Lezgice
| Lezgice | |
|---|---|
| Telaffuz | Lezgi č’al |
| Bölge | Dağıstan |
| Etnik köken | Lezgiler |
| Dönem | 2010[1] |
| Dil aileleri | |
| Yazı sistemi | Kiril alfabesi |
| Resmî durumu | |
| Resmî dil |
 |
| Dil kodları | |
| ISO 639-2 | lez |
| ISO 639-3 | lez |
|
Kuzeydoğu Kafkas dillerinin gösterimi. | |
Lezgice veya Lezgince, Dağıstan’ın güneyinde ve Azerbaycan’ın kuzeyinde Lezgilerin konuştuğu dil. Kafkas dillerinden biridir.
Alt grupları olarak Tabasaran, Agul, Kınalık; Rutul, Sahur lehçelerine sahiptir. Dargice ve Lakça dilleri ile de akrabadır. Fonetik olarak bütün Dağıstan dilleriyle benzeşir. Çeçenceyle de bir hayli benzer özelliğe sahiptir. Toplam konuşan sayısının 800.000 ile 1.000.000 arasında olduğu tahmin edilmektedir. Bazı Lezgi gruplarının 93 Harbi olarak adlandırılan Osmanlı-Rus Savaşı’ndan sonra Kafkasya’dan göç etmesiyle bugün bu dilin Türkiye’de de konuşulduğu bölgeler vardır. Türkiye’de Lezgilerin en yoğun olduğu yerlerin başında Balıkesir ve İzmir gelir. Balıkesir’de Merkez Ortaca (Kirne) köyü, Manyas’a bağlı Yayla (Dümberez) köyü, İzmir ve Bergama’da Dağıstan köyleri, Lezgicenin çok fazla asimile olmadan konuşulduğu yerlerdir.
Kaynaklar
| ||||||||||||||