Polski opis

Gatunek :	Country
Rok Wydania :	2002
Jakość :	MPC Q7
Okładki :	Tak
Ripper :	Erpel

Opis:
Piękne epitafium stworzył sobie Johnny Cash. Nieżyjący już absolutny boss akustycznej gitary, który pokazał ludziom, że country może być sztuką, a opowieści o traperze siedzącym na wzgórzu ze strzelbą-podarkiem od ojca mają w sobie poezję. Wybitny piosenkarz, aktor. ARTYSTA. IKONA. Nie musi afiszować się na okładkach swoich płyt. Wystarczy tylko napis 'Cash'. Żadnego tytułu. Tylko profil lekko pochylonego człowieka, zamknięte oczy, wewnętrzny spokój.

Nie każdy rozpocząłby płytę fragmentem wizji św. Jana z Biblijnej Apokalipsy i zaaranżował na gitarę i fortepian pieśni o zbawieniu. A potem w następnych czternastu utworach godził się ze śmiercią i rozliczał z życiem. Nie tylko własnymi utworami, ale także sięgając po kompozycje innych wykonawców. I to takich totalnie niezwiązanych ze sceną country. Narastający z każdą sekundą Hurt przykrywający w finale śpiew Casha mantrycznym akordem gitary i kakofonicznego fortepianu pochodzi z repertuaru Nine Inch Nails. Personal Jesus Depeche Mode zagrany został z czystym bluesowym feelingiem – kto nie zna oryginału, stwierdzi, że to jeden z tych stareńkich "hymnów" lat 50-tych, może 60-tych. Urzekająco brzmi Bridge Over Troubled Water Simona & Garfunkela, niesiony delikatnym "kosmicznym" tłem, płynącym fortepianem i głosem wspomagającej Casha Fiony Apple. Delikatne uderzenie w najwyższy klawisz pointuje Lennonowski In My Life. A Desperado Dona Henleya i The Eagles? Ech, tylko Cash potrafi stworzyć TAKĄ atmosferę. Tylko gitara i głos. Nic więcej nie potrzeba.

Słyszałem kiedyś stwierdzenie, że akustyczna wersja utworu może albo ukazać geniusz kompozycji lub wypunktować jej muzyczną mierność. W tym wypadku istnieje tylko jedna możliwa interpretacja. Piękne kompozycje zagrane przez wybitną osobowość. Czysty geniusz. Coś takiego stało się tylko raz, w 1994 w studiu amerykańskiego MTV w Nowym Yorku. Wtedy na obrotowym stołku na maleńkiej scenie siedział Kurt Cobain z zespołem Nirvana...

...What have I become
My sweetest Friend
Everyone I know goes away
In the end...

Cóż więcej powiedzieć? Rest In Peace Johnny.

Ocena: 6/6

Aleksander "Malkavian" Stępień / www.RockMagazyn.com

 English description

Genre :	Country
Year :	2002
Quality :	MPC Q7
Covers :	Yes
Ripper :	Erpel

Description:
Johnny Cash's fourth project with producer Rick Rubin continues on the same path as many of their previous releases: Cash's warm and rumbling baritone over minimal production and gentle duets with some surprising guests. One of the things that sets American IV: The Man Comes Around apart from the others is Cash's song selections. The success he experienced with his previous interpretations of contemporary songwriters (Soundgarden's "Rusty Cage," Nick Cave's "The Mercy Seat") is applied to this album with varying degrees of success. His throaty reading of Nine Inch Nails' "Hurt" easily fits into his "Man in Black" persona, and the spiritual conviction underlying Depeche Mode's "Personal Jesus" is certainly powerful. Unfortunately, the inclusion of "Bridge Over Troubled Water" (featuring a lost-sounding Fiona Apple) and a passionless snooze through the Beatles' "In My Life" should have been so much stronger (given the subject matter of both songs and Cash's prolific life story). One of the reasons his previous covers were so successful is that in the past he had chosen some pretty obscure songs (Bonnie Prince Billy's "I See a Darkness" and Beck's "Rowboat," to name a couple) and reinterpreted them with his unique perspective and unmistakable voice. However, there is really no need to hear his versions of the Irish standard "Danny Boy" or the clunky rendition of Sting's "I Hung My Head," since something about them just doesn't fit -- either Cash wasn't entirely comfortable with the song or the performance was never fully realized. Luckily, the new songs Cash wrote for the album are pretty strong, and his cover of the standard "We'll Meet Again" is among the best versions of the song ever recorded. It is a relief to hear that, although Cash's voice is clearly older and not the booming powerhouse it was in the earlier Sun and Columbia days, he's still got some punch left in him, and the wisdom he's gained in his later life seeps through between the grooves, revealing a man who has lived through it all and lived to tell the tale.

by Zac Johnson / www.AllMusic.com