Polski opis

Gatunek :	Rock
Rok Wydania :	2003
Jakość :	MP3 192kbps JointStereo
Okładki :	Nie

Opis:
Stereophonic nigdy jakoś nie zdobyli w naszym kraju wielkiej popularności. Ja sam przed 2003 rokiem nie miałem okazji słyszeć żadnej z ich płyt w całości. I może nadal stan ten by twał, gdybym nie zobaczył na wakacjach omawianego roku teledysku do utworu „Maybe tomorrow”. Byłem wtedy w dość podłym nastroju, wynikającym z rozstania z dziewczyną. Nie mogłem spać i włączyłem czeską telewizję CTV2. W sobotnie noce lecą tam kilkugodzinne bloki teledysków. Po usłyszeniu tego utworu poczułem ulgę. Cudowna melodia, od której nie można się wprost uwolnić, wspaniały, nosowy sposób śpiewania Kellego Jonesa oraz piękny, optymistyczny tekst sprawiły, że w następny poniedziałek zamówiłem sobie ten album.

Składa się on z trzynastu kompozycji, utrzymanych w podobnym co „Maybe tomorrow” stylu. Pierwszy utwór wprowadza nas w klimat płyty monotonnym śpiewem i podkładem rytmicznym. Jest nieco przydługi ale wart posłuchania. O „Maybe…” już pisałem, dodam jedynie, że wokalnie Kelly przypomina z pewnościa Johna Lennona, nie jest to jednak na szczęście kopiowanie mistrza. „Madame Helga” jest bodaj najbardziej czadowym utworem na płycie i z pewnością jednym z najlepszych. Oparty jest na znakomitym riffie, który spokojnie mógłby wyjść pod palców Richiego Blackmore’a. Dalsze utwory sprawiają równie dobre wrażenie, co wyżej opisane. Nie mógłbym nie wspomnieć o przejmującym „Rainbow and pots of gold” czy kończącym płytę, cudownym „Since I told you it’s over”.

Omawiana płyta jest uważana za wartą posłuchania, ale nieco niespójna i niedopracowaną. Można przychylić się do tej opinii zważywszy na to, że sam zespół przygotowywał ją na zasadzie pamiętnika z podróży. Warto jednak mieć ją w swojej kolecji.

Źródło: gryfow.com

 English description

Genre :	Rock
Year :	2003
Quality :	MP3 192kbps JointStereo
Covers :	No

Description:
For many long-time Stereophonics fans, going back to the 1997 "Word Gets Around" debut album, this album is likely to be a disappointment, as it is for me. "You Gotta Go There To Come Back" (13 tracks, 57 min.) is the Welsh band's 4th album, and a startling transformation. From a brash alterna-stomp-rock sound, the band is now already settling into a middle-of-the-age, lazier sounding bunch, regretfully.

The album is dominated by pensive, easy sounding songs, even ballads with strings and all, if you can believe that. Some of them work quite well, like "Maybe Tomorrow" (the 2nd single) and "Rainbows and Pots of Gold". Others don't quite make it, like "I'm Alright", "Since I Told You It Was Over" and the truly out of place "Climbing the Wall". The album does contain some (2 to be exact) tougher-sounding tracks: "Madame Helga" (the 1st single) and "High as the Ceiling", both excellent. For me, the album's epitomized by the opener "Help Me", a lazy blues-rocker that, at 7 min., drones on about 3 min. too long.

If it sounds I'm being harsh, it's because the Sterophonics have been much better. I don't imagine they'll play too many of this album's tracks at Cardiff's Millenium Stadium home-town gig later this Fall, because this album clearly doesn't translate well to stadium rock. Kelly Jones' vocals remain as instantly recognizable as ever, of course. But for their better work, steer instead to "Performance & Coctails", their best CD by far.

Source: amazon.com