Polski opis

Gatunek :	Rock, Hard Rock, Heavy Metal
Rok Wydania :	1970/2007
Jakość :	WAV
Okładki :	Tak
Ripper :	SAVELY

Opis:
Stworzenie drugiej płyty w niespełna 8 miesięcy po wydaniu pierwszego albumu i nagranie jej w kilka dni to w przypadku wielu zespołów muzycznych działania tożsame, z jeśli nie samobójstwem to autoagresją (ryzyko powtórzenia w treści i niedociągnięć w materiale nagraniowym). Nie, tak jednak miało być z klasykami heavy metalu - Black Sabbath. Ich płyta "Paranoid" szybko stała się ikoną ciężkiego brzmienia narzucając reszcie świata nowy poziom, choć początki nie były takie łatwe.
Już od pierwszych sekund "War Pigs" - pierwszego utworu - nie mamy wątpliwości, że materiał, jaki proponują nam Sabbaci to ciężki metal pełen mrocznych riffów, skomplikowanych solówek i dość skomplikowanej perkusji. Jeśli chodzi o tematykę piosenki, to już sam sygnał syreny alarmowej ostrzegającej przed nalotem tworzy wojenny klimat. Tekst również wskazuje na bezsens wojny w Wietnamie i śmierci poniesionej przez setki ludzi. Dodatkowo agresywne solówki podkreślają oburzenie świata i zdają się pytać: "Po co Ameryka się tam pchała?" Niezależnie od odpowiedzi utwór trwa dalej rozsnuwając przepiękne dźwięki. Zwłaszcza szalona solówka pod koniec utworu zasługuje na uwagę bo przecież w oparciu o to ledwo narodzone dziecko za kilka lat będą powstawały największe rockowe i metalowe przeboje.

Utwór o którym już wspominałem, a który na płycie nosi numer dwa to nic innego jak "Paranoid". Tematyką różni się od poprzednika, lecz wciąż mamy do czynienia z twardą gitarową grą pewnych siebie wirtuozów. Pojawiająca się w środku utworu solówka to świetne tło do rozwinięcia muzycznego tematu. Słuchając tego utworu ma się wrażenie, że jest on dopracowany dosłownie w każdym najdrobniejszym szczególe.

Po mocnym graniu przesterowany głos Ozzy'ego zaprasza nas na "Planet Caravan" - przepiękną balladę przy której chyba po raz pierwszy w dziejach zespołu użyto bębnów zamiast perkusji. Akustyczna gitara świetnie wciela się w klimat widoku opisanego w tekście. To jak dla mnie dotąd najpiękniejsze z delikatnych dzieł tej grupy.

Po chwilowej zadumie pora na "Iron Man", i tutaj kolejny gitarowy standard zalewa nas swą barwą. Pełna spokoju, opanowania i stanowczości gra, i jeszcze do tego wszystkiego ten niezwykły wokal Ozzy'ego, który w każdą nutę swymi słowami wlewa tysiące iskier życia. Końcówka utworu to wielki patos gitary wiodącej, wspinającej się po szczeblach swych możliwości i coraz bardziej zaskakującej swych odbiorców. Zdecydowane brawa za ten jakże melodyjny utwór!

"Electric Funeral" to najbardziej mroczny utwór na tej płycie, utrzymany zresztą w klimacie tytułowego utworu poprzedniego albumu. Po pewnym jednak czasie z mrocznych riffów wyłania się skoczna melodia utrzymana w - jak przystało na Sabbathów - dość szybkim tempie. Nie trwa ona jednak długo, gdyż po chwili znowu chowa się za mroczną ścianą elektrycznego pogrzebu.

"Hand Of Doom' to już szósty utwór na płycie. Jego tempo jest niezwykle zróżnicowane. Mamy zatem stonowaną perkusję i gitarę basową, po czym następuje szybkie wejście gitary elektrycznej i przyspieszenie perkusji. Ta wymiana szybkości kończy się jednak po drugiej minucie kiedy cały sztab muzyków łącznie z wokalem utrzymują jeden i ten sam szybki poziom. Świetna, skoczna muzyka dodaje hardrockowej duszy tej kompozycji. Oczywiście i tutaj nie trudno znaleźć gitarowe solówki, choć moim zdaniem nie są tak dopracowane i rozległe jak na pozostałej części płyty.

"Rat Salad" - przedostatni utwór to bardzo krótka i szybka gitarowa gra pełna wariacji i przesterowań. Bardzo fajna propozycja, Black Sabbath znowu wychodzi poza granice epoki tworząc nową historię. Urzeka mnie również gra na perkusji, Bill Ward naprawdę przechodzi tutaj samego siebie.

No i czas na finał płyty. Tym razem znowu zespół pokazuje się od jak najlepszej strony. Wprowadzenie jest bardzo przestrzenne, wytwarza tę atmosferę która już nie raz towarzyszyła Sabbathom w poszczególnych ich kompozycjach. Gitara znów tworzy skomplikowane dźwięki które otulają nasze uszy niezwykle świeżym brzmieniem, ale co tu się dziwić skoro ci ojcowie mocnego grania za sprawą swej twórczości rozbrzmiewają echem w utworach innych zespołów.

Źródło: darkplanet.pl

 English description

Genre :	Rock, Hard Rock, Heavy Metal
Year :	1970/2007
Quality :	WAV
Covers :	Yes
Ripper :	SAVELY

Description:
Paranoid was not only Black Sabbath's most popular record (it was a number one smash in the U.K., and "Paranoid" and "Iron Man" both scraped the U.S. charts despite virtually nonexistent radio play), it also stands as one of the greatest and most influential heavy metal albums of all time. Paranoid refined Black Sabbath's signature sound -- crushingly loud, minor-key dirges loosely based on heavy blues-rock -- and applied it to a newly consistent set of songs with utterly memorable riffs, most of which now rank as all-time metal classics. Where the extended, multi-sectioned songs on the debut sometimes felt like aimless jams, their counterparts on Paranoid have been given focus and direction, lending an epic drama to now-standards like "War Pigs" and "Iron Man" (which sports one of the most immediately identifiable riffs in metal history). The subject matter is unrelentingly, obsessively dark, covering both supernatural/sci-fi horrors and the real-life traumas of death, war, nuclear annihilation, mental illness, drug hallucinations, and narcotic abuse. Yet Sabbath makes it totally convincing, thanks to the crawling, muddled bleakness and bad-trip depression evoked so frighteningly well by their music. Even the qualities that made critics deplore the album (and the group) for years increase the overall effect -- the technical simplicity of Ozzy Osbourne's vocals and Tony Iommi's lead guitar vocabulary; the spots when the lyrics sink into melodrama or awkwardness; the lack of subtlety and the infrequent dynamic contrast. Everything adds up to more than the sum of its parts, as though the anxieties behind the music simply demanded that the band achieve catharsis by steamrolling everything in its path, including its own limitations. Monolithic and primally powerful, Paranoid defined the sound and style of heavy metal more than any other record in rock history.

Source: allmusic.com