Pierre Reverdy

Amedeo Modigliani'ye ait bir çalışmada Pierre Reverdy'nin portresi, 1915

Pierre Reverdy (d. 13 Eylül 1889, Narbonne - ö. 17 Haziran 1960, Solesmes, Fransa), önce kübizmden, ardından gerçeküstücülükten etkilenmiş Fransız şair. Şiirleri zor anlaşılır olduğu için, ancak sınırlı bir okura ulaşabilmiştir. Kübizmi yaymak amacıyla Nord-Sud (1916) adlı kısa ömürlü bir dergi çıkarmış, 1920'lerde yöneldiği gerçeküstücülüğün ardından yeniden kübizmden esinlenen bir şiir tekniğine dönmüştür.

1910'da Paris'e gelerek burada basımevi düzeltmenliği yapmaya başladı. Montmartre'a yerleşti, Picasso, Braque, Matisse, Max Jacob ve Apollinaire ile dostluk kurdu. Birinci Dünya Savaşı'nda gönüllü olarak yazıldı, sonra çürüğe çıkarıldı. 1916'da kısa ömürlü Nord-Sud dergisini çıkardı. İleride gerçeküstücülük akımının kaynağını oluşturacak şiirler yayımladı: La Lucarne ovale (1916), les Ardoises du toit (1918), Étoiles peintes (1921, Boyalı Yıldızlar), Cœur de chêne (1922), Les Épaves du ciel (1924; Gökyüzünün Yıkıntıları). André Breton, Gerçeküstücü Manifesto'da (Manifestes du surréalisme), şiirde imgeyi Reverdy'nin kaleminden açıklamış ve 1924'te Gerçeküstücüler tarafından "yaşayan en büyük şair" olarak duyurulmuştur.^[1]

1926'da Solesmes Manastırı'na çekildi ve ölünceye değin orada yaşadı. Bununla birlikte, dünyanın şiirsel gerçekliğini dile getirmeye çalışan şiir kitapları çıkarmayı sürdürdü: Écumes de la mer (1926), Flaques de verre (1929; Camdan Gölcükler), Pierres blanches (1930), Ferraille (1937), Plein Verre (1940), Plupart du temps (1945), Le Chant des morts (1948), Au soleil du plafond (1955). Bu arada, genellikle anlaşılması güç olan sanatını Le Gant de crin (1927; Kıl Eldiven) ve 1930-1936 yıllarıyla ilgili notlarını kapsayan Le Livre de mon bord (1948; Seyir Defterim) ve En vrac (1956) adlı kitaplarında açıkladı.

Kaynakça