Annesi ise İran'ın fethinden sonra Müslüman olup, Hüseyin bin Ali ile evlenen son Sasani İmparatoru III. Yezdigirt'in kızı olan Sasani-Pers prensesi Şehr-i Bânû Gazele'dir.

Kerbela Olayı

Zeynelâbidîn, Kerbela Olayı'na ağır hasta olduğu için katılmamıştır. Emevi askerleri tarafından öldürülmek istense de komutan Ömer bin Sa'd tarafından kurtarıldı. Diğer Ehl-i Beyt fertleriyle beraber Şam'a Yezid'in yanına gönderildi. Burada Yezid tarafından iyi karşılandı ve dilerse yanında kalabilceği söylendi. Ama o Medine'ye dönmeyi tercih etti.

Medine yaşamı ve ölümü

Buradan Medine'ye dönen Zeynelâbidîn, burada Yezid'e karşı ayaklanan Medinelilere katılmayarak olaylardan uzak durdu. Tüm 'fitne'lerin siyasi menfaatlerden kaynaklandığını düşündüğünden Emevilere onlara karşı ayaklanan gruplara da hep mesafeli durmuştur. Ömrünü ibadetle geçiren Zeynelâbidîn Aralık 712 yılında Medine'de ölmüştür. Baki Mezarlığı'ndaki amcası Hasan'ın mezarının yanına defnedildi.[2] Şii kaynaklarında Emevi halifesi Hişam bin Abdülmelik tarafından zehirletilerek öldüğü yer alır.

Çocukları

Kaynaklarda onbeş çocuğu olduğu geçmektedir.[3] Bu çocuklarından Muhammed el-Bakır Şiilerin beşinci imamıdır. Diğer çocuklarının isimleri: Abdullah, Hasan, Hüseyin, Ömer, Hüseyin Esğer, Abdurrahman, Süleyman, Ali, Muhammed Esger, Hadice, Fatıma, Aliyye, Ümm-ü Gülsüm.

Şiîlikteki önemi

Tahran'da Zeynelâbidîn’in annesi Şehre-Bânû'nun mâbedi.

Başlıca Şia mezhepleri onun imâmetini kabul eder; On İki İmâmlar'ın dördüncü imamıdır. Diğer imamlar da olduğu gibi 'İmam Ali Zeynelâbidîn' Şia için önemli bir kişidir. Tabiin'den olan birçok tanınmış sahabeyi görmüştür.

Eserleri

Ayrıca bakınız

Kaynaklar

  1. ↑ http://www.islamansiklopedisi.info/dia/ayrmetin.php?idno=440365
  2. ↑ Keşf’ul-Ğumme, c. 2, s. 294.
  3. ↑ İrşad, c. 2, s. 155.
Şii İslam unvanları
Önce gelen
Hüseyin bin Ali
İkinci Mustali/Nizari
Üçüncü Zeydi/Karmatî/İsnâaşeriyye
Şîʿa İslâm İmâmı		 Zeynelâbidîn
Üçüncü Mustali/Nizari
Dördüncü Zeydi/Karmatî/İsnâaşeriyye
Şîʿa İslâm İmâmı
669 - 680 		Sonra gelen
Muhammed el-Bakır
Dördüncü Mustâ‘lîyye/Nizâr’îyye
Beşinci Karmat’îyye/İsnâ‘aşer’îyye İmâmı
Sonra gelen
Zeyd bin Ali eş-Şehîd
Beşinci ve son Zeyd’îyye İmâmı
On İki İmam
This article is issued from Vikipedi - version of the 1/10/2017. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.