Süleymancılar

Süleymancılar ya da Süleymanlılar [1][2] cemaati , Türkiye'de bir cemaatir.[3] İsmini Süleyman Hilmi Tunahan'dan alır. 1990'ların başında Türkiye'de tahmini iki milyon civarı üyesi vardı.[4] ABD ve Almanya'da da şubeleri vardır.[5]

Tarihçe

Bu cemaatin kurucusu Sü­ley­man Hil­mi Tu­na­han, 1920 yılında Da­ru­’l-Hi­la­fe­ti­’l-Aliy­ye medresesinde öğretmenliğe başladı. 4 sene sonra 1924'de Tevhîd-i Tedrîsat Kanunu'nun çıkmasıyla medrese usûlü eğitim yasaklandı. Tunahan, öğretmenliği bırakıp İstanbul vaizliğine atandı. Lakin Gedikpaşa ve Lüleburgaz gibi yerlerde topladığı talebeleri, işçi olarak gösterip onlara ders verdi.[6] Bu faaliyeti nedeniyle 1939 yılında üç , 1944 yılında ise sekiz gün gözaltında tutuldu.[6] 1943 yılında vaizlik yetkisi elinden alındı.[6] 1949'da Kuran kurslarının açılmasına yasal olarak izin verildi. Tunahan 1951 yılında Çamlıca'da ilk Kur'ân kursunu açtı.[6]

1924'de Tevhîd-i Tedrîsat Kanunu'nun çıkması ile medrese usûlü eğitim yasaklanınca, Süleyman Hilmi Tunahan, Müderrisler Cemiyeti'nin kaldırılması üzerine bir araya gelen 520 müridle toplanarak, orada hazır olan herkesin, memleketin her tarafında bir-iki öğrenci okutmak suretiyle dîni öğretmelerini öğütlemiştir.[7]

Kökenleri, 14. yüzyılın ikinci yarısında kurulmuş olan Nakşibendîlik'in Hindistan ve Pakistan'da yaygın olan Mûceddidî koluna kadar uzanır. Erenköy, Işıkçılar, İskenderpaşa, İsmailağa, ve Menzil[8] cemaatlerinde olduğu gibi Süleyman Hilmi Tunahan'nın silsilesi de Nakşibendi şeyhlerinden Şâh Ghulam Ali Dehlevî'ye bağlanır. Türkiye'de yaygın olan diğer Halidiye kollarından farklı olarak, Sü­ley­man Hil­mi Tu­na­han'nin mürşidi olan Selahüddin İbn-i Mevlana Siracüddin, Nakşilikten daha ziyâde Hindistan ve Pakistan'da yaygın bir kolu olan Mûceddidî dalının temsilcisi Ebû Saîd Sâhib Mûceddidî'nin torunu Muhammed Mazhar İş’an Can-ı Canan'ın müridiydi.

Faaliyetleri

Süleymancılar'ın yurtdışında birçok ülkede faaliyetleri vardır. Yayın organları İnsan ve Hayat, Çamlıca Çocuk, Yedikıta dergileri ve Çamlıca Yayınları'dır. [9] Birçok ülkede de dernekleri bulunmaktadır.

Aile sırası

Nakşibendiliğin Süleymancılar koluna ait olan Silsile-î Saâdat, Muhammed'i tâkiben Ebu Bekir ile başlayıp Süleyman Hilmi Tunahan ile son bulan 33 Mürşid aşağıdaki şekilde sıralamaktadır.[10]

  1. Ebu Bekri’s-Sıddiyk
  2. Salmân-ı Fârisî
  3. Kâsım bin Muhammed
  4. Cafer-i Sadık
  5. Bayezid-i Bistami
  6. Ebû’l Hasan Kharakânî
  7. Ebu Ali Farimidi
  8. Yusuf Hemedani
  9. Abdulhalik-ıl Güjdevani
  10. Hace Arif Rivgiri
  11. Mahmud İncir Fag’nevi
  12. Ali Râmitenî
  13. Muhammed Baba Semasi
  14. Seyyid Emir Külal
  15. Muhammed Bahauddin
  16. Alaaddin-i Attar
  17. Yakub Çerhi
  18. Ubeydullah Ahrar
  19. Muhammed Zahid
  20. Derviş Muhammed
  21. Muhammed Hacegi Emkengi
  22. Muhammed Baki Billah
  23. Ahmed Sirhindi
  24. Muhammed Masum
  25. Seyfüddin Arif
  26. Muhammed Nurü’l-Bedvani
  27. Abdullah Dehlevî -(Şâh Ghulam Ali Dehlevî)
  28. Ebû Saîd Sâhib Mûceddidî - Mûceddid’îyye silsilesinin kurucusu
  29. Ahmed Saîd Sâhib Farukî - (Ebû Saîd'in oğlu)
  30. Muhammed Mazhar İş’an Can-ı Canan - (Ebû Saîd Sâhib'in torunu ve Ahmed Saîd Sâhib'nin oğlu)
  31. Selahüddin İbn-i Mevlana Siracüddin
  32. Süleyman Hilmi Tunahan

