Efkaristiya

Bir komünyon anı.

Efkaristiya, Evharistiya (Yunanca εὐχαριστία "şükran"^[1] ) veya Komünyon (Latince communionem "[ayinde] yer alma, paylaşım"^[2]); Hristiyanlıkta İsa'nın çarmıha gerilmeden önceki gece havarileri ile yediği Son Akşam Yemeği'nin anıldığı ayin.^[3] Missa Ayini veya Rabbin Sofrası olarak da bilinir. İsa'nın bu yemekte havarilere ekmek verirken "Bu benim bedenim" ve şarap verirken "Bu benim kanım" dediğine inanılır.^[3] Bu nedenle -özellikle Hristiyan olmayanlar tarafından- Ekmek-Şarap Ayini olarak da bilinir. Efkaristiya ayini bazı kiliselerde haftada bir kez, bazılarında ise yılda birkaç kez düzenlenir.

Tarihçe

İsa'nın çarmıha gerilmeden önceki son gecesinden Yeni Ahit'in Matta 26:26–28; Markos 14:22–24; Luka 22:17–20; ve 1. Korintliler 11:23–25 bölümlerinde bahsedilir.^[3] Pavlus'un mektupları ve Elçilerin İşleri bölümlerinden anlaşıldığına göre erken dönem Hristiyanlar, Efkaristiya'nın, ölümden sonra "Tanrı'nın Krallığı"nda yaşanacak olan mutluluklara bir hazırlık olarak kutlanmasının buyrulduğuna inanıyorlardı.^[3]

Kutlamalar

Hristiyanlıktaki en önemli ayinlerden olan Efkaristiya bütün Hristiyanlarca ve Hristiyanlık türevi inançlarda ve Yezidilerde de kutsal sayılan sakramental bir durumdur.

Mesih İsa'nın haç üzerindeki ölümünü yeniden dünyaya gelinceye dek, yüzyıllar boyunca sürmesi için kiliselerinde ölümünün ve dirilişinin anılması için, diğer onu izleyenlere verdiği miras olarak tanımlanabilir. Bir başka deyiş ile Mesih İsa'nın onu izleyenlerden istediği paskalya sofrasının diğer jenerasyonu ve emridir. İsa'nın başlangıçtan günümüze kadar onu izleyenlerin istediği "Beni anmak için bunu yapınız" yani ekmek ve şarapla yapılan rituel ayin. Ekmek İsa'nın bedenini, şarap ise İsa'nın kanını sembolize eder.

Ayrıca Katolik ve Ortodoks Kilisesi teolojisi ve liturjisinde ekmeğin şarapla birleşimi transsübstansiasiyon (madde dönüşümü) ekmek ve şarabın İsa'nın kanı ve bedeni olduğuna inanılır.

Önemi

Efkaristiya Hristiyanlarca Mesih'e bağlılığın kaynağı olarak görülür.

Kaynak