Ezo Gelin

Ezo Gelin, Güneydoğu Anadolu'dan çıkıp Türkiye'nin her yanına yayılmış halk öyküsü. Barak ağzıyla söylenen bir uzun havaya da konu olmuştur.

Asıl adı Zöhre (Zühre) olan Ezo Gelin 1909'da Gaziantep'in Uruş (bugün Dokuzyol) köyünde, Emir Dede'nin kızı olarak doğar. Çocukluğundan itibaren Ezo diye çağrılan Zöhre, güzelliği ile dillere destan olur. Yirmi yaşında evlendirilirse de kocasıyla geçinemez, ayrılır (başka bir hikayede berdel usulü ile evlilik yapan Ezo Gelin, ağabeyinin eşinden ayrılması nedeniyle çok sevmesine rağmen kocasından mecburen ayrılmak zorunda kalır). Ardından 1936'da Suriye'de, Cerablus'un Kozbaş köyünde oturan teyzeoğlu Memey'le (Mehmet) evlendirilir. Bir süre sonra hastalanır, ama çok yoksul olduklarından kocası onu tedavi ettiremez. Güzelliği, mecburen ayrıldığı kocasına olan aşkı ve Suriye’de çektiği vatan hasreti ile Ezo Gelin’in hikayesi dilden dile dolaşır. Adına türküler yakılan, hayatı filmlere konu olan ve bir çorbaya adı verilen Ezo Gelin, 1956 yılında vefat etti. Vasiyeti üzerine sınırdaki bir tepeye gömülür.[1]

Mezarı 1999 yılında Türkiye’ye getirildi. 2013'te, Ezo Gelin’in kızı Celile Bozgeyik 9 çocuğundan 6’sı ve torunlarıyla birlikte iç savaş yaşanan Suriye’den Gaziantep’e geldi.[2]

Kaynakça

  1. ↑ Encyclopædia Britannica Fifteenth Edition
  2. ↑ Ezo Gelin'in kızı Suriye'den kaçarak Antep'e geldi, hurriyet.com.tr, 22 Ağustos 2013.
This article is issued from Vikipedi - version of the 12/13/2015. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.