Dış bağlantılar

Kaynaklar

  1. ↑ http://www.akademidergisi.com/2015/05/akademi-e-dergi-suleymanlilar-cubbeli-ahmet-mahmut-unlu-hocayi-neden-sevmezler.html Akademi dergisi com
  2. ↑ http://www.imamhatipler.com/fethullah-gulen-suleymanlilar-cemaatini-ihbar-etti/99/
  3. ↑ Barry Rubin (2010), Guide to Islamist Movements, M.E. Sharpe. p410
  4. ↑ Banu Eligür (2010), The Mobilization of Political Islam in Turkey, Cambridge University Press
  5. ↑ United American Muslim Association
  6. 1 2 3 4 Yalçın, Soner (5 Ağustos 2014). "Erdoğan'ın Annesi". Sözcü (gazete). 28 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160128195631/http://www.sozcu.com.tr:80/2014/yazarlar/soner-yalcin/erdoganin-annesi-570690. Erişim tarihi: 27 Ekim 2015.
  7. ↑ "Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri" (Türkçe). İsmailağa Cemaati. 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160131161034/http://www.ihvanlar.net:80/2011/09/16/suleyman-hilmi-tunahan-hazretleri/. Erişim tarihi: 23-11-2015.
  8. ↑ Rubin, Barry. "Guide to Islamist Movements: North Africa and the Middle East" (İngilizce). Google Books/M. E. Sharpe, Inc.. 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://books.google.at/books?id=wEih57-GWQQC&pg=PA410&lpg=PA410&dq=Who+are+S%C3%BCleymanc%C4%B1s&source=bl&ots=12UOb7QBTd&sig=KheXRNpRafXfQQ1EiGXAXE9D3-Y&hl=de&sa=X&ei=ovaaT4D1IIf44QTtsIiqDg&ved=0CCcQ6AEwAQ#v=onepage&q=Who%20are%20S%C3%BCleymanc%C4%B1s&f=false. Erişim tarihi: 2012-04-27. "Süleymanlıs is the most politically oriented cemaat. … The Nakshibendi Religious Order's Halidiyye branch in Turkey was founded in the second half of the fourteenth century. The cemaats emerging from the order in the modern era are the Menzil, Ereköy, İskenderpaşa, İsmâilağa, Işık, and Süleymanlıs. A 2002 article in Hürriyet described these orders."
  9. ↑ Rubin, Barry. "Guide to Islamist Movements: North Africa and the Middle East" (İngilizce). Google Books/M. E. Sharpe, Inc.. 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://books.google.at/books?id=wEih57-GWQQC&pg=PA410&lpg=PA410&dq=Who+are+S%C3%BCleymanc%C4%B1s&source=bl&ots=12UOb7QBTd&sig=KheXRNpRafXfQQ1EiGXAXE9D3-Y&hl=de&sa=X&ei=ovaaT4D1IIf44QTtsIiqDg&ved=0CCcQ6AEwAQ#v=onepage&q=Who%20are%20S%C3%BCleymanc%C4%B1s&f=false. Erişim tarihi: 2012-04-27. "Süleymancıs publishes the Ufuk and Genç Akademi journals along with the Anadolu newspaper. Turkish workers in Germany and another source of income, and the group is influential in mosques there."
  10. ↑ Akgündüz, Ahmet (1997) Silistreli Süleyman Hilmi Tunahan, Osmanlı Araştırmları Vakfı, İstanbul.
This article is issued from Vikipedi - version of the 1/8/2017. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.