Pelagius

Pelagius (d. y. 354, İngiltere ? - ö. 418'den sonra Filistin ?), kendi adıyla bilinen heretik ilahiyat sisteminin (Pelagiusçuluk) kurucusu keşiş ve ilahiyatçı.

380'de Roma'ya gelen Pelagius'un müritlerinin katı çileciliği, Romalı Hıristiyanların ahlaki yozlaşmasına karşı bir tepki olarak gelişmişti. Pelagius, Tanrı'dan ancak tanrısal iradenin bağışladığı kadar kayra dilemeyi öngören Aziz Augustinus'un öğretisini, her türlü ahlak anlayışını tehlikeye düşürdüğü gerekçesiyle eleştirdi. Roma 410'da Vizigotların önderi Alaric'in eline geçince, Celestius'la birlikte Afrika'ya gitti. Orada Augustinus'un ağır eleştirileriyle karşılaştı. Augustinus, Pelagius'un insanın özünde iyi ahlaklı olduğu ve tinsel yükselişi için Hıristiyan çileciliğini gönüllü olarak seçmekten sorumlu olduğu yolundaki görüşlerini eleştiren mektuplar yazdı.

Pelagius yaklaşık 412'de Filistin'e doğru yola çıktı. 415'te Kudüs Sinodu'nda heretiklikle suçlandıysa da aforoz edilmekten kurtuldu. Augustinus ile Hieronymus'tan gelen saldırılara karşı 416'da De libero arbitrio'yu (Özgür İrade Üzerine) yazdı. Bu kitap yüzünden öğretisi iki Afrika konsilinde birden yasaklandı. 417'de Papa I. Innocentius, Pelagius'la Celestius'u aforoz etti.^[1]

Kaynakça